Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
KRO’s Reporter helpt mythe de wereld in
Toen ik afgelopen zondag een fragment van KRO’s Reporter over Nederwiet mee kreeg, dacht ik dat ze teveel praktisch onderzoek hadden gedaan en dus onder invloed de teksten hadden geschreven:
“De totale omzet van de branche bedraagt circa twee miljard euro. Dat is net zo veel als de omzet van het openbaar vervoer in Nederland.”
Pardon? De NS alleen al is goed voor 4 miljard. Dus waar ze die onzin vandaan halen is me een raadsel.
Ik liet het echter rusten, want wie vindt dat nou interessant.
Tot ik gisteren via Engeland het volgende bericht las:
“Cannabis nets the Dutch treasury more than £300 million a year and has become one of the country’s top cash crops, new figures show.”
En dat die getallen rechtstreeks uit KRO’s Reporter kwamen. Dus ik vroeg me af, als dat getal van het Openbaar Vervoer er naast zit, kloppen die andere getallen dan wel?
Reporter becijferde in haar programma dat de staat wel eens 400 miljoen euro zou kunnen verdienen aan de coffeeshops. Dit bericht werd netjes overgenomen door diverse kranten.
Dat is natuurlijk lekker, zo’n bedrag. Maar is het ook een realistisch bedrag. Reporter extrapoleert vanuit een bekende coffeeshop de omzetcijfers naar een landelijk getal van 265.000 kilo en hangt daar een prijskaartje aan van 2 miljard (ah, daar is dat getal weer) waar vervolgens de belastingdienst 400 miljoen afsnoept.
Aangezien er geen afzetcijfers per coffeeshop zijn, is het niet eenvoudig om te bepalen hoe realistisch die 265.000 kilo is.
Daarom maar een poging om dat uit te rekenen langs de weg van de consument. Volgens Trimbos heeft 5,4% van de Nederlanders tussen de 15 en 64 jaar in het afgelopen jaar softdrugs gebruikt. Hoeveel mensen zijn dat? Daarvoor gebruiken we de cijfers van het CBS. Ik heb van de groep 0-20 jaar 1/3 genomen (iets ruimer en realistischer dan die 15 jaar) en ik heb alle mensen boven de 80 buiten beschouwing gelaten. Voor 2007 kom ik dan op 13.119.081 mensen. 5,4% daarvan is 708.430.
Nu rookt vast niet die hele populatie evenveel. Dus heb ik het maar even in vier stukken ingedeeld:
1 – We nemen een kwart incidentele gebruikers: 1 keer per maand 2 joints.
2 – We nemen een kwart recreatie gebruikers: 1 keer per week 2 joints
3 – We nemen een kwart regelmatige gebruikers: 1 maal daags een joint
4 – We nemen een kwart zware gebruikers: 3 maal daags een joint
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.