Nog even over die naam, Cassius Clay…

Het NRC beging afgelopen weekend een fikse faux pas door Muhammad Ali breeduit op de voorpagina te herdenken als 'Cassius Marcellus Clay'. Ali had er tijdens zijn leven nochtans een fors punt van gemaakt dat hij die naam niet zag zitten. Slaven werden vaak vernoemd naar hun meesters, en Ali vertikte het daarom, zich nog langer te laten noemen naar een slavenhouder. Zeker toen er succes aan zijn naam begon te kleven. Niet enkel het NRC vergaloppeerde zich. De Amerikaanse sportverslaggever Bob Costas presteerde het om Ali op nationale televisie postuum nog even de les te lezen. Want Ali overdreef wel hoor, dat Cassius Clay een 'slavennaam' zou zijn. De 19e eeuwse Clay was juist een abolitionist, een voorvechter voor afschaffing van de slavernij.

Door: Foto: Ryan (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.