serie

Graspop Metal Meeting 2017

Na een uitgebreid verslag van Graspop 2017, is het natuurlijk aardig om een serie Closing Times te maken van bands die daar optraden.


Closing Time | Dee Snider

Dee Snider is vooral bekend als zanger van Twisted Sister. Of wellicht kent u hem (ook) van zijn prachtige bijdrage aan de strijd* tegen censurering van de muziekindustrie in de VS. Tipper Gore (ja, de vrouw van Al) voerde halverwege de jaren tachtig een campagne tegen ‘subversieve’ teksten en albumhoezen. Omdat die de jeugd zouden verpesten en zo (een heel modern idee in die tijd).

Nu ja, Twisted Sister (We’re not gonna take it! I wanna Rock!) is helaas niet meer. Dee gaat echter gewoon door. Met muziek maken. En ook met strijden tegen een fucked up overheid. In dit geval: de lokale autoriteiten die zich hebben bemoeid met de protesten tegen een oliepijp door Noord-Dakota. Door toe te staan dat een privébedrijf honden en traangas inzette tegen ongewapende demonstranten, met tientallen gewonden tot gevolg. Door een route toe te staan door een waterwingebied, en die ook nog eens door een stuk land gaat dat voor de inheemse inwoners van groot historisch en religieus belang is.

CLosing Time | In Flames

In Flames is één van de grondleggers van de Zweeds Gothenburg death metal. Het is een band die er in geslaagd is om hun sound continu te vernieuwen, en daarbij steeds populairder te worden. En dat is best knap, omdat in de metalscene toch nog wel eens met een opgetrokken wenkbrauw gekeken wordt naar een band die experimenteert en verandert. Zeker als aan een oorspronkelijk vrij extreme sound allerlei meer toegankelijke, ‘mainstream’ elementen worden toegevoegd (zoals zang die je daadwerkelijk kan verstaan).

Closing Time | Queensrÿche

I used to trust the media
To tell me the truth, tell us the truth
But now I’ve seen the payoffs
Everywhere I look
Who do you trust when everyone’s a crook?

Je zou bijna denken dat het over de actualiteiten rond ‘nepnieuws’ gaat, maar Revolution Calling komt uit 1988. Het staat op het briljante Operation: Mindcrime, volgens sommigen het beste metal-album uit dat jaar. Lijstjes zijn natuurlijk maar lijstjes, maar hier heeft Loudwire (naar mijn bescheiden mening) best een punt.

Closing Time | Deep Purple

Het lijkt de top 2000 wel… gister Europe, vandaag Deep Purple: oude rockers alom! Maar we zitten nog steeds in de serie CT’s naar aanleiding van het laatste Graspop-festival. Ook Deep Purple is een band die haar hoogtepunten al vele decennia achter zich heeft liggen, maar die ook nog steeds leuk nieuw werk uitbrengt. Zoals het nummer uit bovenstaand clipje, van hun laatste CD Infinte, uit april 2017. De gemiddelde leeftijd van de heren ligt rond de 70, dus het is mooi dat ze nog steeds op het podium te bewonderen zijn. En laten we wel wezen: daar moeten we van genieten zo lang het nog kan. Het afgelopen jaar zijn ons genoeg rockhelden ontvallen. En vele tijdgenoten, zoals Black Sabbath, zijn niet meer op het podium te bewonderen.* Maar goed, Deep Purple dus. Nog steeds erg fijne rock, met lekker gitaarwerk. Al bijna 50 jaar.

Closing Time | Europe

“Tatata-ta! Tata-ta-ta-ta! It’s the Final…” Et cetera. U kent hem wel. Als het niet is van Europe, dan wel van Sabaton, die het sinds jaar en dag gebruikt als intro-tune bij concerten. Ik vind het nog steeds een erg mooi nummer, al is hij natuurlijk helemaal grijsgedraaid. Europe maakt echter nog steeds relevante muziek. GTO is afkomstig van hun laatste album, dat slechts een paar maanden oud is. Lekker nummer.

Closing Time | Suicidal Tendencies

Suicidal Tendencies is een Amerikaanse cross-over band, die zijn tijd ver vooruit was. Ze begonnen in 1980 als punkband, maar al rap ontwikkelde hun stijl zich tot een kenmerkende mix van punk, hardcore en thrash. De schreeuwende zang van hyperactieve frontman Mike Muir werd, en wordt nog steeds, afgewisseld met heerlijk melodieus gitaarwerk. Dan is de band toch op zijn best, zoals het geval is met het prachtige How Will I Laugh Tomorrow When I Can’t Even Smile Today.

