Verlenging met een jaar is nu de beste exitstrategie

Gisteren heeft President Obama zijn 'nieuwe' aanpak van de Taliban in Afghanistan en Pakistan gepresenteerd op de militaire academie West Point (NYT). De veronderstelling is dat de veiligheid van de Verenigde Staten en haar bondgenoten nog steeds zou (kunnen) worden bedreigd door Al Qaeda dat opereert vanuit Afghanistan en Pakistan; uitvalsbases moeten 'kost wat kost' aan deze terreurorganisatie worden ontzegd. Het zou hier niet gaan om een 'war of choice' maar om een 'war of necessity'. Obama's 'grand strategy' bevat drie samenhangende kernelementen: Ten eerste een militaire strategie, vooral gericht op: de opleiding en training van de Afghaanse strijdkrachten en politie, zodat vanaf juli 2011 al kan worden gestart met de terugtrekking van de eerste Amerikaanse eenheden uit Afghanistan, het 'breken' van het momentum van de steeds succesvollere Taliban en de vergroting van de veiligheid van (bepaalde) bevolkingscentra. 'Afghaniseren' van de oorlog dus.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nobelprijs voor de Vrede naar Obama

obama cairoDe Nobelprijs voor de Vrede gaat naar de Amerikaanse president Barack Obama. Deze beslissing zal ongetwijfeld zure reacties opleveren in trant van “wat heeft ie dan bereikt?”. Maar het is wel een feit dat na jaren van neoconservatieve polarisatie met een serie oorlogen en terroristische aanslagen tot gevolg Obama direct de hand heeft uitgereikt naar de islamitische wereld. Denk bijvoorbeeld aan zijn speech op de universiteit van Caïro. Ook in de Verenigde Staten heeft hij juist door zijn verzoenende houding tijdens zijn verkiezingscampagne veel stemmers voor zich weten te winnen. Obama is in die zin een vredesstichter en een verschil van dag en nacht met zijn oorlogszuchtige voorganger. Dat het land zich nu weer splijt over de gezondheidszorg plannen is niet zozeer aan hem te wijten maar een abject clubje onruststokers uit de Republikeinse partij en de verzekeringswereld.

De Nobelprijs voor de Vrede kan nu eenmaal geen objectief wetenschappelijke afweging zijn, het is altijd een politieke keuze. Deze keer is het een moedige keuze geworden door iemand te eren die nog middenin zijn rol zit, een aanmoedigingsprijs. Een keuze voor Vaclav Havel of Helmut Kohl was veiliger geweest maar zou van minder lef getuigen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het probleem Afghanistan

Khyber Pass door Charlie Phillips

De afgelopen verkiezingen in Afghanistan hebben de Afghaans-Pakistaanse strategie van de regering Obama zwaar onder druk gezet. Een voornaamste pilaar van die strategie was de vestiging van een stabiele, legitieme Afghaanse staat wat de Amerikanen in staat zou stellen om op den duur het land te verlaten. Geruchten van wijdverbreide verkiezingsfraude en het geweld dat de Taliban ontketenden tegen hen die stemden (waardoor minder dan 40% van de Afghanen naar de stembus ging in tegenstelling tot de 70% van de stemgerechtigden die in 2004 kwam opdagen) hebben echter het tegenovergestelde resultaat bewerkstelligd: de regering van President Hamid Karzai lijkt corrupter en onbetrouwbaarder dan ooit tevoren. De Taliban profiteren hiervan door Karzai des te meer als een marionet van het Westen af te schilderen die geen waar mandaat heeft van de Afghaanse bevolking.

Dit betekent dat de NAVO meer verantwoordelijkheid op zich moet nemen, wil het de missie in Afghanistan met succes afronden: het is de enige aanwezige autoriteit die bij machte is om tegelijkertijd de opstand neer te slaan en het land weder op te bouwen. De militaire opperbevelhebber, Generaal Stanley McChrystal heeft daarom om meer troepen gevraagd en voegde daar de waarschuwing aan toe dat wanneer de NAVO-bondgenoten er niet in slagen om binnen een jaar het initiatief te herwinnen en de Taliban terug te dringen, hen dat waarschijnlijk nooit zal lukken. De komende twaalf maanden zijn volgens McChrystal van essentieel belang maar dit is geen populaire boodschap in het Westen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour |
CO2 is an enemy of the American people

“Deze regering zal de wetenschap en de wet niet langer negeren” (Volkskrant)

Lisa Jackson, hoofd van de Environmental Protection Agency (EPA), reageert hoopvol op het nieuws dat de Amerikaanse overheid voortaan erkent dat broeikasgassen ‘de gezondheid en het welzijn van het Amerikaanse volk bedreigen’. Bekijk de persconferentie, direct na een commercial van Opel ‘Wir Leben Autos’: hierrr. Zelfs als de Senaat geen wet aanneemt op klimaatbeleid dan nog zal de regering macht hebben om de uitstoot aan te pakken. Want broeikasgassen bedreigen het Amerikaanse volk en wie het Amerikaanse volk bedreigt leeft de rest van zijn leven onder de grond.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De praatpolitiek voorbij?

Hieronder treft u een gastbijdrage van Remko van Broekhoven, politiek filosoof en docent op de School voor Journalistiek.

praatOpnieuw mooie woorden. Miljoenen mooie woorden, met slechts hier en daar een valse toon. Minder mocht je ook niet verwachten van een week waarin de leiders van de wereld bijeenkwamen in New York en Pittsburgh. Alleen al de bezielende leiding van Barack Obama stond ervoor garant, de politicus die het nog geen jaar geleden tot president schopte door vaak, veel en vooral heel fraai te praten.

Nu wil ik best blij zijn met politici die kunnen spreken. Niet alleen omdat we in Nederland nogal eens opgescheept zitten met bestuurders die zelfs op de meest kritieke momenten clichés debiteren, en dat niet eens goed geacteerd. Maar belangrijker nog: spreken en schrijven, overleggen en overtuigen… het hele verbale arsenaal behoort tot de democratie. Zoals bevelen, schieten en braaf zwijgen thuis horen in een dictatuur.

Er steekt echter een gevaar in al dat democratische gepraat: het blijkt ook uitermate geschikt om daden uit te stellen of zelfs uit te sluiten. Dus enerzijds is praten de essentie van democratie; anderzijds leidt het af van de actie die ieder politiek systeem behoeft om te blijven functioneren. Ook, misschien wel juíst diezelfde democratie. En daarmee wordt de praatpolitiek op de lange duur tamelijk hypocriet. Niet voor niets is in het woord ‘parlement’ volgens cynici niet alleen ‘parler’ ofwel spreken terug te vinden, maar ook ‘mentir’: liegen. Waarmee de volksvertegenwoordiging een machine wordt die tegelijk praat, liegt en sust, in plaats van oplossingen te produceren waarmee burgers aan de slag kunnen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende