serie

Geen bal op tv

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

TV-detective Max Molovich bespreekt alle mooie en minder mooie dingen die hij op TV (en soms zelfs niet op TV) zag.


Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Beatrix, geweten der Nederlanden

COLUMN - Koningin Beatrix zag zichzelf als het geweten van Nederland, zo bleek ook uit haar afscheidsrede. Op die manier meende zij haar volk het beste te dienen. De vraag is of dat wel zo was.

Toen prinses Beatrix achttien jaar werd, kreeg zij uit gans het land gelukwensen toegeworpen. In een toespraak, te zien in Beatrix, portret van een koningin, bedankte zij het volk voor de vele warme woorden. ‘In het woord “dank” ligt alles besloten wat ik jegens u voel,’ zei ze. Op even plechtige toon uitgesproken als de woorden waarmee ze haar regeerperiode gisteren afsloot. In de aankondiging van haar aftreden zei ze het zo: ‘Ik ben u diep dankbaar voor het vertrouwen dat u mij hebt gegeven in de vele mooie jaren waarin ik uw koningin mocht zijn.’

Je kijkt naar haar en je ziet: ze meent het allemaal uit de grond van haar hart. Het zijn geen loze woorden van iemand die een toneelstukje opvoert en dit zegt omdat dat nu eenmaal bij haar positie hoort. Geen haar op heur hoofd dat leek te twijfelen aan het nut van de functie die ze bekleedde. 

Wie gisteren naar de afscheidsrede van Beatrix luisterde, kreeg te horen dat de democratie gebaat is bij de monarchie. Juist door een vorst op te nemen in de regering, zorg je voor continuïteit. ‘De koning staat voor eenheid, dienstbaar aan een samenleving in beweging,’ aldus onze voormalige koningin. Een vorst kan meehelpen om het volk respect voor de democratie bij te brengen, om saamhorigheid te stimuleren, om de zelfontplooiing van alle lagen van de bevolking te bevorderen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Het Koningslied

COLUMN - John Ewbank had het Koningslied teruggetrokken. Maar toen besloot de machtige Joop van den Ende zich ermee te bemoeien. En alles werd duidelijk.

Het liet me maar niet los, dat Koningslied. Helaas. De melodie had zich in mijn hoofd genesteld als een parasiet die niet zou weggaan voordat hij mij kapot had gemaakt. “Daar sta je dan”, kermt mijn innerlijke Marco Borsato de godganse dag, “de dag die je wist dat zou komen is eindelijk hiiiiieeeerrr!” Ik weet niet zeker of die ene zin op de andere zin volgt, maar zo dringt de parasiet zich keer op keer aan mij op. 

Ik sprak er met een professioneel muzikant over. Toen hij het lied voor de eerste keer hoorde, vond ie het knap in elkaar zitten. Dat het geen meezinger was vond ie een rare keuze, maar verder vond hij dat John Ewbank zijn status had waargemaakt. Hij had gelijk, zag ik in. Zie maar eens een melodie te bedenken waarin je al die kromme kutzinnen kan gieten. Het klinkt als het slotlied van de eindmusical van basisschool De Ommerink te Almere Buiten, maar ga d’r maar aan staan.

Hoe knap het ook is, toen mijn muzikale connectie de analyse van De Snijtafel had gezien (omfietsfragmentje!), moest hij toegeven dat John Ewbank c.s. waren doorgeschoten in hun poging een democratisch lied te schrijven. Heel Nederland een zinnetje in laten sturen en dan aan Guus Meeuwis en Daphne Dekkers de opdracht geven om er een tekst van te brouwen, da’s het muzikale equivalent van heel Nederland ideeën laten bedenken over hoe we criminaliteit moeten aanpakken en dan aan Ivo Opstelten en Fred Teeven vragen om er beleid van te maken. Moet je niet willen met z’n allen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen Bal op TV | Opening van het Rijksmuseum

Afgelopen zaterdag vond de feestelijke opening van het Rijksmuseum plaats. Aan de NOS en de AVRO de eer om dit te verslaan.

Het is natuurlijk een hachelijke onderneming, om van De Opening van het Rijksmuseum een uur durend programma te maken. Het gegeven is niet bepaald televisiegeniek. De dingen waarover het gaat, de 1 miljoen kunstvoorwerpen die het Rijksmuseum in haar bezit heeft, zijn leuk om naar te kijken, alleen, ze bewegen niet en daardoor moet je behoorlijk wat fratsen uithalen om ze interessant voor televisie te maken.  

