Jan Pronk, die vanaf 2004 als speciale gezant van de VN in Sudan aanwezig was, is niet langer welkom in Sudan. Groot nieuws natuurlijk, de media staan er bol van. Zo kunnen we vandaag in Trouw lezen dat het de Sudanese overheid om de persoon Jan Pronk te doen is, en niet om de aanwezigheid van de VN aldaar. De Elsevier kopt zelfvoldaan dat 'lastpak Pronk terecht is weggestuurd’, de Volkskrant noemt hem 'meer een bevlogen onderwijzer en vechtersbaas dan diplomaat’ en bij het NRC kunnen we stemmen op de vermakelijke stelling 'Pronk heeft het er zelf naar gemaakt'. En misschien moeten we allang blij zijn dat er in de media überhaupt een kritisch geluid met betrekking tot de situatie in Darfur te lezen valt. Maar helaas valt die kritiek dan weer samen te vatten als een smeuïg roddelkransje. In het woordenboek van de media redacties staat achter diplomatie blijkbaar zoiets als 'naar de pijpen dansen van een overheid' en staat bij synoniem voor diplomaat het woord 'ja-knikker' te lezen. Dat de kop van Jan Pronk moet rollen is blijkbaar interessanter dan de ontwikkelingen die de aanleiding van zijn uitlatingen vormden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sinds 2002 onderhandelen 77 landen in Afrika, het Caribische Gebied en de Stille Oceaan met de Europese Unie over nieuwe handelsverdragen. De zogenaamde Economic Partnership Agreements moeten de in het slop geraakte economieen van deze landen weer vlot trekken. Vrijhandel als motor van ontwikkeling dus.
Natuurlijk is niet iedereen overtuigd van het nut van vrijhandel, dus wordt er gedebatteerd door het hele land (klik hier voor een overzicht van de debatdata).. In Amsterdam ging het afgelopen donderdag in CREA hard tegen hard; Harry van Bommel (SP) tegen Zsolt Szabo (VVD). Harry van Bommel is vrij duidelijk, zoals te zien is in de film welke lokaalmondiaal over de EPA’s maakte. Maar goed wat kun je verwachten van iemand van de Socialistische Partij?
Zsolt Szabo (VVD) daarentegen kwam met en een hele nieuwe insteek:
EPA’s en vrijhandel zijn een uitstekende manier om de corruptie in Afrika aan te pakken!
Ben ik nou zo slim, of zijn jullie zo dom?
Egypte wil graag haar atoomprogramma -dat stil ligt sinds de ramp in Tsjernobyl (1986)- weer opstarten, want Egypte zegt een kerncentrale nodig te hebben voor haar energievoorziening. In 2004 produceerde Egypte 219 miljoen vaten olie en was het land de derde aardgasproducent van Afrika (USGS yearbook). Verder heeft Egypte de beschikking over één van de grootste rivieren op aarde: de Nijl (waterkracht) en grote oppervlakken zonovergoten lege woestijn (zonne-energie). En toch zegt Gamal Mubarak (de zoon van): ‘Egypte moet overwegen een atoomprogramma op poten te zetten om kernenergie te ontwikkelen en natuurlijke hulpbronnen veilig te stellen voor toekomstige generaties Egyptenaren.’ (Elsevier). De energievraag in Egypte groeit jaarlijks met 7% en daarom zou er een 1000 megawatt kerncentrale nodig zijn, bij voorkeur te bouwen in Al-Debaa aan de Middellandse Zee kust.
Een legitieme wens? In hoeverre verschilt deze Egyptische atoomwens nu eigenlijk van de Iraanse? Is Egypte minder riskant? De Moslimbroederschap, door sommigen aangeduid als een organisatie met terroristische banden, wint in Egypte nog steeds aan populariteit. Hebben we straks een theocratie met een atoomprogramma aan de Middellandse Zee?
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Every year, all the virgins in the country [red: Swaziland] are gathered at the Queen Mother’s house. They wear almost nothing.. ..In fact it would appear that the white chix here are unusually clad for the event. They’re from South Africa; they’re on a cultural exchange of some sort. But clearly they have not embraced the culture completely and one wonders whether it has been truly ascertained that they are virgins. (Cellar IotD)
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.