An Amazonian tribe has no abstract concept of time. The Amondawa lacks the linguistic structures that relate time and space – as in for example, ‘working through the night.’ A study shows that while the Amondawa recognise events occuring in time, it does not exist as a separate concept.
The Amondawa language has no word for ’time,’ or indeed of time periods such as ‘month’ or ‘year.’ The people do not refer to their ages, but rather assume different names in different stages of their lives or as they achieve different status within the community.
Reacties (5)
O god, de Sapir-Whorff-these weer eens. Vroeger waren het Hopi-indianden die geen tijdsbesef zouden hebben. En dat was ook al een repeat van de ideeën van Wilhelm von Humboldt.
Wanneer leren onze academici toch eens dat verouderde wetenschappelijke inzichten verouderde inzichten zijn? Niemand heeft nog overzicht, en dus komt rommel steeds opnieuw terug.
Geronimo mag in zijn memoires uitgebreid vertellen over de aparte onderdelen in een rituele Apachedansnacht.
De Amondawa doen dit voor 100% zeker niet anders.
1 De Australische anthropoloog Bell vertelt dat omstreeks Anno 2000 twee Australische (‘aborigenes’) groepen weigeren met elkaar samen te werken, dit op grond van ‘het feit’ dat hun respectieve stamvaders ruzie met elkaar hadden gemaakt en dat ook niet deden.
Bell schrijft het niet, maar lijkt het toch wel absurd vinden: je gedrag te laten bepalen door voorvaders uit een onheuglijk verleden.
2 In een tijdschrift dat ik vele jaren terug onder ogen kreeg, las ik het verhaal van een groepje Westerlingen op zoek naar het goud van El Dorado in het Amazone-gebied.
De goudzoekers wonnen informatie bij de locale Indiaanse bevolking in over de vindplaats van dat goud.
Daarbij kregen ze de indruk dat die Indianen er inderdaad iets van wisten, en wel zo alsof het verstoppen van die schat (in geloof ik een meer) zich nog maar vrij onlangs had afgespeeld, Wat ‘historisch’ onmogelijk was.
In beide gevallen kun je met bedrog komen aanzetten, of domheid. Doe je dit niet, dan kun je concluderen dat in de (A) Australische – (B) Indiaanse cultuur de tijd niet de rol speelt als bij ons Westerlingen. De tijd heeft daar niet de waarde van een meetlat, is geen dimensie om waarden te meten.
Alles wat in A en B voorvalt en is voorgevallen, verloopt min of meer in dezelfde tijd (vandaag, gisteren, verleden week, stop)
Neem je dit aan, dan heelt in maatschappijen van het A en B type de tijd geen wonden, en kun je nu begrijpen dat die Australiërs nog steeds niet met elkaar konden samenwerken. Met dat ‘nog steeds’ dan als mijn Westerse ‘vooroordeel.
Dit type denken over de tijd, of eigenlijk niet denken in en over de tijd, is niet per se primitief.
Ook traditioneel India denkt niet historisch, is niet historisch. Indologen hebben Indische litteratuur bestudeerd en daarvan was het grote probleem hun ondateerbaarheid. India heeft geen geschiedenis, negeert de tijd als waarde.
Het Westen heeft van de tijd een motor gemaakt; wij leven diachronisch-Historisch. Morgen wordt het beter, leed vergeten of verzoend. Dit is een culturele beslissing geweest, of een mutatie, die ons aanzienlijk doet verschillen van synchroon lopende volken.
Ze hebben vast ook equivalente begrippen voor ‘gezellig’, ‘dillemma’, ‘dilletant’, ‘lekker weertje vandaag’ en ‘buurman, wat doet u nou’.
In de grammatica van het Lets heb je het ultieme tegenwicht van deze arme Indiaanse verschoppelingetjes die niet weten wat tijd is. Nacht in de genitief = momentaan, in de accusatief = de hele nacht
Zij kwamen [’s nachts] thuis
Zij kwamen [[in] de nacht] thuis