[qvdd]
In een contract tussen de ouders en de school kun je vastleggen dat ouders minimaal twee keer per jaar moeten komen. Wanneer ze dat niet doen moet je een sanctie kunnen opleggen. Als dat niet mogelijk is, moeten we de minister vragen om dat bij wet te regelen
PvdA-raadslid Peter van Heemst uit Rotterdam heeft blijkbaar veel vertrouwen in de maakbare samenleving en betuttelt er lustig op los.
Reacties (18)
Ach, eigenlijk is het alleen maar een soort verlenging van de leerplicht…
Er is een flinke groep ouders in Rotterdam die wel wat betutteling kan gebruiken in het belang van de toekomst van hun kinderen. Zelfs op heel basale gebieden als gezond eten, op tijd naar bed, etc.
Maar ja, dit is wel weer een überflutmaatregel voor de bühne. Doe dingen die zoden aan de zetten als verplichte pre-school als dat nodig is, HBO-geschoolde kinderopvangmedewerkers, langere schooltijden zodat er ruimte is voor extra activiteiten, belonen van scholen die goede resultaten halen in moeilijke wijken, verdeel leerlingen over scholen op basis van inkomen van de ouders, etc, etc. Maar ja, het meeste daarvan kost geld. Of eigenlijk ook niet, want volgende de meeste economische berekeningen verdienen investeringen in onderwijs zichzelf ruimschoots terug.
Denk je dat je een betere ouder wordt als je verplicht wordt 2x per jaar op een school te zijn?
“verdeel leerlingen over scholen op basis van inkomen van de ouders”
Dat gaat dan weer veel veel veel te ver. In nederland zijn we gelukkig zo vrij om zelf de school uit te mogen kiezen voor onze kinderen. Aan die vrijheid mag niemand aan tornen. Daarnaast moet je altijd uiterst voorzichtig zijn bij het ingrijpen in gezinnen. Dat is nogal persoonlijk en een ieder heeft zijn eigen idee wat goed voor hun kind is. Zo zijn er ook mensen die hun kind bijv. naar een vrije school sturen of over/onder stimuleren.
@4:
of naar een islamitische of christelijke school. Niet iedere keuze is even goed.
dat betekent niet, dat dat ook altijd goed voor het kind is.
Het plan van Van Heemst vind ik maar raar. Scholen hebben een contract met de kinderen, niet met hun ouders.
“het plan van van heemst vind ik maar raar, scholen hebben een contract met de kinderen niet met hun ouders.
Pedro, kinderen hebben geen contracten.
Het is een raar idee, niet te veel achter de voordeur komen lijkt me. Lijkt me goed dat scholen zich met lesgeven bezig houden en niet met vader en moeders aanwezigheid/commitmenmt
“dat betekent niet, dat dat ook altijd goed voor het kind is.”
Dat bepalen de ouders wel. Zeker waarin het gaat om onderwijsvormen.
” Scholen hebben een contract met de kinderen, niet met hun ouders.”
Wat Sander_1583 zegt.
@6/7: ouders hebben ook geen contract met de school ondertekend. Als de school een contract heeft, is dat met de kinderen.
Dat is voor een heleboel kinderen helaas waar, ja. Dat betekent niet, dat dat goed is voor al de kinderen. Als het aan de ouders lag, zou er voor veel kinderen ook geen leerplicht zijn. Mogen ze dat ook zelf bepalen? Uit je antwoord proef ik, dat je vindt, dat zij dat soort zaken zelf mogen bepalen voor hun kinderen. En er zijn talloze kinderen, die in het middelbaar onderwijs te hoog grijpen, alleen om de ambities van de ouders te verwezenlijken, die later in niveau terug moeten en waar hun schoolcarriere mede daardoor een ramp wordt. Jij en ik zijn vast goed in staat te beoordelen, wat goed voor onze kinderen is, maar niet iedereen kan dat. Wij zijn ook mondig genoeg om voor die belangen op te komen.
Dat geldt ook voor onderwijsvormen hoor. Ik ken heel wat Montessori-leerlingen, die veel baat zouden hebben gehad bij een meer ‘klassieke’ onderwijsvorm, maar door moderne ouders een andere richting op werden gestuurd. En er zijn nog veel meer gevallen, die een reguliere opleiding in zijn gestuurd, daar één of meerdere klassen doubleren en HAVO in 6 of 7 jaar halen, terwijl ze in 4 of 5 jaar hun VWO hadden kunnen halen met een andere methode. In dat laatste geval vanwege ouders, die zeggen: doe maar gewoon.
Die vrijheid voor ouders om alles voor hun kinderen te bepalen is lang niet altijd goed voor die kinderen, en beleid moet gebaseerd zijn op wat goed voor de kinderen is, niet op wat de ouders vinden. Kinderen zijn niet het eigendom van de ouders.
