Jongeren, alcohol en de totale vertrutting

Bij het alcoholverbod voor jongeren onder de 18 had ik al ernstige twijfels. Politiek gezien werd dit verbod breed gedeeld. De voornaamste reden voor invoering is dat uit medisch onderzoek steeds duidelijker blijkt dat alcohol erg slecht is voor jongeren. Maar toch: sinds wanneer zijn we er van overtuigd dat een verbod op een genotmiddel (want dat is drank) er voor zorgt dat het niet gebruikt wordt? Hebben we in Nederland geen gedoogbeleid op het gebied van drugs, juist omdat verbieden niet werkt? Verlies je niet juist het zicht op het gebruik door een verbod? En zeker bij iets als alcohol, wat overal verkrijgbaar is, is verbieden dan niet onmogelijk te handhaven? Ik moet toegeven dat mijn twijfels bij het verbod óók door jeugdsentiment zijn ingegeven. Toen ik opgroeide werd er vrij makkelijk gedaan over alcohol. Vanaf een jaar of 13, 14 werd er in mijn vriendenkring wel eens wat gedronken, vanaf een jaar of 15, 16 vrij regelmatig. Op mijn 13e was ik voor het eerst op een groot muziekfestival, het halen van een biertje was daar geen enkel probleem. Als we met wat vrienden ‘s avonds wat wilden drinken in het dorp, kon je bij de (nacht)slijter altijd even aanbellen voor een fles apfelkorn. Het drinken op die leeftijd was vaak leuk, en ging eigenlijk nooit mis.

Quote du Jour | Nee

Rutte:

Nee

Dat u niet denkt dat de premier een notoire ja-knikker is. Zijn ferme “nee”, klonk vrijdag op de persconferentie na de wekelijkse ministerraad. Het viel in deze scène:

Borgman (NOS): U zegt: dit (het vuurwerkverbod) is bedoeld om mensen in de spoedeisende hulp en zo te ontlasten. Er waren vorig jaar 385 mensen die zich bij de spoedeisende hulp hebben gemeld voor vuurwerk, maar ook 242 omdat ze een alcoholvergiftiging hadden. Gaat u dan ook het alcohol verbieden?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onbegrijpelijke wetgeving?

Soms komt er nieuwe wetgeving langs waarbij je je afvraagt hoe die in in godsnaam tot stand is gekomen. De Tweede Kamer wil het bezit van alcohol onder de zestien verbieden. Tot zover kan ik het volgen. Maar wat er dan volgt is – althans volgens nu.nl – een staaltje onbegrijpelijke wetgeving.

Jongeren onder de zestien zullen straks geen alcohol meer in bezit mogen hebben, behalve als zij dat kopen in supermarkten en slijterijen en zich binnen bevinden. Zodra ze dan naar buiten lopen met de gekochte waar zijn ze weer wél strafbaar.

Waarom… Hoe? Schiet mij maar lek…

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Strengere regels zijn niet altijd de oplossing

Uit een bericht op nu.nl:

Omdat vanaf 1 januari 2014 minderjarigen geen alcohol meer mogen drinken willen kroegen en discotheken niet het risico lopen een boete te krijgen en weren ze daarom jongeren tot en met zeventien jaar. […]

Gemeenten maken zich zorgen. Ze zijn bang dat jongeren op straat gaan hangen of zich gaan bezatten in zogenoemde zuipketen.

Wijkteampje oprichten?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.