De NOS en de AVRO hadden onder andere bedacht om vakidioten naar schilderijen te laten kijken. Weervrouw Marjon de Hond ging zeeluchten beoordelen (stuk voor stuk bleken ze meteorologisch gezien onjuistheden te bevatten, Marjon zei dat het desondanks meesterwerken waren, maar je hoorde aan haar stem dat ze dit op verzoek van de regisseur aan haar verhaal had toegevoegd). Pierre Wind (bloedirritant als altijd, waarom die overal maar mag komen blijven opdraven, is mij eerlijk gezegd een raadsel) besprak een schilderij met voedsel. Pierre Wind die naar een schilderij kijkt dat hij echt onwijs kickuh vindt, je moet het een keer in je leven gezien hebben.

Verder hadden ze Koefnoen ingehuurd voor een moetje en deden The Ashton Brothers een act die zo niet geschikt was voor televisie dat ik me afvroeg waarom in dit soort gevallen nooit eens iemand op het idee komt om dit te laten sneuvelen in de eindmontage. Of zou dat juist heel vaak gebeuren, maar valt het niet op, omdat het pas opvalt als het niet sneuvelt?

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen Bal op TV | Margaret Thatcher

COLUMN - Twan Huys en Gerdi Verbeet zaten bij As the World Turns om de dood van Thatcher te duiden. De BBC had een aantal belangrijke tv-riten te genegeerd.

Gerdi heeft haar handtas meegenomen. En een broche omgedaan. En een parelketting. Een klein eerbetoon aan een stijlicoon. Het is me al vaker opgevallen: waar je ook voor stond tijdens je leven, uiteindelijk eindig je als stijlicoon. Of je nu Ché Guevara of Margaret Thatcher heet. Doch dit geheel en al terzijde. 

Twan Huys vertelt dat de BBC  World rond een uur of 13.00 in de middag met een speciale nieuwsuitzending kwam, maar tot zijn niet geringe verbazing gingen ze in de uren die volgden over tot de orde van de dag. Pas rond 17.00 kwamen ze met een uitgebreide update. In plaats van de broer van de neef van John Mayor in te vliegen omdat er niemand anders bereikbaar was (zoals ze bij de NOS zouden hebben gedaan mocht Margaret Thatcher de premier van Nederland zijn geweest), besloten ze even de tijd te nemen om na te denken over waar ze het later precies over zouden gaan hebben en wie ze daarvoor zouden uit te nodigen.

Overigens vertelde Gerdi Verbeet tussen neus en lippen door dat ze niet meer wist wie John Major was. Wat ik eerlijk gezegd vrij schokkend vond voor een voormalig voorzitter van de Tweede Kamer. Maar wellicht was het bij wijze van spreken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Dirk De Wachter over Geluk

COLUMN - KRO’s Brandpunt ging over geluk. Aanleiding van dit alleraardigste onderwerp was het succes van het boek Borderline Times, van de Vlaamse psychiater Dirk De Wachter. Volgens De Wachter is onze samenleving zodanig geobsedeerd door geluk dat het bijna onmogelijk is dat geluk te bereiken.

We willen teveel. Dirk De Wachter pleit ervoor iets meer ongeluk in het leven toe te laten. Nu ben ik zelf gezegend met een onvermogen ongelukkig te zijn. Zelfs in de periode waarover ik nu zou kunnen zeggen: toen was ik ongelukkig, was ik niet ongelukkig. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de nodige stofjes in mijn hersens. En met een gunstige levenshouding. Een levenshouding waarvoor ik overigens niet bewust heb gekozen. Ik had die levenshouding al, ik ben er alleen zo comfortabel mogelijk in gaan zitten. Een keuze die je als exemplarisch voor mijn levenshouding zou kunnen beschouwen.

Die levenshouding komt in het kort hier op neer: laat het komen zoals het komt, verwacht er niet te veel van, dan kun je ook niet teleurgesteld raken. Prettige bijkomstigheid is dat je alles wat het leven de moeite waard maakt, ook als zodanig ervaart. Je gaat er vanuit dat het altijd wel zal regenen, waardoor elke zonnestraal de potentie heeft om een subliem geluksmoment op te leveren waarin je één wordt met het universum dat dan voor de verandering niet koud en onverschillig aanvoelt, maar warm en gemoedelijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Sterren Zingen Bach

COLUMN - In Mattheus Masterclass, of: Sterren Zingen Bach in de volksmond, zingen bekende Nederlanders die eigenlijk niet kunnen zingen de Mattheus Passion onder leiding van bariton Maarten Koningsberger. Wat is de aantrekkingskracht van dit soort programma’s?