Hmm, je begeeft je wel op vies glad ijs Pedro. Het is nogal een ingrijpende en persoonlijke inbreuk die je maakt. Daarnaast kun je nooit beleid maken per kind/eenheid. Je maakt t voor de hele groep. Tevens zijn kinderen zeker wel eigendom van hun ouders. Moeders wil is wet weet je wel? Probeer kinderen maar eens van hun ouders te ontvreemden, of bevoegdheden van ouders af te pakken. Dan slaan de stoppen door hoor.
Pedro zegt;””Die vrijheid voor ouders om alles voor hun kinderen te bepalen is lang niet altijd goed voor die kinderen, en beleid moet gebaseerd zijn op wat goed voor de kinderen is, niet op wat de ouders vinden. Kinderen zijn niet het eigendom van de ouders.””
Wij hebben geen moreel ‘gelijk’ om dit te bepalen. De leerplicht is de basis daarna komt de eigen verantwoordelijkheid.
@3:
Nee, daarom zeg ik dat het een flutmaatregel voor de bühne is.
@4:
Die vrijheid blijft er. Alleen soms zit de school vol en moet het een andere worden. Nauwelijks verschil met een school die aan zijn quotum van een bepaald inkomensgroep zit. Behalve dan dat niet de hoog opgeleide ouders die de weggetjes weten altijd aan het langste eind trekken bij de goede scholen.
Gelukkig bestaan er ook objectieve informatie over wat goed is voor kinderen. Gezond eten en voldoende slaap bijvoorbeeld zijn geheel onomstreden. Als de ouders op die gebieden falen kan in het belang van het kind daarom best ingegrepen worden. Hoe en in welke mate: dat zijn de lastige vragen.
@8:
Amen.
” Nauwelijks verschil met een school die aan zijn quotum van een bepaald inkomensgroep zit.Behalve dan dat niet de hoog opgeleide ouders die de weggetjes weten altijd aan het langste eind trekken bij de goede scholen”
Werkelijk. Dat is het enige verschil wat je kunt verzinnen tussen volle scholen en een inkomensquotum? Wat dacht je van een ernstige inbreuk op de keuzevrijheid van ouders? Elke ouder probeert zijn/haar kind op de best mogelijk school te plaatsen. Hierin zullen sommigen dan belet worden omdat ze teveel verdienen. Dat is discriminatoir en dus in strijd met de grondwet.
“Gezond eten en voldoende slaap bijvoorbeeld zijn geheel onomstreden”
Ben ik met je eens, maar staat dit los of in het verlengde van je school keuze belemmering verhaal?
“en beleid moet gebaseerd zijn op wat goed voor de kinderen is, niet op wat de ouders vinden.”
Beleid mag ten eerste ouders niet belemmeren in hun school keuze beleid en de opvoeding die ze wensen toe te passen. De rest is al in het strafrecht geregeld, zoals verwaarlosing en dergelijke. Verder moet de staat met z’n poten van kinderen afblijven. Kinderen zijn geen algemeen gemeenschappelijk goed. Kinderen zijn ook niet van de staat. Kinderen zijn er ook niet om het algemeen belang te dienen. Van andermans kinderen blijf je gewoon af, dat is een goed Hollands gebruik.
@Kees:
Wow. En dan verwijt je mij, dat ik me op glad ijs begeef?
Dat heb je heel goed begrepen. dat is precies wat ik bedoel. We maken geen beleid voor individuele kinderen. We maken beleid voor de hele groep, en als ons beleid is, dat we alle kinderen gelijke kansen willen geven, kunnen we beleid maken, dat de kansen van alle kinderen als groep bevordert, ook als dat tegen de individuele kansen van sommige kinderen en de individuele wensen van sommige ouders in gaat. Het feit dat kinderen van rijke ouders meer kansen maken om op de betere scholen terecht te komen, doordat rijke ouders meer geld aan scholen kunnen doneren, is er de oorzaak van, dat sommige mensen daar maatregelen voor proberen te verzinnen, die tegen de individuele keuzevrijheid van die rijke ouders in gaan. Het bevordert wel de keuzevrijheid van minder rijke ouders.
Beantwoord nu eerst eens de vragen, die ik je al eerder stelde. Zijn ouders ook vrij om te kiezen, dat hun kind niet naar school gaat? De leerplichtwet is een ernstige belemmering van de keuzevrijheid van de ouders en de opvoeding, die ze toe wensen te passen. Vind je het goed, dat fundamentalistische islamitische ouders hier de vrijheid moeten hebben om hun kinderen naar een op Pakistaanse leest geschoeide madrassa mogen sturen, of klinkt dan je pleidooi voor ultieme keuzevrijheid van de ouders toch wat anders?
