Linkse tolerantie

Vorige week is in de VS veel te doen geweest om Brendan Eich. Deze softwareontwikkelaar en mede-oprichter van Mozilla werd op 24 maart benoemd tot CEO van de Mozilla Corporation (onderdeel van het grotere Mozillaproject). Al snel werd echter bekend dat Eich in 2008 duizend dollar had gedoneerd aan de succesvolle campagne om het net ingevoerde Californische homohuwelijk weer verboden te krijgen. Dit werd hem niet in dank afgenomen en onder druk van de resulterende negatieve reacties trad Eich op 3 april alweer terug als CEO. Deze gebeurtenis doet de vraag rijzen hoe tolerant 'links' eigenlijk is. Mag je voortaan alleen nog maar CEO als je er de 'juiste' ideeën op nahoudt? Moeten mensen met conservatieve gezichtspunten voortaan hun overtuigingen voor zich houden uit vrees voor hun baan?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.