De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
The Cranberries waren een Ierse band die midden jaren negentig wereldberoemd werden met nummers als ‘Linger’ en ‘Zombie’.
Het kenmerkende stemgeluid van zangeres Dolores ‘O Riordan zal u ongetwijfeld bekend voorkomen.
Daffodil Lament is van hun album uit 1994 No Need to Argue. Zoek die plaat (nog) eens op mensen. Er staan een aantal behoorlijk luisterbare nummers op.
In de herfst van zijn leven nam Johnny Cash zes platen op met Amerikaanse muziekklassiekers.
Daaronder ook dit nummer van Bonnie “Prince” Billy, dat in de vaardige handen van Cash een ronduit melancholische kleur krijgt.
Stelt u zich Depeche Mode voor, maar dan begeleid door een traditionele ‘big band’. Dan krijg je Big Band KK.
Waar het origineel van The Waterboys een ode oplevert, lijkt de versie van Fiona Apple meer op een aanklacht.
Apple spuugt de woorden bijna uit, als een verbitterde ex, die haar lief verwijt dat ze aan ‘m verslingerd is geraakt.
In 2016 vroeg Burberry Alison Moyet om een van hun modeshows luister bij te zetten. Als u goed oplet ziet u in het publiek een voormalig model en een bekende filmster zitten.
Bela Lugosi is dood, maar het muziekgenre goth nog niet, bewijst de Slowaakse band Moonvampire.
De meesten van ons kennen de Armeense enclave enkel omdat het Azerbeidjaanse leger de bevolking afgelopen september op de vlucht joeg, na een beleg van een jaar.
Blixa Bargeld was er zo te horen al eerder, volgens eigen zeggen om de anonimiteit op te zoeken.
Evelyn “Champagne” King is een Amerikaanse zangeres en muziekproducente die van eind jaren zeventig tot midden jaren tachtig een aantal discohits had.
Nog een klassieker dan die wordt besproken in de driedelige docuserie Can You Feel It – How Dance Music Conquered the World: ‘Pacific State’ uit 1989 is een housenummer van 808 State, een groep van drie house-artiesten uit Manchester. Het nummer werd kennelijk in die tijd zo definiërend gevonden voor de tijdgeest dat de BBC besloot het nummer op de achtergrond te draaien bij beelden van de val van de Berlijnse muur.
Op NPO is de driedelige docuserie Can You Feel It – How Dance Music Conquered the World (BBC, 2018) te zien. Deel 1 over de geschiedenis van de beat, waarin we de ontwikkeling van disco, house en techno volgen, is het meest boeiend (deel 2 gaat over de opkomst van de club, deel 3 over de DJ’s). Een van de belangrijke figuren in die geschiedenis die aan het woord komen is Derrick May, een technopionier uit Belleville (een suburb van Detroit, de bakermat van techno). Onder de naam Rhythim Is Rhythim (samen met Michael James) bracht hij in 1987 het nummer ‘Strings of Life’ uit wat een house- en techno-klassieker zou worden. Voor de liefhebber – of voor wie een afkeer heeft van house/techno – is hier ook een versie met echte strings.
New Age Doom is een band die naar eigen zeggen bekend staan om hun “freewheeling chaos”, te omschrijven als een combinatie van noise en drone-rock. Samen met indie-zangeres Tuvaband (Tuva Hellum Marschhäuser) maakten ze het album There Is No End (2023).
De Australische avant-garde jazzband The Necks maakt al een eeuwigheid (of nou ja sinds 1987) geïmproviseerde albums met nummers die een eeuwigheid duren (of nou ja lang, zoals het nummer ‘Drive By’ van een uur). Hun kunst is om hun herhalende melodieën en ritmes langzaam op te bouwen op zo’n manier dat het niet gaat vervelen en je er volledig in opgaat. ‘Signal’ duurt slechts 20 minuten en staat op hun laatste album Travel (2023).