awards Archives - Sargasso

Kunst op Zondag | Waar is de Nederlandse Turner Prijs?

9 december 2018 , 08:00 , door P.J. Cokema

Afgelopen donderdag werd de jaarlijkse Turner Prize uitgereikt, de belangrijkste en meest besproken Britse kunstprijs. De Nederlandse Wikipedia noemt drie vergelijkbare kunstprijzen: “de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst in België, de Prix Marcel Duchamp in Frankrijk en The Vincent Award in Nederland”.

Equivalent van de Turner Prize? Dat klopt niet. The Vincent Award was geen nationale, maar een Europese prijs en werd niet jaarlijks maar tweejaarlijks uitgereikt. Dat wil zeggen: als het tot een uitreiking kwam. De eerste vijf edities lukten nog wel, maar daarna slaagde men alleen in 2014 er nog in een winnaar te huldigen.

Na een lijdensweg van overstappen naar musea (van Bonnefantenmuseum via Stedelijk Museum Amsterdam naar Gemeentemuseum Den Haag) , ruzie met het Stedelijk Museum Amsterdam en met genomineerde kunstenaars heeft men dit jaar besloten de stekker eruit te trekken.

De ‘Prijs Jonge Belgische Schilderkunst’, tegenwoordig de BelgianArtPrize geheten, mag dan wel een nationale kunstprijs zijn, maar is een tweejaarlijks gebeuren en heeft soms ook moeite tot feestelijke uitreikingen te komen. In 2007 besloot men de hoofdprijs niet uit te reiken met de flauwe smoes dat het niveau van de nominaties zo hoog was, dat de jury geen keuze kon maken.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Blogparel van het Jaar 2010

31 december 2010 , 13:42 , door P.J. Cokema

GC heeft ruimte voor gastloggers. Onze maandelijkse gast, P.J. Cokema, laten we aan het woord over de Blogparel van het Jaar. Een weblogaward, die hij vorig jaar op zijn eigen webstek begon.

Wout? Waar is Wout? Een van de scherpzinnige reacteurs op GC, die vorig jaar de eerste prijs won, in de categorie reacties van de Blogparel van het Jaar. Hij was voorgedragen door Pedro, een regelmatige reactant hier op GC. Wout was moeilijk bereikbaar. Hij reageerde nog wel op de uitslag: ”Dankuwel, dankuwel, ik ben vereerd! Al deze jaren heb ik gecommentaard zonder enige blijk van waardering. Edoch, met veel spijt moet ik deze prijs afslaan. U ziet, alle grootheden slaan prijzen af en deze kans om mij een grootheid te wanen kan ik niet voorbij laten gaan”.

Tja, reacteurs zijn een slag apart. Waar de winnende bloggers nog wel de moed hadden de prijzen in ontvangst te nemen, weigerden de gelauwerde reacteurs uit hun anonieme kast te komen. Dat was jammer, want de Blogparel is ook bedoeld om hun bijdragen aan de blogosphere te waarderen. Want laten we eerlijk zijn, wat zou een weblog zijn zonder al die comments, die de boel verlevendigen?

De Blogparel begon in een opwelling. Bij de uitreiking van de Dutch Bloggies verzuchtte een van de juryleden dat er maar weinig pareltjes gevonden waren. Binnen de context van de Dutch Bloggies mag dat waar zijn, ik zag ze wel. Ik zag het alleen wat kleiner. In weblogartikeltjes en in de comments, zag ik soms parelende kwinkslagen. Opmerkingen waar je van in de lach schiet, maar toch ook over na ging denken. Een formule, bekend van de IG Nobelprijs.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Worden de bloggies volwassen?

2 december 2009 , 14:35 , door Joost

Gisterenavond werden alweer voor de negende keer de Dutch Bloggies uitgereikt, en al even lang probeert de organisatie een volwassen evenement te organiseren. En het moet gezegd, dit jaar is dat voor het eerst goed gelukt. Het belachelijk grote atrium werd ingeruild voor het wat intiemere Paard van Troje, de aanloop van de verkiezingen verliep – en dat is uniek – bijna geheel zonder controverse en de meesten hadden dit jaar wél vrede met de prijswinnaars.

Maar, er is altijd een maar, na afloop van het evenement vraag je je als bezoeker onwillekeurig toch af: wat wil de organisatie nou precies? Wil het de beste blogs van Nederland een pluim geven, of gaat het erom die nieuwe, maar toch wat obscure pareltjes te vinden?

De jury leek geen keuze te kunnen maken. Het bleek een doodzonde als je als blog ‘mainstream’ geworden was, waardoor GeenStijl volgens de jury afviel (naast het feit dat de layout hen een beetje begon te vervelen). Vervolgens werden er doodleuk wél twee Bloggies aan het nieuwe NRC Next-blog gegeven.

Bij het Best Geschreven blog beklaagde jurylid *kuch* Merel Roze zich over het feit dat er ‘niets nieuws’ was, en dat ze daarom hadden overwogen geen prijs uit te reiken. Daarbij vergeet ze dat het meest originele blog niet automatisch het beste hoeft te zijn en dat het hun taak is de beste blogs van Nederland te kiezen, en geen aanmoedigingsprijs te geven aan goede nieuwkomers.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.