De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
And all through midnight streets you’ll hear
How the youthful and the old
Party hard to numb the fear
No one wants to feel the cold
Escape on Friday
Get caught on Monday
‘Zone 1 to 6000’ staat op Nabihah Iqbals debuutalbum Weighing Of The Heart (2017).
Meg Myers is een singer-songwriter uit Tennessee. Ze maakt wat ik maar even emo-pop zal noemen.
Talaboman zijn John Talabot en Axel Boman die af en toe samen wat zij zelf noemen “chuggy, hypnotic, dub flavoured Latin-Scando house music” uitbrengen (de een komt uit Spanje, de ander uit Zweden). In hun eentje maken ze beiden best lekkere housemuziek, maar samen stijgen ze boven het housegenre uit. Na een album in 2017, brachten ze onlangs twee EP’s uit.
Bij Omroep ZWART kun je de vierdelige docuserie Fight The Power: How Hip-hop Changed The World (BBC) kijken. Het verhaal wordt verteld door Chuck D (Public Enemy) die ook andere artiesten en experts aan het woord laat. In de eerste aflevering gaat het over The Bronx in de jaren ’70 en begin ’80, institutioneel racisme en politiegeweld, de stadsplanning van Robert Moses, de aantrekkingskracht van graffiti spuiten op metro’s en “b-boys and b-girls”. Muziek en dans zijn de culturele manifestatie van het leven in een situatie van geweld en uitzichtloosheid, en het is gezien de achtergestelde positie van The Bronx dan ook onvermijdelijk dat muziek over politiek gaat. In 1982 werd hiphop volwassen, aldus de docu, toen het nummer ‘The Message’ van Grandmaster Flash & The Furious Five overal te horen was.
James Holden is zo’n elektronische artiest die in de loop der jaren alleen maar interessanter wordt. Hij kreeg bekendheid als DJ die goede remixen maakte – en zijn mix-album At The Controls uit 2006 was toen (en nog steeds) inderdaad heel goed – maar Holden ging gelukkig steeds meer zijn eigen muziek maken en nam daarbij de experimentelere afslag. Het nummer ‘Common Land’ staat op zijn nieuwste album Imagine This Is A High Dimensional Space Of All Possibilities.
Een Deense oorwurm over een stel dat gek van elkaar wordt, maar uiteindelijk niet zonder elkaar kan. ‘Gå med dig’ speelt met de dubbelzinnigheid van een uitdrukking die zowel ‘gaan met jou’ kan betekenen als ‘ga weg van mij’.
Enkele fragmenten:
Hij: Ik ga niet hard op je, ik rijd liever naar het Noorden.
Zij: Ik wil je niet slaan, maar ik ben verknipter dan je denkt.
Zij: Ik wil jou niet aanraken of je verrote bloemen
Hij: Je morst aarde in mijn auto en ik verander in een monster.
Zij: Ik wil geen ‘in ons’ en ‘onze’ en ‘wij samen’.
Hij: .. een wannabe Don Draper.
De Zweedse garagerockband The Hives maakte deze nostalgische videoclip in een duidelijke hommage aan Sam Raimi’s Evil Dead.
Nee, dit is geen Ierse grafhymne, zoals Lankum doet denken maar een Amerikaans volkswijsje over een jonge vrouw die zich verhangt uit liefdesverdriet over een slagersjongen.
Hoe makkelijk is het om een lekker nummertje muziek in elkaar te draaien? Heel makkelijk, zolang je alles bij elkaar jat.
Deze creatieveling maakte een mashup van Clairo’s ‘Sofia’, ‘I’ll try anything once’ van The Strokes en ‘Bizarre Love Triangle‘ van New Order. Hopsa, klaar is kees!
De kreet ‘She belongs to the streets!’ is eigenlijk natuurlijk slutshaming. Vandaar wellicht dat Bruno Mars & Anderson .Paak daarom gebruik maken van een eufemisme, dat ineens een stuk positiever klinkt.
De twee megasterren bundelden de afgelopen jaren hun krachten in het gelegenheidsduo Silk Sonic. Die naam dekt de lading in ieder geval wel.
Rising Appalachia is een folkgezelschap onder leiding van de zussen Leah Song en Chloe Smith. Die produceren naar verluid hun muziek van A tot Z zelf, al hebben ze inmiddels wel een paar mensen aangetrokken om de organisatie en publiciteit te verzorgen.
Is dit de Philip Glass onder de DJ’s? Laat u meevoeren door de mesmeriserende noten van Martin Roth.