Afrika luistert niet meer naar het westen

De dominantie van het westerse wereldbeeld lijkt af te nemen. De oorlogen in Israël en Oekraïne worden niet overal volgens het geijkte westerse patroon beoordeeld. Maar dat dringt hier nog maar langzaam door. Ongeloof en verontwaardiging overheersen de reacties als er elders in de wereld geluiden te horen zijn die niet aansluiten bij wat in het ‘vrije westen’ wordt gehoord. Zo kreeg VN secretaris Guterres de wind van voren toen hij in Moskou op een conferentie van BRICS landen verscheen en daar ook een gesprek had met Poetin. Israël krijgt elders aanmerkelijk minder steun dan in Europa en de VS. De genocide die plaatsvindt in Gaza werd bij het Internationaal Gerechtshof aangekaart door Zuid-Afrika, niet door westerse landen zoals Nederland die zich altijd hard hebben gemaakt voor mensenrechten. In grote delen van de wereld is het initiatief van Zuid-Afrika toegejuicht. Maar in Europa en in de VS worden pro-Palestijnse stemmen veroordeeld, gecanceld en met pek overgoten. Poetin is fout en iedereen die met Poetin praat is dus ook fout. Israël is goed, verdient onze steun en er valt daarom niet te praten over sancties of boycots. In Duitsland, een leidende natie in de EU, is het lot van Israël als ‘staatsraison’ onvoorwaardelijk verbonden aan dat van de Bondsrepubliek. De holocaust lijkt een veroordeling van een nieuwe genocide te verhinderen. Economisch gezien domineert het westen misschien nog wel. Het grote geld zit nog altijd hier, al zien we ook een opmars van landen als China, Saoedi-Arabië en de Emiraten. De eeuwenlange overheersing van grote delen van Azië, Afrika en Latijns Amerika door de westerse landen was echter ook gebaseerd op bewondering, respect en vertrouwen van de nationale elites in de weg die het westen hen wees. En dat verandert. Dat een nieuwe generatie sceptisch staat tegenover het volgen van het westerse voorbeeld is begrijpelijk. De oorlogen die de VS en bondgenoten in de afgelopen decennia hebben gevoerd in voorheen koloniale gebieden hebben velen de ogen geopend. En naarmate de economische afhankelijkheid van het westen minder dwingend wordt, mede dankzij de nieuwe kolonisator China, zal ook de houding tegenover het westen en het westerse wereldbeeld veranderen. We zien dat in het Midden-Oosten, maar ook in Noord-Afrika. De constatering dat ze ‘tegen ons’ zijn mist de erkenning dat er een verandering van de geopolitieke verhoudingen in de lucht hangt. Het wordt dus de hoogste tijd voor een serieuze poging om te begrijpen wat er elders in de wereld speelt zonder de vooringenomenheid en de arrogantie van een tanende wereldmacht. [overgenomen uit het Vredesmagazine, nr. 1 2025]

Door: Foto: Lisa de Vreede (cc)
Foto: Robert de Bock (cc)

Klimaatverkiezingen 2023

, door

Hoewel ik zelf een van de aanstichters ben van het zomerthema Zonnige Zomerse Vergezichten, lukt het me niet om een positief Zonnig Zomers Vergezicht te schetsen. Het weer in Nederland is ouderwets Hollands, maar bij het horen van het nieuws over de hittegolven op drie continenten spoken telkens de beelden van Zelfs als alles eindigt door m’n hoofd. Toch zal ik proberen mijn Zonnige Zomerse Vergezicht positief te eindigen.

Zelfs als alles eindigt (het boek)

Ik las het boek van Jens Liljestrand vorig jaar op een warme, stoffige camping in Frankrijk, waar het waterpeil in het stuwmeertje fors lager lag dan toen we er een jaar of vijf geleden waren. Het boek speelt zich af in Zweden. In de tijd dat het verhaal speelt is Zweden stevig in de ban van klimaatverandering en daaruit voort komende bosbranden. Als het vuur oprukt moeten de hoofdpersonen hals over de kop hun vakantiewoning verlaten en op zoek naar een veilig heenkomen. Wat volgt is een opeenschakeling van problemen, maar vooral ook van reacties van andere mensen die ze tegenkomen en die koste wat kost hun vakantie willen voortzetten. Want dat is waarvoor ze naar Zweden zijn gekomen. De lokale inwoners doen hun best om de stroom vluchtelingen zo goed en zo kwaad als het gaat op te vangen, en van eten, drinken en een slaapplaats te voorzien.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Waan van de dag

Vrouwenbesnijdenis komt veel vaker voor dan gedacht, ook buiten Afrika

, door

‘[O]ok tientallen miljoenen meisjes en vrouwen in het Midden-Oosten en Azië zijn besneden,’ schrijft de Volkskrant.

