En we hebben weer een komkommertijd-relletje: de ChristenUnie maakt zich druk om een voorgenomen uitbreiding van de mogelijkheden legaal te pokeren. Minister Hirsch Ballin wil Holland Casino toestaan om buiten hun eigen vestigingen pokeractiviteiten te organiseren en dat valt slecht bij de christenpartij. Het gedoe in de coalitie (hoewel het waarschijnlijk wat gemor is voor de streng-christelijke bühne) gaat echter voorbij aan het fundamentele punt dat het totaal onbegrijpelijk is dat poker nog steeds wordt beschouwd als een kansspel. Uit antwoorden op eerdere vragen (.pdf) van zowel D66'er Pechtold en VVD'er Teeven, die al langer pleiten voor legalisatie, blijkt dat de minister het spel niet als behendigheidspel ziet. Het feit dat in zijn nieuwe plan pokeren nog steeds alleen mag onder toezicht van Holland Casino wijst erop dat hij op dit punt niet van gedachten veranderd is.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Zware tijden voor gokmonopolist Holland Casino, want de bezoekersaantallen blijven evenals de omzetten maar teruglopen. En dat in een tijd dat een tafelspel als poker hot is als nooit tevoren. Toernooien waar miljoenen te verdienen vallen en live op tv te volgen. Voor het echte geld moet je wel naar het buitenland.
Is het een gevolg van de economische crisis, dat Holland Casino weer zo’n 150 croupiers richting arbeidsbureau moet sturen? Nope. Het werkterrein van de recreatieve gokker (waar de casino’s het juist van moeten hebben) heeft zich gewoon verlegd naar internet, waar het sterft van de (buitenlandse) pokersites en waar met de creditcard in de aanslag aan iedere speeltafel kan worden aangeschoven. In ons land wordt daar zo’n 450 miljoen doorheengejaagd.
Wie gaat er tegenwoordig nog naar een van die 16 legale casino’s, waar je je blauw betaalt aan consumpties. Tegenwoordig meer iets voor muffe personeels- en bedrijfsuitjes en voor figuren die nog wat zwart geld te verramsjen hebben. Plannen van Holland Casino om zelf een echte pokersite te mogen exploiteren zijn tot op heden door de politiek afgeschoten. Gevolg: het staatsgokbedrijf is in de rode cijfers beland. Die paar flashy toernooitjes Texas Hold’em brengen ook het grote geld niet meer terug.
Update: Nederlands gokbeleid is ‘illegaal’. Het is dus allemaal nog veel erger…
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
In een poging het vertrouwen in de economie terug te brengen heeft de staat verklaard alle verliezen bij drie kansspelen, te weten roulette, blackjack en poker, te garanderen. De regeling geldt tot een maximum van 5000 euro per persoon per spel, met een looptijd van een jaar.
De opmerkelijke stap was volgens Minister Bos nodig omdat er sprake van ‘systeemrisico’ is. Veel spelers spelen namelijk met geleend geld. Wanneer zij dat niet terug kunnen betalen, zal ‘counterparty risk’ ervoor zorgen dat ook andere spelers niet meer kunnen spelen.
Bovendien blijken veel spelers weddenschappen te hebben afgesloten op het al dan niet terug kunnen betalen van leningen door andere spelers. Hierdoor kunnen veel, op zich solvabele, spelers in de problemen komen. “De ultieme consequentie zou kunnen zijn dat er in de hele economie niet meer gepokerd en geblack-jacked kan worden omdat er geen vertrouwen meer is dat de fiches ook echt ingewisseld kunnen worden,” stelt Nederlandsche Bank-directeur Wellink. “Dat zou weer over kunnen slaan op de reële economie. De gokwereld is een sector waar veel dynamiek en innovatie is, en dat blijkt vaak een indicator voor de echte economie te zijn. In positieve zin, maar mogelijk ook in negatieve zin. De 35 miljard euro die nu opzij wordt gezet om gokverliezen te dekken is daarbij vergeleken een schijntje.”
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.