Closing Time | Alter Bridge

Wanneer ik een festival bezoek, probeer ik meestal niet alleen maar naar oude bekenden te gaan kijken, maar ook nieuwe muziek te ontdekken. Alter Bridge kende ik voor Graspop nog niet echt, maar ze maken lekkere rockmuziek. Heel veel meer heb ik er niet over te vertellen (en ik laat het aan de lezer of dat als voor- of nadeel wordt beschouwd).

Dit is deel 7 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.

Closing Time | Monster Magnet

Monster Magnet is een heerlijke band, die op het grensvlak van stoner rock, metal en vuige hardrock opereert. En ik geef gelijk toe: het clipje bij dit nummer heft de subtiliteit van een baksteen in het gezicht. En in muzikaal opzicht is het misschien niet de meest logische keuze voor een nummer van Monster Magnet.

Het creatieve hoogtepunt lag bij hun eerste albums. Voor mij blijft de derde, Dopes to Infinity, het absolute meesterwerk. Het is voor mij een van de soundtracks van een heel aangename tienertijd. De opvolger, Powertrip, is ook een geweldig album: minder space en psychedelisch, meer harde rock, maar nog steeds ontzettend lekker. Ook hier bij Sargasso kon men dat waarderen, vroeger.

Foto: daisy.images (cc)

Closing Time | Sabaton

Het is bombastisch, meezingbaar, en de teksten gaan meestal over oorlog of (soms) over metal. Het Zweedse Sabaton is het afgelopen decennium uitgegroeid tot een zeer populaire powermetalband. Muzikaal zit het allemaal prima in elkaar. Op festivals is het een gewilde headliner, onder andere vanwege de energie die de band uitstraalt. Het is allemaal niet héél vernieuwend: noch de muziek, noch de teksten, noch de grappen over bier en piemels op het podium. Maar ik vind het hoogst bewonderenswaardig hoe dat alles met zoveel enthousiasme gebracht wordt, dat helemaal niemand zich daar aan stoort.

Dit is deel 5 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.

Closing Time | Sepultura

In mijn stukje over Graspop 2017 was ik niet bepaald erectioneel enthousiast over de optredens van Sepultura en de spin-off Max & Iggor. Eind jaren tachtig, begin jaren negentig werd er echter geweldige muziek gemaakt. Afijn, ik heb er al genoeg over gezegd in het hierbovengenoemde stukje. Dus zonder verder gezeur over naar het titelnummer van ‘Arise’ uit 1991.

Dit is deel 4 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.

Closing Time | Amorphis

In de (vroege) jaren negentig was Amorphis een van de (grensverleggende) bands die agressieve death metal zang combineerde met andere elementen. Op het album Tales from the Thousand Lakes uit 1994 mixten ze hun death metal met invloeden van Finse folk en bijpassende, cleane, melodieuze zanglijnen. Samen met tijdgenoten als Fear Factory (die op hun eerste album iets soortgelijks deden, waarbij death metal werd gecombineerd met een industrial sound), Moonspell, en een aantal meer gothic georiënteerde bands die de ‘growls’ afwisselden met heldere vrouwenzang (zoals Theathre of Thragedy, en Within Temptation op hun eerste cd).

Closing Time | Emperor

Ook binnen de metal, niet het meest mainstream genre op aard, is Black Metal een wat obscuur subgenre. De combinatie van extreme, vaak krijsende vocalen, de hoge snelheid en de vaak rommelige productie maken het niet bepaald toegankelijk. Een wat onsmakelijke reputatie, ontstaan omdat enkele beoefenaars hun ‘satanisme’ wat al te serieus namen (moorden, brandstichting in kerken) hielp ook niet.

Niettemin tourt Emperor in 2017 de wereld rond. Mag de grootste metalfestivals van dit moment headlinen, en spelen voor meer dan honderdduizend mensen. Terwijl de band al lang niet meer bestaat en geen nieuw materiaal meer op zal nemen. En hun set voor 90 procent bestaat uit het integraal spelen van één cd, van twintig jaar oud: Anthem to the Welkin at Dusk. Zo verschrikkelijk goed is die plaat, dat ze kunnen spelen waar ze willen.

Volgende