Vrouwenbesnijdenis zou daarom, cijfermatig gezien, veel meer dan aangenomen, een ‘moslimprobleem’ zijn:

Niet alleen cijfermatig kantelt daarmee het beeld. Ook de mantra dat ‘besnijdenis niets met de islam te maken heeft’, komt in een ander licht te staan. De gevallen van genitale verminking die buiten de VN-data vallen, betreffen vrijwel alleen moslims. […]

Indonesië en Maleisië leveren de grootste aantallen. Zij zijn de ware olifant in kamer, er wordt over gezwegen. De overheden daar vrezen hun vingers te branden aan een religieus beladen kwestie. Volgens de Universiteit van Maleisië is 94 procent van de moslimvrouwen in het land besneden.

Foto: Rick Hall (cc)

De Chinezen komen niet: Ian Buruma over Azië als mythe

, door

VERSLAG - Waarin Ian Buruma tijdens een lezing in het Radboud stelt dat de mythes die er over Azië bestaan niet zo heel veel zeggen over Azië en vooral het zicht ontnemen op wat er werkelijk speelt.

De Chinezen komen niet. Of beter: ze komen wel, maar ze hebben geen enkele behoefte hun wereldbeeld aan ons op te dringen. Ze hebben namelijk geen mission civilisatrice, zoals Napoleon, de missionarissen en de Amerikanen dat hadden. En in het geval van de Amerikanen: dat nog steeds hebben. Van de Chinezen hebben we, kortom, dus niets te vrezen.

Tenminste, als wij Ian Buruma mogen geloven, die afgelopen woensdag in het Radboud te Nijmegen een lezing gaf, getiteld Azië als mythe: westerse fantasieën over het oosten, waarna hij werd geïnterviewd door een plaatselijke filosoof en vragen uit het publiek ging beantwoorden. Een dag voordat Merkel van dezelfde universiteit haar eredoctoraat ontving. 

Hij (Buruma dus, niet Merkel, dat is een zij) zag er in het echt wat minder scherp uit dan op de foto’s die ik van ‘m kende. Wat weldoorvoeder ook. Rood geschoren nek. Zware bril. Underbite. Duidelijk een intellectueel zwaargewicht van internationale allure. Hij zat er ontspannen bij. Had z’n verhaal voor de gelegenheid een beetje bij elkaar gekrabbeld op lijntjespapier.

Foto: Riccardof (cc)

De Kaspische oliezee

, door

Vijf landen omringen de Kaspische zee. Er zit waarschijnlijk veel olie onder de bodem van die Kaspische zee. De grenzen op zee zijn nog onderwerp van discussie tussen de landen.
Zie hier het recept voor een toekomstige oorlog.

Zeker als je dan ook nog ziet dat Iran een van de landen is, maar dat Azerbeidzjan intussen wapens uit Israël krijgt.

Afijn, het hele verhaal kunt u het beste hier lezen. Daar kan ik weinig aan toevoegen. Mag wel wat meer aandacht krijgen tussen alle reguliere conflicten.

Waan van de dag

NRC propageert mythe Gele Gevaar

, door

Het NRC propageert de mythe van het Gele Gevaar, aldus hoogleraar Noord-Koreastudies Remco Breuker.

Auteur Frank van Kolfschooten herkauwt stereotypen die regelrecht lijken weggelopen uit Fu Manchu-romannetje

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Rolschaatsende priesters niet toegestaan

, door

Er mag een hoop niet daar in Azië. Kauwgom op straat spuigen bijvoorbeeld in Singapore. Of tegen de communistische partij zijn in China. Maar die voorbeelden kende u natuurlijk al.
Nieuw is dat je als priester van de orthodoxe kerk in Georgië niet op rolschaatsen door de stad mag gaan. Nou was het geen echte priester maar een acteur. Maar dat kon de echte priesters er niet van weerhouden hier een stokje voor te steken. Iets raars doen met religie blijft een moeilijke zaak.

