Een revival van de ‘Bandung spirit’?

De Amerikaanse vice-president Vance bezoekt India 'voor de handel, maar ook ter geruststelling', schreef De Volkskrant. India hoopt met een bilateraal handelsakkoord onder de enorme importtarieven uit te komen die Trump vooralsnog on hold heeft gezet. De Indiase premier Narendra Modi besprak een dergelijk akkoord al in februari op het Witte Huis. Aan de andere kant willen de VS al jaren toegang tot de Indiase landbouwsector. Maar India beschermt de eigen landbouw ferm: het hanteert een importtarief van 39 procent. Op die manier zegt India de eigen boeren – de helft van 1,4 miljard inwoners van India werkt in de landbouwindustrie – en de voedselzekerheid te willen beschermen. Boeren demonstreerden tegen het bezoek van Vance, ze vrezen dat de regering zich toch zal laten verleiden tot concessies die de huidige crisis in de landbouw verergert en nog meer boeren de kop gaat kosten. Eind maart waren er ook al massale demonstraties van boeren die eisten dat er een einde komt aan de pogingen van de overheid om bedrijfsbelangen in de landbouw te betrekken, en dat er maatregelen worden genomen om boeren te beschermen tegen schulden en zelfmoord, waaronder een uitgebreide kwijtschelding van leningen voor zowel boeren als landarbeiders. Het succes van de missie van Vance zal mede afhangen van zijn respect voor de status van India als niet-gebonden wereldmacht. De VS kunnen naast China ook India niet langer behandelen als een uitsluitend van het westen afhankelijk ontwikkelingsland. India heeft zich sinds de dekolonisatie eind jaren veertig van de vorige eeuw opgesteld als een onafhankelijk, niet aan een grootmacht gebonden land. Deze week is het zeventig jaar geleden dat in Indonesië de Bandungconferentie plaatsvond. Het was eind april 1955 voor het eerst dat vertegenwoordigers van honderden miljoenen mensen uit de derde wereld bijeenkwamen om het enorme sociale proces dat bekendstaat als dekolonisatie te bespreken en de gevolgen daarvan te beoordelen. Het  initiatief kwam van de Indonesische president Soekarno en Modi's verre voorganger als premier van India Jawaharlal Nehru. Zij nodigden negenentwintig Aziatische en Afrikaanse leiders uit om samen te werken op economisch en cultureel gebied als tegenwicht tegen de Koude Oorlogsmachten VS en Sovjet-Unie en het kolonialisme. Soekarno, Nehru en de andere leiders van gedekoloniseerde staten vreesden voor het voortbestaan van de oude koloniale mentaliteit, de verdeeldheid in de wereld en het ongebreidelde geweld tegen de anti-koloniale beweging. Op 24 april 1955 werd een manifest met tien punten aangenomen dat, met verwijzing naar het Handvest van de Verenigde Naties, respect eiste voor mensenrechten, territoriale integriteit en de principiële gelijkheid van alle rassen en landen. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Foster Dulles karakteriseerde de Bandungconferentie als 'anti-Western by its very nature and concept’. Als vervolg op de Bandungconferentie werd in 1961 de Beweging van de Niet-Gebonden Landen opgericht. De eerste voorzitter was de Joegoslavische president Tito. Onder zijn opvolgers vinden we bekende namen van staatslieden uit de vorige eeuw als Nasser, Boumédienne, Kaunda, Castro en Mandela. De beweging heeft binnen de Verenigde Naties geleid tot de oprichting van UNCTAD, de organisatie voor handel en ontwikkeling die ontwikkelingslanden moest helpen op gelijkwaardige wijze deel te nemen aan de wereldhandel. Sinds het einde van de Koude Oorlog heeft de Beweging van Niet-Gebonden Landen aan belang ingeboet. Het is nu vooral nog een overlegorgaan dat streeft naar gezamenlijke standpunten op vergaderingen van de Verenigde Naties en andere intergouvernementele organisaties. In 2010 kwam er met de BRICS-landen een nieuw niet-westers blok van economisch sterke landen: Brazilië, Rusland, India, China, Rusland en Zuid-Afrika. Inmiddels zijn ook Iran, Egypte, Ethiopië, Verenigde Arabische Emiraten en Indonesië toegelaten tot de groep. BRICS+ De vraag is of het BRICS+ blok de vreedzame en welvaartsbevorderende doelen van de Bandungconferentie uit 1955 kan voortzetten. De Indiase historicus en journalist Vijay Prashad meent dat een 'revival' van de Bandung-spirit afhankelijk is van de industriële ontwikkeling van de Global South. Hij geeft Indonesië als voorbeeld. Het land kan de grondstof nikkel leveren, van groot belang voor de energietransitie. Indonesië is daarvoor echter nog afhankelijk van de Canadese en Chinese eigenaren van de mijnen en van hun technologie om de grondstof te verrijken. Het Indonesische staatsmijnbouwbedrijf wil geleidelijk de verwerkingsfabrieken in het land overnemen en de Chinese bedrijven vervangen zodra de technologie is overgedragen. Zodat het de productie van het waardevolle metaal in eigen hand kan houden. De EU heeft Indonesië een paar jaar geleden aangeklaagd vanwege beperking van de export van nikkelerts. De zaak loopt nog. Prashad: 'Maar het is kenmerkend voor het dilemma: Indonesië probeert zijn economie op vreedzame wijze te ontwikkelen door zijn soevereiniteit over zijn eigen grondstoffen uit te oefenen – conform de Bandung Spirit – en de Europese Unie – waartoe ook Nederland, de voormalige koloniale heerser van Indonesië, behoort – besluit deze ontwikkeling te blokkeren.' [foto: standbeeld Soekarno in Jakarta]

Foto: mac mitchell (cc)

Het IMF helpt de armen niet

ACHTERGROND - Terwijl in Europa de omvallende banken ons om de oren vliegen, staat er in het zuiden een nieuwe financiële wereldmacht op.