Sinds Emma Coats, voormalig ‘story artist’ bij Pixar, haar ’21 rules of storytelling, according to Pixar’ op het internet gooide, bekijk ik zo ongeveer alles anders. Met name rule #1 heeft mij de ogen geopend: ‘You admire a character for trying more than for their successes.’ Sinds ik die regel ken, begrijp ik veel beter waarom wij met z’n allen zo graag kijken naar programma’s waarin mensen, bij voorkeur bekende, dingen doen die ze niet kunnen.

Momenteel doen zes bekende Nederlanders (Wolter Kroes, Syb van der Ploeg, Hadewych Minis, Porgy Franssen, Jamai Loman en Sabine Uitslag) een poging doen een stukkie Matthäus Passion onder de knie te krijgen, opdat ze op Goede Vrijdag een kerk in extase kunnen brengen, om met Wolter Kroes te spreken. 

Een riskante onderneming. De Matthäus Passion is voor heel veel mensen namelijk heilig. Maar de EO, gewend als ze zijn dat alles wat hen heilig is met de voeten wordt betreden, trekt zich daar niets van aan. Alles om die paar extra zieltjes te winnen. Wat dat betreft heiligt het doel al lang de middelen. Zie ook The Passion, het jaarlijks terugkerende lijdensverhaal-van-Jezus-Christus-in-een-popjasje waarbij vorig jaar Danny de Munk de titelrol vervulde en, als ik het mij goed herinner, ‘Krijg toch allemaal de klere’ zong terwijl hij aan het kruis hing.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Kees van Kooten

Kees van Kooten heeft het Boekenweekgeschenk geschreven en zat daarom bij Boeken met Wim Brands. Wij vrezen dat wij ons erge zorgen over Kees van Kooten moeten gaan maken. Hij lijdt aan een zeer ernstige vorm van nostalgie.

Een van de vele ernstige aandoeningen die het ouder worden met zich mee kan brengen, is nostalgie. Niet iedereen heeft er even veel last van. Net zoals ook niet iedere oudere Alzheimer krijgt. Maar als je er last van hebt, is het vaak zeer ernstig.

Iemand die aan een zeer ver gevorderde vorm van nostalgie lijdt, zo erg dat ik vrees dat het terminaal is, is Kees van Kooten. Het begint zelfs bijna op een vorm van dementie te lijken. Nog even en Kees van Kooten heeft het alleen nog maar over de verloren kleuren van zijn postzegelverzameling, over de autopyjama, over dagjes naar de bloembollen, over de geur van boeken (die zoveel lekkerder ruiken dan een iPad), over de agenda’s van zijn vader (waar je tenminste nog kunt vinden hoeveel een rolletje pepermunt in 1962 kostte, eat that wikifuckingpedia!) en over vergeten radioprogramma’s met introtunes van drie minuten. Volgens Rudy Kousbroek is er geen treuriger gevoel dan de weg weten in een huis dat niet meer bestaat. Maar Kees van Kooten zwelgt in dat soort gevoelens. Die zit met een gelukzalige glimlach op zijn bakkes herinneringen op te halen aan een tijd die nooit geweest is. 

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Bellicher: cel

COLUMN - Bellicher: Cel is (tot nu toe) een retestrakke misdaadserie. En dat is meer dan genoeg. Dus waarom denkt men dat wij als kijker zitten te wachten om zelf lekker interactief gaan mee te lopen doen?

‘De AIVD is bij me binnengevallen. Ik heb nog net al m’n belangrijke spullen mee kunnen nemen. Zoek contact met Lennard. Hij kan je helpen met het kraken van de code.’ Of woorden van dergelijke strekking krijg je na afloop van elke aflevering van Bellicher: Cel te horen. En waarom? In de hoop dat je meteen naar het www afreist om daar de experience voort te zetten.

Omdat ik wel eens wilde zien hoe zo’n game nu werkte, ben ik er na de eerste aflevering naartoe gesurft op het www en heb vervolgens, puur uit nieuwsgierigheid, geprobeerd om mezelf aan te melden als speler. Na een minuut of vijf instructies bekijken en beluisteren had ik er geen zin meer an. Ik ben gekke Henkie niet.

