Overzicht

serie

Closing Time

Foto: Ted (cc)

De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders


Closing Time | Nederwiet

, door

Wat hadden ze het naar hun zin op het podium, wat ging alles gemakkelijk en wat hadden ze een lol met elkaar, dat vriendenclubje. Ska, reggae met een klassiek orkest erbij, duizenden fans, in, volgens de naar Johnny van Doorns gedicht verwijzende, voor de gelegenheid getooid als een late Che Guevara, Joost Belinfante, mega-magistrale omstandigheden. Doe Maar met Henny Vrienten, heen en weer huppelend op het podium, op bas. Normaal deed Henny Vrienten de zang bij Doe Maar, maar nu was hij even niet gebonden aan een microfoon en kon hij tijden het bassen naar zijn mede Doe Maars dansen.

Closing Time | Perera Elsewhere

, door

Perera Elsewhere’s album All of This is laid back met een donkere twist. Dat dat een heerlijke combinatie kan zijn hoor je goed op het nummer ‘Karam’, een herwerking van 50 CENTs ‘Candy Shop’ – te omschrijven als “a brooding nocturne where the candy shop is in the basement of a funeral home.”

Closing Time | Alabaster DePlume

, door

We kennen het allemaal: je zou het fascisme gaan bestrijden, maar er kwam iets tussen. Of je was moe. En het is ook eigenlijk niet zo cool en het is al te laat. Muzikant, spoken-wordpoëet en activist Alabaster DePlume geeft er woorden aan, in samenwerking met het duo Soccer96.

Closing Time | Can’t See At All

, door

Feestje thuis? Of bij vrienden? En de drank heeft gevloeid? De remmingen worden wat losser. En er wordt gedanst? En het is al laat? En er hangt een broeierige sfeer, de hormonen nemen de dansvloer in beslag, (denk aan D66, denk aan Van Drimmelen, denk aan Kaag, denk aan Kaag voor een microfoon, denk aan een bedremmelde Van Drimmelen), hoe hou je dansvloer vol, tijd voor een floorfiller, zoek op je laptop gauw Can’t See At All, van Woods op, en knal ‘m door de speakers, en zie het zweet, het condens langs de ramen druipen, en zie de lijven zich verstrengelen, zie die zwoele heupbewegingen, je haren plakken, kijk in die ogen, voel de seks in de bas, voel de hitte, laat je gaan – en ontken later alles. Je weet niks meer. Wat was er gebeurd? En waar? En met wie? Je wist niks meer, je bril was beslagen, je zag het vaag, je reageerde traag: je was Kaag.

Closing Time | Lost And Lookin’

, door

Sam Cooke zing bijna acapella, de enige begeleiding is de bas. Hij verheft zijn stem niet, en toch komt het verdriet, de wanhoop diep uit zijn ziel. Hij zoekt zijn baby, zijn kind.

De zoon van Sam Cooke, Vincent, want hij is het onderwerp van deze song, verdronk toen hij 18 maand jong was.

I’m lost and a-lookin’ for my baby
Wonder why my baby can’t be found
I’m lost and a-lookin’ for my baby
Lord knows my baby ain’t around
So I’m lost and a-lookin’ for my baby
Wonder why my baby can’t be found
Lost and a-searching for my baby
Lord knows my baby ain’t around
Crying for my baby, crying all alone
Calling for you, come home, come home

 

Closing Time | Blind Willie McTell

, door

In de jaren negentig kreeg ik van vriend A. te G.  de Bootleg series 1-3 van Bob Dylan op cassette. Daar stonden dan uitvoeringen van songs op die je niet kende: met ruis, met gepraat er tussendoor, of met een blaffende hond op de achtergrond. En er stond ook niet eerder uitgebracht werk op. Bijvoorbeeld de song Blind Willie McTell. Maar waarom was die niet eerder uitgebracht? Het bleek nota bene een outtake te zijn van de plaat Infidels. Tijdens het samenstellen van die elpee destijds, had iemand kennelijk gezegd, weet je wat, die Blind Willie McTell zetten we er niet op. En de rest was er blijkbaar mee akkoord gegaan. Onbegrijpelijk, want als je het nummer hoort vertelt elke noot haast hoe goed dit is.

Closing Time | Van de straat

, door

Muziek in de buitenlucht, leuk hoor, op die massale festivals. Maar al die kleine, verrassende festivalletjes op straten en pleinen… heerlijk.

Zoals dit moppie straatmuziek. Akoestisch. Van de bassist die voorbij kwam. Balkan jazz. Meer specifiek: Roemeens.

Hoewel straatmuziek soms loei irritant kan zijn (want net te slecht, soms te opdringerig) zijn weer gelukkig doorgewinterde artiesten die hun vak prima beheersen. De lente/zomer-vraag:

Wie is volgend u de beste straatmuzikant  (solo, duo, trio of in ander geroepsverband)? Roept u maar (maar niet door de muziek heen a.u.b.)

Closing Time | Underdog

, door

Dat intro kent u natuurlijk! Maar de rest verbinden alleen kenners met Sly and the Family Stone. Want dat bandje is beroemd geworden met veel simpeler nummers als ‘Dance tot the music’ en ‘Everyday People’.

Underdog is het eerste nummer van hun debuutalbum ‘A Whole New Thing’ (1967). Een album met hier en daar stilistische kenmerken die we van Zappa kennen. Je hoort dat ook in ‘Underdog’.

Closing Time: Leningrad

, door

Leningrad zagen we eerder voorbijkomen in Closing Time. Hun ster is in de tussentijd alleen maar gerezen in Rusland. Een paar dagen geleden postten ze een nieuw nummer. Het gaat over een man die zijn vrouw slaat en boos wordt als ze bescherming zoekt bij de buurman. Het heet ‘Geopolitiek’.

https://www.youtube.com/watch?v=0t5Iy_hsWtc

Closing Time | The Long Shadow

, door

Het ging eergisteren in de Closing Time, en de comments eronder, zijdelings over wat punk nou was. Of het er toe deed dat de kapsels wel punk gestyled waren of dat de kleding wel past in het plaatje, en of er niet toevallig meer dan 3 akkoorden gespeeld werden, en wat, blazers erbij, in een punkband? Het ging om de attitude. En niet om het leren jack, de kistjes of de hanenkam.

Closing Time | Beautiful Day

, door

M. zei: . ‘Je kunt dit liedje zeker niet bewaren tot de Closing Time van Hemelvaart zeker?’ En ik van hoezo? Zij weer: ’Omdat de tekst volledig is: what a beautiful day to go to heaven.’

Het liedje is niet van Tim Knol, het is een cover. Het origineel is van Bob Neuwirth, uit 1996. Maar, de versie van Tim is echt mooier. (Sorry Bob).

Tim Knol heeft verleden jaar een plaat gemaakt: The lost and found tapes compilation album. Een plaat met daarop liedjes die hem gevormd hebben, liedjes die hem boeien, liedjes die wezenlijk zijn, liedjes die hem na aan het hart liggen, songs die geschiedenis zijn. Amerikaanse liedjes. En al deze liedjes, vijftien stuks, heeft Tim Knol zich eigen gemaakt. En alleen met een akoestische gitaar nagespeeld. Verder niets. Gitaar en de stem van Tim Knol.

Vorige Volgende