De BRICS landen, opkomende economieën Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika hebben besloten een alternatief voor het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank op te richten. Volgens de landen maken deze financiële instituties er een potje van en zijn het vooral speeltjes van de Verenigde Staten en Europa. Is dat nu gekke activistenpraat of hebben de opkomende economieën stiekem een beetje gelijk? OneWorld werpt een kritische blik op het Internationaal Monetair Fonds.

Eén van de meest genoemde kritiekpunten is dat de westelijke landen vooral de dienst uitmaken binnen het IMF. Het financiële clubje van 188 landen is opgericht tijdens de beroemde (of beruchte) Bretton Woods Conferentie, waar ook werd besloten dat de dollar dé handelsmunt van de wereld zou worden. Op de website van de organisatie lezen we dat het fonds onder meer “zorgt voor financiële stabiliteit” en “wereldwijd armoede bestrijdt”. Dat doen ze met een gezamenlijk financieel potje. Ieder land legt geld in, zodat andere minder bedeelde landen een bedrag kunnen lenen. De inleg in het financiële potje verschilt: rijke landen leggen meer in dan armere landen. Maar met een grotere bijdrage gaat ook meer stemrecht gepaard. Binnen het IMF zijn daarmee de welvarende staten machtiger dan de minder rijke landen. En, traditioneel gezien, is het voorzitterschap van het IMF in handen van een Europeaan en de leider van de Wereldbank is doorgaans van Amerikaanse huize.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

Iedereen wil vrienden zijn met nukkig Brazilië

Brazilië is hot. Hoewel het land niet eens zo vriendelijk is voor buitenlandse investeerders, hopen ze vurig een graantje mee te pikken van een potentiële bonanza.

Onlangs sprak een Braziliaanse vriend zijn verwondering uit: ,,Toen Brazilië schuld had, wilde niemand iets van mijn land weten. Nu wil iedereen ineens iets van ons.’’ Dat iets kan maar een ding betekenen: er valt op dit moment geld te verdienen. Veel geld, zo lijkt het. Maar is Brazilië wel zo vriendelijk voor investeerders?

De cijfers zeggen van niet. Van de vier BRIC-landen is Brazilië op de meeste vlakken het minst vriendelijk voor investeerders. Zo zijn er in Zuid-Amerikaanse land in 2011 ruim 2600 uren nodig belastingaangifte, in vergelijking met India (254 uur), China (398 uur) en Rusland (290 uur). Ook de export- en importkosten per container liggen in de afgelopen 7 jaar een stuk hoger. Verder was het in alle BRIC-landen vorig jaar lastig zakendoen, hoewel India en Brazilië als minst gunstige uit de bus komen.

 

Toch zien buitenlandse investeerders, bedrijven en regeringen de laatste jaren in dat Brazilië een potentiële goudmijn is. Sinds afgelopen december is het´s werelds op vijf na grootste economie. Het Bruto Binnenlands Product (BBP) is in twintig jaar tijd met ruim 888 procent gestegen. En hoewel dat BBP de laatste vier kwartalen maar met 1,9 procent steeg in vergelijking met de vier daarvoor, worden volgens de Braziliaanse minister van Financieën, Guido Mantega, extra maatregelen genomen om aan het eind van 2012 zijn voorspelde groei van 4 tot 4,5 procent te bereiken. Zo zet de minister de kredietkraan open voor bedrijven én consumenten. De Braziliaanse president Dilma Rousseff denkt verder dat de investeringen in infrastructuur leiden tot extra groei in de volgende kwartalen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland bleekjes in ‘uitbundigheidsindex’

DATA - Hoewel de economische crisis Nederland niet ongemerkt voorbij gaat, lijkt ons land nog altijd goed te presteren, op basis van verschillende ranglijsten over bijvoorbeeld globalisering en werkloosheidsniveau. Op de internationale economische uitbundigheidsindex, ontwikkeld door het Uruguayaanse economisch onderzoeksbureau CERES, behoort ons land echter tot de verliezers. Ze onderzochten Nederland op verzoek van het ANP en het weblog Sargasso.

De onderzoekers in Uruguay legden 43 landen onder de loep. Daarbij vergeleken ze de economische toestand van voor 2007 met nu. Wat zijn de verschillen met bijvoorbeeld de export, werkloosheid, inflatie en de kredieten bij banken? De ‘Global Index of Economic Exuberance’, waarin deze indicatoren werden samengevat, is uiteindelijk onderverdeeld in ‘uitbundige’ landen en ‘bleke’ landen, of landen die floreren en landen die economische problemen kennen.

Het Westerse krachtblok, de Verenigde Staten en de eurozone, behoort tot de verliezers en wordt omschreven als bleek. Het bleekste land is Hongarije, concludeerden de onderzoekers en scoort een negatieve 48,8 op de index. De Verenigde Staten (min 42,1) staat op de tweede plek. Nederland is op de twaalfde plaats van onder te vinden (min 15,9) en staat daarmee tussen Guatemala en Turkije.

De uitbundige landen worden gedomineerd door opkomende economieën. Argentinië weet zich de trotse lijstaanvoerder en is het uitbundigste land ter wereld. De Zuidamerikanen scoren 53,9 op de index. Ook buurland Brazilië staat in de top-3, met een indexcijfer van 48,5. De economische toestand in Peru, Polen, Egypte en Saudi-Arabië is ook duidelijk verbeterd ten opzichte van voor 2007.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.