Nadat de rector, Ahmet Akgündüz, twee jaar geleden al eens voor steniging had gepleit, moest nu - in het kader van de recente Turkse verkiezingen - de linkse, pro-Koerdische partij HDP het ontgelden:
Mijn moslimbroeders die willen stemmen op HDP! Uw stem is bestemd voor homo’s, voor Armeniërs, terroristen, vijanden van de Islam en anti-Turkse media uit Europa en Amerika. Allah, bescherm ons land tegen instabiliteit en waardeloosheid.
Suna Floret schreef daar - terecht - over:
Ik ben veel liever een Armeense homo dan een rector – op een universiteit nota bene – die haat zaait. En vervolgens de Koran pakt en zijn studenten vertelt dat het allemaal om vrede en saamhorigheid gaat.
Floret schreef ook:
De Turkse Nederlanders, de Turkse Rotterdammers, hebben massaal op de pro-islamitische partij van Erdoğan (AKP) gestemd. Turken die hier zijn geboren en getogen, waarvan ik dacht dat ze enigszins wereldwijs zijn, hebben gekozen voor de religie in plaats van voor vrijheid. [...]
Al die Turken die hier leven maar alsnog voor een corrupte vorm van religie kiezen, voor een dictatuur, voor een paleis met meer dan duizend kamers, voor hoofddoekjes en lange baarden; ik snap eerlijk waar niet waarom jullie hier nog wonen. Wat kun je hier nog betekenen voor de maatschappij, wat kan de maatschappij nog voor jou betekenen?
Hoewel ze hier wat kort door de bocht gaat, lijkt ze toch een punt te hebben: als je zo dol bent op Erdogans autoritarisme en islamisme, waarom zou je dan nog in Nederland willen blijven? Heb je dan überhaupt nog wel iets met de Nederlandse samenleving?
Het doet me een beetje denken aan mijn tijd in de VS. Daar had je mede-expats die vonden dat waar zij vandaan kwamen zo'n beetje alles veel en veel beter was. En die vrijwel uitsluitend omgingen met (voormalige) landgenoten of andere ontheemden.
'Maar waarom ben je dan hier?' vroeg ik me dan altijd af.
Misschien is het best mogelijk pro-Erdogan te zijn en tegelijkertijd de positieve kanten van de Nederlandse samenleving te zien (mijn stemgedrag zou bij veel Amerikanen ook bepaald niet in goede aarde zijn gevallen). Maar hoe dat in de praktijk dan zou moeten werken, kan ik me - voor wat dat waard is - ook niet echt voorstellen.