En dat terwijl het zo’n goede serie is. Een kleine 344 keer beter dan z’n voorganger: De macht van meneer Miller. Die serie begon erg goed, maar ontspoorde al snel toen de hoofdpersoon, Michael Bellicher, op een ochtend aan de keukentafel van zijn ouders een lekker wijf in de gedaante van Anna Drijver zag zitten die zich voorstelde als zijn broer. I kid you not. Ik bedoel: als je de hoofdpersoon een transseksueel als broer/zus geeft, geef het dan een beetje een geloofwaardig uiterlijk. Zet voor mijn part Johnny de Mol een pruik op. Doet die jongen ook eens wat nuttigs.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op TV | De Grens

COLUMN - De Grens is het beste televisieprogramma in tijden. En presentator Tommy Wieringa is een revelatie. Zo. Weet u dat ook weer.

Op 11 september 2001 heb ik de hele avond als gehypnotiseerd gekeken naar twee torens die in elkaar stortten. Keer op keer stonden ze brandend overeind en keer op keer zegen ze ineen. Kelly die van de 15-meter-schans sprong, had hetzelfde effect op me. Murw ging ik naar bed. Hoe moest het ooit nog goed komen met de wereld? Hoe konden we hier ooit bovenop komen? 

Gelukkig was daar twee dagen later Tommy Wieringa die langs de grenspaaltjes liep waarmee Drenthe van Duitsland wordt gescheiden. Reeds na de eerste woorden van de eerste zin die Wieringa met bedaarde stem sprak, wist ik weer waar het in het leven om te doen was. Om de verhalen. Kleine verhalen, grote verhalen, verhalen die ons vertellen wat de mens de mens maakt. Tommy Wierenga liep door het bos. Hij was in Duitsland. Er stond een zendmast. Volwassen mannen zaten daar stiekem plaatjes de ether in te slingeren terwijl ze bezopen werden. De Drenthenaren waren dorstig, dat had hij al verteld. En dat bleek nu ook. Bijzonder dorstig. Tommy Wierenga ging verder en sprak een oude man die jongen was geweest en als jongen de lijken van Russische krijgsgevangen had vervoerd vanuit het vergeten Duitse krijgsgevangenkamp Wesuwe naar de massagraven. Hij kwam er nog dagelijks. Om samen met zijn jongens te zijn. Het liefst had hij er een tentje neergezet, maar dat mocht niet van zijn vrouw.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen Bal op TV | Vliegende Hollanders

COLUMN - In Vliegende Hollanders: Sterren van de Schans stort het soort Bekende Nederlanders dat toch niets te verliezen heeft zich van de skischans af in de hoop op wat extra marktwaarde in het schnabbelcircuit. Presentator Gerard Joling kan z’n lul niet op. Ik bedoel lol.

Van bovenaf werd mij de wijze raad gegeven op de televee ook eens kijkje buiten de eigen parochie te nemen. Leuk natuurlijk, al die fijne programmaatjes van de Staats TV, maar het Nederlandse medialandschap heeft meer te bieden dan Tegenlicht. Vliegende Hollanders bijvoorbeeld. 

Ergens las ik dat Carlo Boszhard SBS6 had aangeraden om zich niet chiquer voor te doen dan ze zijn en om voor hun programma’s vooral flink te blijven vissen in de poel met Bekende Nederlanders van de B-, C- en vooral D-garnituur. Het soort Bekende Nederlanders dat bekend is omdat ze ooit de plee van Big Brother hebben ondergekotst, Call TV hebben gepresenteerd of in de eerste ronde van Idols door Gordon zijn afgezeken. Vandaar dus dat ik good ol’ Kelly zich in een glimmend skischanspakje zag hijsen om vooral heel demonstratief niet te gaan oefenen maar champoepel te gaan drinken, tot grote ergernis van haar Duitse skischansleermeester en tot grote hilariteit van Gerard Joling.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | 24 uur met… Katja Schuurman

COLUMN - In 24 uur met… Katja Schuurman krijgen wij een Katja Schuurman te zien zoals Katja Schuurman zelf denkt dat Katja Schuurman hoort te zijn.