Van een andere orde is het verbod op decolletés in het parlement van Kyrgizië. Voor niet-parlementsleden dan wel te verstaan. Pers maakt zich zorgen over de controle tijdens een van de vele paleisrevoluties.

En in Turkije woedt nog steeds een debat rondom de aldaar legale abortus (tot 10 weken). Men wil het toch verbieden of in ieder geval de periode korter maken. Ook al is daar een islamitische partij aan de macht, een belangrijk argument blijkt economisch te zijn. Immers, minder kinderen is minder groei. Simpel.

Foto: Riccardof (cc)

Gewoon 108 bellen is bijzonder

, door

In Europa vinden we het heel gewoon dat we een alarmnummer hebben waar we voor alle acute rampspoed naar kunnen bellen. Maar in India was dat tot 10 jaar geleden helemaal niet zo gewoon. Daar belde je je lokale ziekenhuis als je buurman een hartaanval kreeg, het brandweerstation in de wijk als het fornuis in de hens stond en de lokale politiepost als je overvallen werd. In sommige staten had je geluk als er voor brandweer en/of politie een standaardnummer was. Maar voor ambulances was het altijd behelpen.

Tot de baas van Satyam, B. Ramalinga Raju, het initiatief nam om met EMRI aan de slag te gaan. Het werd een groot succes in de eerste drie staten. Een vast nummer voor alle noodgevallen, een callcenter en speciale ambulances. Tot Raju van zijn troon viel vanwege fraude. Satyam werd opgeslokt en de geldstroom leek op te drogen. Gelukkig nam G.V.K. Reddy het stokje over.

Nu is EMRI actief in dertien staten en heeft meerdere honderdduizenden levens gered.

In 2008 mocht ik een van de EMRI call centers bezoeken. Daar vertelden ze hoe de nu gebruikte ambulance tot stand is gekomen. Ze hebben ongeveer 20 ambulance uit verschillende landen gehaald in het begin en gebruikten ze allemaal. Toen hebben ze alle ervaringen op een rijtje gezet en een nieuwe ambulance ontworpen.
Een paar details weet ik daar nog van. Extra sterke schokdemping vanwege de beroerde wegen. Een drie keer zo grote tank met zuurstof omdat ze soms wel een uur moesten rijden met een slachtoffer voordat ze bij een ziekenhuis waren. En plaats voor drie extra familieleden want in India gaat de hele familie gelijk mee naar het ziekenhuis.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Riccardof (cc)

India botst met zichzelf

, door

Een onaangename verrassing voor veel Indiërs in Mumbai, ook de stad van Bollywood. Alcohol drinken blijkt alleen toegestaan mits men in het bezit is van een drinkvergunning. Iedereen was het vergeten, maar plots duikt een 63 jaar oude wet weer op. In de hele deelstaat kan je gelukkig een dagvergunning kopen voor 5 roepies. Of een levenslange vergunning natuurlijk.
Het vreemde is dat je kennelijk onder 25 geen vergunning nodig hebt. Of helemaal niet mag drinken natuurlijk.

Zakenmensen opgelet, blijf nuchter of koop een vergunning. Anders kan de mogelijke deal tijdens een rijk besprenkelde maaltijd u in het gevang brengen.

Van andere orde is het verschijnsel dat in het land van de honderden talen, een stevig deel van de jeugd opgroeit met slechts één taal, Engels. Oorzaken hiervoor zijn divers. Enerzijds uit gemak, zeker in huwelijken waar partners niet een zelfde taal delen, anders dan Engels. Anderzijds komt het door het streven naar economische vooruitgang. Engels is noodzakelijk om in en buiten India iets te kunnen bereiken. Daar gaat dus de meeste aandacht naar uit.
Zal mij benieuwen of de volgende generatie Indiers dan ook beter verstaanbaar Engels praten. De invloed van het spreken van de vele moedertalen zou dan af moeten nemen.

Volgende