Rel om foto Turkse ministersvrouw

In Turkije is opschudding ontstaan om een krantenfoto van een ministersvrouw die apart van haar man de lunch nuttigt. De situatie was als volgt: AKP minister van Transport zit met een groep heren rond de tafel in een restaurant. Vijf minuten later komt zijn vrouw binnen en terwijl er nog plaats is aan tafel bij het gezelschap gaat zij gedwee in haar eentje aan een tafeltje ernaast zitten. Een van de heren zit zelfs naast een lege stoel met zijn rug naar de ministersvrouw ? De AKP van premier Erdogan is een conservatieve islamitische partij die bij haar aantreden met argus-ogen werd bekeken, maar die er in de laatste jaren alles aan heeft gedaan zich te profileren als de islamitische versie de Europese christen-democratische partijen. Echter een dergelijk voorval met een kruiperige ministersvrouw doet aanhangers van een seculier Turkije vol verontwaardiging reageren, zo ook het weblog Turkish Torque:

But is this how the AKP will bridge the “civilizational divide” between Muslim-East and the Christian-West? Is this how Prime Minister Erdogan offers Turkey to the EU as a role model to prevent the “clash of civilizations”? In no other European country would a Minister’s wife eat her food alone just a few feet away from her powerful husband and his companions… (TurkishTorque)

Turkish Torque spreekt in een volgpost over een sociaal contract waarin het niet zozeer gaat om “mannen die vrouwen onderdrukken” maar eerder om een formule waarin ook de vrouwen toestemmen altijd als slachtoffer te worden gezien. Dit doet mij denken aan de bekeerde en voormalig hinderlijk-gevolgde moslima Jolanda die gisteren in het nieuws was. Wat haar persoonlijke beweegredenen zijn geweest om haar Hollandse vrijheden op te geven voor een burka zal ik wel nooit begrijpen. Maar ook zij stemde toe in een sociaal contract om altijd tweede viool te spelen. Rest mij nu nog af te sluiten met een wanhopige quote van de pro-Europese Turkse collega-logger over het toekomstperspectief van zijn land:

I’m one of those who believe that, unless one half of a nation achieves EQUALITY in that invisible social contract, a country can never achieve the economic, social and political development levels seen in the West today. (TurkishTorque)