Closing Time | Material

Material is de band van bassist/producer Bill Laswell. Als solo-artiest heeft deze man een kleine honderd albums op z'n naam staan, en het aantal albums waarop hij meewerkt en een aardige vinger in de pap heeft moeten inmiddels al in de honderden lopen. Material zelf bestaat sinds eind jaren 70, en omdat Laswell zelf zo'n druk baasjes is verschijnen de platen van Material op onregelmatige tijden en met grote tussenpozen. De muziek is een mix tussen jazz, funk, wereldmuziek, hiphop en nog wat meer genres, maar altijd is Laswells eigen bas er duidelijk in te herkennen. Hier de opening van het album Hallucination Engine uit 1994. https://www.youtube.com/watch?v=8q1FmMzO8rg

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Bill Wyman

Bill Wyman behoeft geen introductie, noch als bassist van de Rolling Stones noch om zijn werk met de Rhythm Kings. Hij heeft ook wat solowerk gedaan, zoals dit krankjoreme zomerhitje uit 1981.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Peter Principle

Peter Principle is de bassist van avant-gardeband Tuxedomoon, een band opgericht met het doel “anders te klinken dan alle andere bands” (en ooit behandeld in Closing Time).

Maar Peter Principle moest natuurlijk bewijzen dat het geluid allemaal nog weirder kan, en dat deed hij dan ook op zijn solo-projecten. Zoals op z’n solo debuut Sedimental Journey uit 1985, verschenen op Crammed’s Made To Measure serie.

Closing Time – Weather Report

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig beleefde de Jazzrock Band Weather Report haar hoogtepunt. Met name het album Heavy Weather heeft op mij een onvergetelijke indruk gemaakt.

Weather Report is sinds haar oprichting in 1971 aan grote personele veranderingen onderhevig geweest. Constante factoren waren de toetsenvirtuoos Joe Zawinul (een Oostenrijker) en de saxofonist Wayne Shorter die een belangrijk contrapunt vormde. Zawinul had voor Weather Report al een lange carrière bij onder andere de band van Miles Davis achter de rug, en speelde hij met het Cannonball Adderley Quintet waarvoor hij onder andere het nummer Mercy, Mercy, Mercy schreef.

Vorige