Kunst op Zondag | Robert Rauschenberg

De vorige Kunst op Zondag mondde uit in stilte. Met name de stilte compositie van John Cage. Het stuk ging in 1952 in première in de Maverick Concert Hall, een houten bouwsel op het terrein van de Maverick Art Colony, een kunstenaarscentrum in het enige , echte Woodstock. John Cage heeft bekend dat zijn stilte-experimenten geïnspireerd waren door twee ervaringen: zijn bezoek aan een anechoïsche kamer (dode kamer) van de Harvard Universiteit. Daarbinnen is het zo stil dat je alleen het ruisen van je eigen bloedsomloop hoort) van de Harvard Universiteit en de ‘White Paintings’ van zijn goede vriend, de kunstenaar Robert Rauschenberg. John Cage bekende in 1961: “The white paintings came first; my silent piece came later.”(in zijn voorwoord van zijn essay "On Robert Rauschenberg, artist, and his work.", terug te vinden in het boek “Silence: Lectures and Writings by John Cage” (een in 2012 gedigitaliseerde versie is hier in te zien). Cage kende Rauschenberg van het Black Mountain College, waar zij beiden in diverse experimenten en projecten samenwerkten met o.a. Cy Twombly (abstract-expressionistische kunst) en Merce Cunningham (moderne dans), In dat broeinest van ongebonden, vrije kunstinnovatie maakte Rauschenberg zijn ‘witte schilderijen’.

Closing Time | Morgen wordt het bos geveegd

Je zou het niet zeggen als je naar alle rommel op de wereld kijkt, maar mensen schijnen slecht tegen troep kunnen. Dus maaien we het gras, vegen de stoep, lappen de ramen, blazen de bladeren…. De herfst moet voor velen een niet te harden ramp zijn.

De Duitse band Palais Schaumburg (1980 – 1984) had de oplossing: Morgen wordt het bos geveegd.

Oh ja, en grijze wolf opgehangen. Want die is terug en daar kunnen mensen ook niet tegen.
Die natuur toch, wat een wereld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Too Many Zooz

Too Many Zooz is een band uit New York, die sinds 2013 bezig is met het maken van een eigen genre, hetwelk ze BrassHouse noemen. Het is een hitsige combi van avant-garde jazz, punk, ska, rock, en nog wat meer, hetgeen ze altijd zeer energiek brengen.

Ze begonnen hun carrière met optredens in de New Yorkse metro, maar sindsdien zijn het veel gevraagde muzikanten die in een veelvoud van projecten een flink partijtje mee blazen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Krzysztof Penderecki

Zondag werd bekend dat de Poolse componist Krzysztof Penderecki op 86 jarige leeftijd overleden is. Penderecki was een hedendaags avant-garde componist, die ondanks de doorgaans moeilijke verteerbaarheid van avant-garde muziek behoorlijke bekendheid genoot. Hij werd bij leven beschouwd als Polens grootste componist. Zijn muziek kenmerkt zich vaak door zware trage strijkers, exorbitante koren, en een lugubere sfeer – en werd dan ook veel als filmmuziek gebruikt. Zoals hier…

Closing Time | deru

Deru is Benjamin Wynn, een Amerikaans componist die opereert ergens in het schemergebied tussen hiphop, electronica, avant garde, experiment, new music en nog wat meer. Een een schemergebied is het zeker gezien de duistere sfeertjes die de man neerzet.

https://www.youtube.com/watch?v=imAWVWi5PIU

Closing Time | G-spot tornado

Dat moeilijke albums die menigeen zou kwalificeren als “freakerig gepiel” het kunnen schoppen tot (bijna) mainstream succes bewijst Frank Zappa’s Jazz From Hell uit 1986. Het is het eerste Zappa-album dat (bijna) volledig gemaakt is op een synthesizer, de synclavier, een apparaat dat het mogelijk maakt geluiden te samplen, te manipuleren, en vervolgens toe te wijzen aan toetsen op een piano-keyboard. Een techniek die al langer bestond, maar volgens Zappa zelf had hij dit soort instrumenten nog niet eerder gebruikt omdat de techniek tot dan toe nog niet volwassen genoeg was.

Closing Time | Peter Principle

Peter Principle is de bassist van avant-gardeband Tuxedomoon, een band opgericht met het doel “anders te klinken dan alle andere bands” (en ooit behandeld in Closing Time).

Maar Peter Principle moest natuurlijk bewijzen dat het geluid allemaal nog weirder kan, en dat deed hij dan ook op zijn solo-projecten. Zoals op z’n solo debuut Sedimental Journey uit 1985, verschenen op Crammed’s Made To Measure serie.

Closing Time | Trash Jazz Assassin

John Zorn brengt platen uit sinds 1980, en heeft inmiddels meer dan honderd albums op z’n naam staan. Hij is vooral bekend in de wereld van de avant-garde jazz, maar maakt ook muziek in genres als klezmer, metal of ambient, en alles wat er maar tussenin zit.

Ooit gaf hij aan dat hij zich bij veel standaard muziek binnen een tiental seconden al dood verveelt omdat er te weinig gebeurt en men te lang blijft hangen in hetzelfde thema. Dat is ondermeer goed te horen bij Naked City, een van zijn vele muzikale entiteiten, opgericht als “composition workshop to test the limits of composition and improvisation in a traditional rock band”.

Closing Time | Lukas Ligeti

Percussionist Lukas Ligeti heeft zich gespecialiseerd op de Marimba Lumina, een gecompliceerde electronische versie van de marimba, welke het mogelijk maakt om muziek te maken die uitpuilt van de details op de vierkante millimeter. En dat doet hij dan ook.
Opvallend is hoe hij een heel eigen weg heeft gekozen, maar hoe daar toch de muziek van z’n vader György Ligeti – een bekend avant-garde componist – in doorklinkt.

In een ander filmpje legt hij de werking van het instrument uit, maar hier beneden horen we hem live met Great Circles Tune II.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende