Hedgefunds zijn de aasgieren van het bedrijfsleven. Ze pikken de zwakke broeders eruit, saneren ze (omdat ze slecht bestuurd werden) of splitsen ze op (omdat ze te log geworden waren). Daar kun je terecht van alles van vinden, onder meer dat ze volstrekt voor eigen gewin gaan en soms onfatsoenlijk te werk gaan, maar ze hebben wel een functie: de aanwezigheid van hun gierenoog houdt bedrijven als het goed is waakzaam.
Dat waakzame oog heeft in de semi-overheid de afgelopen jaren behoorlijk ontbroken. Als Vestia een hedgefund als aandeelhouder had gehad, zou er allicht van alles gebeurd zijn, maar de financieel directeur had nooit zoveel volmachten gekregen dat hij in zijn eentje miljardendeals kon sluiten. Een activistische aandeelhouder zou onderwijsmoloch Amarantis niet hebben laten ontstaan, omdat de meerwaarde van de overnames niet duidelijk was.
Dit zijn zomaar twee voorbeelden van semi-overheidsinstellingen die in de problemen gekomen zijn, omdat in hun sector wel marktwerking is ingevoerd, maar op een te brave manier, met Raden van Toezicht die geen serieus toezicht konden houden. In het bedrijfsleven is het ook zelden de Raad van Commissarissen die radicale ingrepen doet: ze zit simpelweg te dicht op het bestuur om conflicten aan te gaan (recente uitzondering). De echte scherpte komt van buiten, van activistische aandeelhouders, zoals hedgefunds, pensioenfondsen en milieugroepen (zelfs Goldman Sachs moet eraan geloven).
Dat hebben woningcorporaties, scholengroepen, zorginstellingen en zo nog het een en andere aan publieke infrastructuur in private handen ook nodig: een vorm van toezicht die niet bang is om vijanden te maken. Dat hoeft uiteraard geen commercieel hedgefund te zijn, maar wel een activistische aandeelhouder die namens de belastingbetaler in de gaten houdt of de directie de bedrijfsvoering efficiënt houdt. Omdat het bedrijfsleven winst als doel heeft en de semi-overheid een sociaal doel kent, speelt geld in de publieke verantwoording van directie in het eerste geval een veel grotere rol dan in het tweede geval. De kostbare miskleunen bij Vestia en Amarantis tonen aan dat we ons dat niet kunnen veroorloven.
Foto: mongider
Reacties (9)
De overheidsinstanties kunnen ook gewoon intern gaan hedgen. Dan lekt er in elk geval geen geld weg. Gewoon de treasury afdeling bij Financiën wat uitbreiden en klaar is Kees. De enige partijen die er schade van lijden zijn de bankiers en de bordeelhouders.
Je hebt het over private-equity funds… schrap het hele stukje en probeer het aub opnieuw.
Nee zeg, private equity funds halen bedrijven van de beurs en gaan ze zelf besturen om ze winstgevend te maken. Activistische hedge funds gebruiken hun aandeel om druk uit te oefenen.
Semi-overheid heeft toch helemaal geen aandeelhouders? Daarnaast zijn veruit de meeste hedgefunds zijn *niet* activistisch maar doen aan “gewone” (effecten)speculatie.
Uit je eigen link
Hedge funds play a valuable arbitrage role in reducing or eliminating mispricing in financial markets. They are an important source of liquidity, both in periods of calm and stress. They add depth and breadth to our capital markets. By taking risks that would otherwise have remained on the balance sheets of other financial institutions, they provide an important source of risk transfer and diversification.
Dat klinkt niet echt als wat jij omschrijft in je tekst. Je bedoelt toch echt private-equity denk ik.
(en private-equity heeft niet bepaald een goed trackrecord (maar waarschijnlijk een betere dan onze semi-geprivatiseerde woningcorporaties))
Dat klopt allemaal wat je zegt over hedge funds en semi-overheid die geen aandeelhouders hebben, maar mij gaat het om de functie van hedgefunds: ze hebben een agressiever participatiebeleid en zitten bestuurders dichter op de huid.
Ik geef toe dat het allemaal nog niet doordacht is (maar hé, dit is een blog, geen beleidsstuk), maar er zou toch een manier moeten zijn om de belangen van aandeelhouders in semi-overheidsinstellingen (ik bedoel de belastingbetalers) steviger te doen behartigen dan door slappe RvT’s.
Christian en JSK zijn het niet eens van welke kant
de voordelen van het neo-conservatisme moeten komen.
Als je bang bent dat er in je huis wordt ingebroken, kun je vragen of de plaatselijke Hells Angels tijdens de vakantie op je huis komen passen. En inderdaad komen er dan geen gewone inbrekers meer in je huis.
En zo kun je ook graaikapitalisten het geld van semi-overheidsinstellingen laten beheren. Dan weet je absoluut zeker dat ze het niet aan vreemden meegeven.
Hedge Funds, zakenbanken, venture capitalists … niet echt behulpzaam volk hoor. http://www.rollingstone.com/politics/news/the-great-american-bubble-machine-20100405
LOL