Wilfried de Jong is een goed interviewer. Oprecht geïnteresseerd, goed geïnformeerd, hij luistert echt, heeft het vermogen verrassende vragen te stellen en is nooit te beroerd om zich kwetsbaar op te stellen. Toch weet hij met zijn programma ’24 uur met…’ zelden écht te boeien. Van alle afleveringen die ik gezien heb, is eigenlijk alleen de uitzending met de kunstenaarszusjes L.A. Raeven mij bijgebleven. O, en Pierre Bokma was ook wel goed. En Jack Wouterse. Die leken beiden te hebben besloten om volledig met de billen bloot te gaan. Als je met die houding naar binnen stapt, dan zorgt Wilfried de Jong wel dat je excelleert. Anders niet en kabbelt het voort. Hij zal het niet uit je trekken. Daarvoor is hij, vermoed ik, te aardig.

Afgelopen vrijdag zat De Jong 24 uur opgescheept met Katja Schuurman. Het was gezellig, de twee konden het goed met elkaar vinden. Misschien had Schuurman zich ook wel voorgenomen om met de billen bloot te gaan. Ze vertelde over haar dwangneuroses. Dat bijvoorbeeld, als iemand zegt in 1954 te zijn geboren, zij de rest van de dag verschillende manieren zit te bedenken om uit te rekenen hoe oud hij of zij nu is. ‘Daar slik ik nu wat voor,’ zei ze. Heel even schoot er door me heen dat ze zich die neurose had aangemeten om wat interessanter over te komen, maar ze leek me niet het type om lichtzinnig met dat soort zaken om te springen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Abdicatie Benedictus

COLUMN - Max is bezig met verhuizen, dus heeft de laatste dagen geen seconde tv gekeken. En ook dat hele internet heb-ie min of meer links laten liggen. Vandaar onderstaande sfeerimpressie van een historisch dagje op de redactie van de NOS.

Godverdomme mensen! We gaan vlammen vanavond: ik hoor net dat Paus Dinges dood is. Niet? Hij treedt af! Waarom moet die rotmof nu aftreden? Waarom gaat ie niet gewoon dood? Het is verdomme de plaatsvervanger van God op aarde? God zelf treedt toch ook niet af? Wat een zak! Daar gaat ons draaiboek. 

Goed. Geen paniek. Vorige week trad Beatrix af. Toen hebben we er ook een geweldige avond van kunnen maken. Stuur Karhof maar naar Den Bosch. Kijken of er nog wat huilende katholieken van de Sint Jan springen. Wat? ’t Durp Oeteldonk? Is het carnaval? Des te beter. Geen loslippiger volk dan bezopen katholieken. Zijn er al carnavalskrakers gecomponeerd? Ah, de Oeteldonker Droaîdeuren hadden toevallig een lied uitgebracht. Mooi. Maak een reportage en zet het eronder. Aanstootgevende tekst? Hoe aanstootgevend kan het zijn? Zeg het maar, ik ben wel wat gewend. ‘Jouw priesters hebben aan mijn piemeltje gelikt dus / Brand lekker in de hel Paus Benedictus.’ Hm. Ik zie wat je bedoelt. Gooi er toch maar onder. Een beetje controverse is nooit weg op zo’n dag. De Wereld Draait Door zal Prem wel weer van de apenrots in Artis hebben geplukt. Die gaat ongetwijfeld zeggen dat de Paus een gore pedofiel is en dat hij ‘m laatst nog op bezoek zag bij Jean-Pierre van Geelen. Laat dat maar aan Prem over. Nee? Geen Prem? Roderick Vonhögen? Wie in Godsnaam is Roderick Vonhögen? Hitler Jugend-maatje van Ratzinger? O, die zak aardappelen. De Twitterende priester. Prima. Hebben we niks van te duchten. Die gaat waarschijnlijk vertellen dat de Paus van Dire Straits houdt en elke zaterdagochtend keihard Sultans of Swing door het Vaticaan laat schallen en dat ie dan die hele gitaarsolo mee neuriet. En wat doen Pauw en Schetemannetje? Jesse Klaver? Het honingdropje van GroenLinks? Die heeft toch niks over de Paus te vertellen? Paul van Geest… Ken ik niet. Kerkhistoricus. Aha. Mooi. Daarmee slaan ze dus ook geen deuk in een pakje boter. Prima. Ik zou zeggen: maak een leuk portretje, nodig wat deskundigen uit en over tot de orde van de dag, mensen, er schijnen paardenlullen als biefstuk te zijn verkocht!

Vorige Volgende