Smeltkroes Amsterdam

Niet New York, maar Amsterdam is de stad met de meeste nationaliteiten ter wereld: 177. Althans volgens cijfers van de gemeente. Daarmee is Amsterdam naar eigen zeggen één van de kleurrijkste steden ter wereld. Amsterdam durfde zich niet tot dé kleurrijkste stad ter wereld uit te roepen, omdat de telmethoden per stad verschillen. Volgens de Amsterdamse lijst telt New York 150 nationaliteiten. Daarmee staat de Big Apple op de derde plaats. Tweede is Antwerpen met 164 nationaliteiten. Vorig jaar groeide het aantal nationaliteiten in Amsterdam zelfs met één. Een immigrant uit Malawi vestigde zich in de hoofdstad. De vraag is of de Malawees (even ervan uitgaande dat de nieuwe Amsterdammer een man is) voor zijn komst naar Mokum ooit had gehoord van Geert Wilders. De 177 nationaliteiten waren voor de PVV-leider in elk geval aanleiding om Kamervragen te stellen. Volgens Wilders is het “volstrekt onwenselijk dat Amsterdam maar liefst 177 nationaliteiten telt, zelfs meer dan de smeltkroes New York”.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nova Sargasso

Het is natuurlijk naar en alles, die opwarming van de aarde. Maar het smelten van de ijskap brengt ook goed nieuws voor de Büchblogger. Want al lijkt alles op deze blauwe knikker al gefotografeerd en in kaart gebracht, nu blijken er plots een aantal onbekende, nog niet in Google Earth opgenomen eilandjes tevoorschijn te komen. Onbenoemd, en -tot nu toe – ongeclaimd!
Mijn suggestie: laat Nederland weer meedoen in Noordpoolgebied. We zijn Nova Zembla al kwijtgeraakt aan die wodkazuipers, de walvisjacht is gestolen door die snertnoren, en Spitsbergen is ook niet meer wat het geweest is. Een paar eilandjes ten grootte van een basketbalveld is precies wat we nodig hebben. Want daar zitten ongetwijfeld wel een paar gasbelletjes onder. Kunnen we kameraad Chavez die nare Antillen kado doen. Met een strikje erom.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jonas Staal vrijgesproken van bedreiging Wilders

geertje.jpgJonas Staal, de kunstenaar die kleine “plekken ter nagedachtenis” oprichtte ter ere van Geert Wilders en daarmee een tendens in de hedendaagse Nederlandse politiek duidde, is vrijgesproken. De rechter vindt niet dat de kunstwerken moeten worden opgevat als doodsbedreigingen, wat Wilders wel had gedaan. Het OM gaat in beroep.

De rechter sprak Staal vrij, omdat de kunstwerken niet eenduidig als bedreiging konden worden opgevat.(Z)onder iets af te willen doen aan de gevoelens van onbehagen en angst die de uitstallingen bij Wilders zullen hebben opgeroepen is de rechtbank van oordeel dat onvoldoende is komen vast te staan dat de door verdachte verrichte handelingen dreigend van aard waren, zodat verdachte van de tenlastegelegde feiten dient te worden vrijgesproken.

De rechtbank oordeelde dat de kunstwerken weliswaar de persoon Wilders en de dood met elkaar in verband brachten, maar niet éénduidig gezien konden worden als doodsbedreiging, zoals Wilders had gesteld. “Uit de uiterlijke verschijningsvorm valt niet af te leiden dat verdachte zo’n overlijden zou willen, laat staan van zins zou zijn dit te bewerkstelligen. Verdachte heeft ook ontkend Wilders te hebben willen bedreigen. Onder die omstandigheden kan niet gezegd worden dat Wilders met geweld of de dood werd bedreigd; het enkele in verband brengen van Wilders met de dood zonder enige concrete uiting die er op duidt dat die dood ook door verdachte werd nagestreefd is hiertoe onvoldoende.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mattel krijgt deksel op onverantwoordelijke neus.

Mattel is goed bezig, vorige week al een paar producten teruggeroepen, deze week nog even achttien miljoen extra. Eerder zagen we grootgrutter Walmart bezig met voetverschroeiende slippers. Eerste reactie van de bedrijven: druk wijzen naar de onverantwoordelijke Chinese fabrieken die de schadelijke producten maakten. Eerste succes, de zelfmoord van de leverancier van Mattel.

China weer in het nieuws als leverancier van goedkope rommel. Terecht? Ik denk van niet. Neem een Philips of Apple en duizenden andere bedrijven die producten verschepen uit China. Prima spul waar in Europa en de VS grif voor betaald wordt. China produceert meer en meer producten van zeer hoge kwaliteit op basis van westerse technologie. Waarom lukt het het ene bedrijf wel om iets acceptabels in de schappen te leggen en het andere bedrijf totaal niet?

Het antwoord is natuurlijk de markt. China heeft tienduizenden fabrieken, honderden die ongeveer dezelfde producten maken. Het is een kopersmarkt pur sang. Dagelijks komen er tientallen nieuwe fabrieken bij en gaan er een flink aantal failliet. Marges zijn door de moordende concurrentie flinterdun. Een flinke opdracht, voor bijvoorbeeld een groot westers bedrijf, zijn moeilijk te krijgen maar verzekeren het voortbestaan van het bedrijf weer voor een aantal maanden. Maar altijd geldt: U wilt goedkope shit? U krijgt goedkope shit. Idem voor kwaliteitsproducten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende