Little Brother: zelf waken over privacy
De laatste maanden staat het onderwerp privacy steeds meer op de agenda van blogs en nieuwssites in Nederland. Logisch want de invasie van onze privacy en de wijze waarop onze overheid als een olifant door de porseleinkast van onze burgerrechten lijkt te denderen maakt een krachtig tegengeluid noodzakelijk.
De uitholling van de rechtstaat en democratie is niet alleen in Nederland een rap voortschrijdend proces. Met de VS voorop zijn de meeste westerse landen druk bezig om alle sinds de 13e eeuw opgebouwde mensenrechten af te breken in naam van de strijd tegen het terrorisme. Waarbij noch strijd, noch terrorisme ooit zijn gedefinieerd. Een eindeloze oorlog tegen een grotendeels imaginaire vijand (die we trouwens aan het verliezen zijn), Orwell kon het niet beter verzinnen.
In de VS is net een wet aangenomen die het afgeven van een vingerafdruk verplicht maakt bij het afsluiten van een hypotheek. Hoe makkelijk vingerafdrukken te faken zijn is door de Duitse Chaos Computer Club eerder dit jaar aangetoond. Ondertussen blijken de de miljoenen camera’s in Londen blijken geen effect hebben op het niveau van misdaad (of terrorisme).
Ondank als deze publiek beschikbare informatie blijven regeringen vragen om meer bevoegdheden om ons te beschermen tegen ’terrorisme’. Is er enig bewijs dat meer bevoegdheden iets uithalen? Volgens onze Minister van Justitie had met OM drie jaar nodig om Greg Nekschot op te pakken. Wat is erger: een Minister van Justitie die liegt tegen het parlement (en een parlement dat dat toestaat) of een OM dat daadwerkelijk zo incompetent is als de Minister suggereert?

Nederlanders komen niet in opstand als overheden en bedrijven het recht op respect voor het privé-leven afbreken. Het is te abstract en overkomt altijd ?de ander?. Totdat een gewone, blanke Nederlander aan de beurt is. Dan pas schrikken we ons rot, te laat.
In 1988 viel er een parkeerboete op de mat. Uit Doetinchem nota bene, waar ik pas vier jaar later voor het eerst zou komen. Soort back-from-the-future maar dan via de PTT (zo heette TNT-post toen). Ik weet niet hoe boetes tegenwoordig gaan, oppassend burger als ik ben, maar toen stond er een telefoonnummer op van de Dienst Centrale Inning Parkeerboetes of iets dergelijks. Ik dus opgebeld met een heel aardige dame die mij eerst mijn kenteken vroeg en daarna het nummer van de boete. Zij had in no-time de brongegevens gevonden en zag al meteen dat het om een heel ander kenteken ging. Verder werd het voertuig omschreven als een blauwe sunny, terwijl ik een witte escort had. Vraag mij (en haar trouwens ook) niet hoe zo’n vergissing mogelijk is. Wel was de reactie helemaal zoals die hoort te zijn. De boete trok zij ter plekke in.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, ditmaal voor