De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
SuperFreakonomics zelf meest freaky
De meesten van u kennen het boek Freakonomics uit 2005 nog wel. Steven Levitt en Stephen Dubner gaven hierin antwoord op ongewone vragen als: is een zwembad in de tuin voor kinderen gevaarlijker dan een vuurwapen? Of, wat hebben schoolmeesters met sumo-worstelaars en de Ku Klux Klan met vastgoedmakelaars gemeen? Verfrissend en vermakelijk leesvoer dat de VPRO inspireerde tot het onderzoeksprogramma Jansen & Janssen waarin twee jonge honden public investigators (royaal geplugd door Sargasso) zich stortten op vergelijkbare vraagstukken.
Vol verwachting klopte ons hart toen het vervolg van Freakonomics werd aangekondigd: SuperFreakonomics: Global Cooling, Patriotic Prostitutes, and Why Suicide Bombers Should Buy Life Insurance. Maar al voor dat het boek afgelopen dinsdag uitkwam did the shit hit the fan…. De eerst nog zo ontwapenende Steven Levitt en Stephen Dubner hebben zich deze keer vergaloppeerd aan serieuze klimaatontkenning en flirten openlijk met megariskante geoengineeringsexperimenten (3x woordwaarde).
De Brits-Amerikaanse blogosfeer barst bijkans uit haar voegen van verontwaardiging. Econoom Paul Krugman distantieert zich van het omstreden hoofdstuk in SuperFreakonomics. Expertbloggers maken gehakt van iedere alinea en een enkele reaguurder kan er de lol nog wel van inzien: “Economists misrepresenting science while trying to provide climate solutions. Now that sounds like comedy… or not?”
Boeken, bloggers en democratie
Gisteren was de presentatie van het nieuwe boek van Marc Chavannes, “Niemand Regeert” (nrc, bol) met illustraties van Ruben L. Oppenheimer. Omdat Marc zelf een weblog heeft waar hij veel interactie heeft met zijn lezers en vanuit zijn ervaring in de VS een grote rol voor weblogs ziet in het spel rondom de democratie, had hij voor de presentatie wat lezers en weblogs uitgenodigd. Ook de minister van binnenlandse zaken Guusje ter Horst was er. Vanuit Sargasso waren Carlos en Steeph erbij. Hier een mix van hun beider kanttekeningen (we zeggen lekker niet wat van wie is).
Verslag
Typerend voor de traditionele media was de aanwezigheid van de camera van de NOS. Deze was er gedurende het half uurtje dat Guusje ter Horst aanwezig was. Maar ze moest wat eerder weg, waardoor ze niet meer deel kon nemen aan het debat dat ook met de zaal en de bloggers gevoerd zou worden. De camera verdween met haar.
Haar antwoorden op de stellingen die vanuit het boek van Marc Chavannes werden neergelegd waren standaard. Het is niet zo erg, je moet sommige zaken (privatisering) plaatsen in de tijdsgeest, we doen er van alles aan om te veranderen. Kortom, vanuit het systeem gekeken en zonder echte reflectie. Als minister die alle ontwikkelingen heeft stilgelegd op het vlak van democratische vernieuwingen schoot ze haarzelf behoorlijk in de voet met de volgende constatering (geen letterlijke quote): “…het huidige politiek instrument (landelijk) past niet meer bij het tempo van ontwikkelingen in de maatschappij en wereld…“.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.