KRAS | Aflossingsvrij

Ik heb een aflossingsvrije hypotheek. De bank vond mijn inkomen namelijk te laag om een annuïteitenhypotheek af te sluiten. Dan worden uw maandlasten te hoog, meneer. Nu moet ik iedere maand nederig vragen of ik asjeblieft wat mag aflossen. Dan krijg ik een bedremmeld mailtje terug. Weet u dat wel zeker? Ze zijn bij de bank waarschijnlijk bang dat ik me geen iPhone X meer kan veroorloven. Enfin, wanneer ik dus in de krant lees dat banken zich ongerust maken over het hoge aantal aflossingsvrije hypotheken, kost het me moeite een Homerische lach te onderdrukken. Innen van hypotheekrente is het beste businessmodel dat ze op dit moment hebben. Het Pilatusgehalte van de ongerustheid is hoog.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.