Mijn moeder heeft dit jaar de Mexicaanse griep gehad. Volgens haar dokter. Diezelfde Mexicaanse griep waar pak 'm beet drie jaar geleden zoveel om te doen was. Met dank aan Ab Oosterhuis die meende dat zijn moment of fame nu toch echt wel eens moest aanbreken. Tenminste, dat vermoeden rees nadat ik wat later een documentaire over hem zag en met stijgende verbazing moest constateren wat voor onwaarschijnlijk ijdele man Ab Osterhuis was. Dat hij aandelen bleek te hebben in de fabrikant die de vaccins leverde, hielp ook niet echt mee, kan ik me herinneren.
Maar het is ook geen eenvoudige taak, grieppandemieën voorspellen. Het is koorddansen op een dun touwtje. Als je het verkeerd inschat, kan het heel veel mensenlevens opeisen. En dan klaagt iedereen dat je het verkeerd hebt ingeschat. Als je het goed inschat en ervoor zorgt dat het op tijd wordt ingedamd en dat het niet onnodig veel doden oplevert, lijkt alles mee te vallen en klaagt iedereen dat je teveel paniek hebt gezaaid. Nu zult u zeggen: zaai dan geen paniek. Maar als je geen paniek zaait, dan lukt het je niet om hele Nederland naar de Rai (of naar waar dan ook) te loodsen om dat vaccin te halen. Kortom: timing is alles. Je moet precies op het moment zitten dat de pandemie ernstige vormen begint aan te nemen, maar dat het nog wel te stoppen is. Als je te laat bent, heb je verloren, als je te vroeg bent, word je ongeloofwaardig.
Kortom: een ondankbare taak, die Ab Osterhaus, verblind door eigenliefde, niettemin graag op zich neemt. Nu weer omdat het H7N9-virus in aantocht is. Wij maken onze borst maar vast nat en gaan vast gokken op de naam. Ik ga voor de Shanghaigriep.