@Sander:
Daar heb je gelijk in, maar dat geldt ook voor de leerplichtwet en we hebben een hele lange schoolstrijd achter de rug, waarin we moreel bepaald hebben, dat we allerlei religieus onderwijs subsidiëren. Het feit, dat we in geen van die gevallen een moreel gelijk hadden voor ieder individueel kind, heeft ons er niet van weerhouden te bepalen, dat de leerplicht en het bijzonder onderwijs voor de hele groep ‘goed’ waren. Je mag zelf raden met welk van de 2 ik het veel meer eens ben en met welke ik het eigenlijk totaal oneens ben ;-) , maar het belangrijkste punt is, dat wij moreel het beste achten voor de hele groep kinderen bepaald wordt door de discussie, die we met elkaar voeren en waar we samen met elkaar over beslissen. De uitroep dat de ouders volledige vrijheid moeten hebben om over de individuele schoolkeuze te mogen beslissen, is ook gebaseerd op het eigen morele gelijk, en niet gericht op het belang van het kind als individu (slechts op het belang van de ouders gericht) of op het belang van de kinderen als groep.
“Het feit dat kinderen van rijke ouders meer kansen maken om op de betere scholen terecht te komen, doordat rijke ouders meer geld aan scholen kunnen doneren, is er de oorzaak van, dat sommige mensen daar maatregelen voor proberen te verzinnen, die tegen de individuele keuzevrijheid van die rijke ouders in gaan”
Kun je ook praktijk voorbeelden geven van de omkoping. Ik wel redelijk vermogende ouders, maar geen van hen doneren geld aan een school. Meestal speelt het eigen milieu een veel grotere rol in keus die ouders maken. Ben je christelijk, hippie, anarchistisch, stijf, bekakt of wat dan ook. Ouders die zelf bouwvakker zijn, vinden hun milieu vaak veel beter of eerlijker dan die stijve christenen bijv. (uiteraard is er overlap, voor t gemak gebruik ik ff stereotypen hierin). Daarnaast mogen islamisten van mij, of anderen natuurlijk, zelfscholing toepassen. Hierbij mogen van mij best eisen worden gesteld vanuit de staat omtrent je reken en taal niveau. Als dat madrassas inhouden, moet dat natuurlijk niet in strijd zijn met mensenrechten en dergelijke. Maar om op inkomen te selecteren is heel gevaarlijk. De school en ouders bepalen of hun kind daar goed thuispast, niet je inkomen.
@15: Praktijkvoorbeelden ken ik genoeg, maar bewijzen zijn moeilijk te leveren, want noch de school, noch de donateurs willen dat dit bekend wordt, natuurlijk. Een n = 1 voorbeeld uit mijn middelbare schooltijd was een vriend van me, die valk voor het eindexamen zijn zorgen over het examen tegen mij uitsprak, en dan vooral over het feit, dat examens ook door een niet aan de school verbonden controleur na zouden worden gekeken, omdat hij niet snapte hoe hij ieder jaar over was gegaan. Ieder jaar stond hij voor de helft van de vakken op een onvoldoende voor de overgangsexamens. Ieder jaar ging hij weer met allemaal zesjes over. Hij vermoedde zelf, dat het kwam omdat zijn vader ieder jaar een fors geldbedrag aan de school overmaakte, niet om hem over te laten gaan, natuurlijk, maar wel in de verwachting, dat de school hem een goed opleiding zou geven en hij niet veel jaren achterop zou raken.
Of dat meestal zo is, zou ik niet zonder cijfers daarover te geven, durven beweren. Of beter gezegd: wanneer we dat ‘eigen milieu’ als sociale druk van de omgeving zien, ben ik dat met je eens, maar wanneer je dat als eigen en vrijwillige keus van de meeste mensen ziet, denk ik dat je je schromelijk vergist. Zo bewust gaan de meeste mensen daar helemaal niet mee om. Voor de meeste mensen geldt, dat wat goed genoeg was voor henzelf, of wat goed genoeg is voor de buurkinderen, ook goed genoeg is voor de eigen kinderen, of moet het eigen kind juist aan te hoog gespannen verwachtingen voldoen om die buurkinderen te overtreffen. Daarnaast spelen emoties een belangrijke rol (zwarte of witte school, of waar ze zelf vroeger een goede of slechte tijd hadden, enz). Sommigen betrekken daar geloof bij (wat volgens mij helemaal niet op school thuis hoort en zeker niet op door de overheid gesubsidieerd onderwijs). En ja, ook de prestaties van de school worden daar door een aantal mensen bij betrokken. Allemaal zaken waar wat voor en tegen is aan te voeren. Voor het onderwijs in zijn algemeenheid, zou het volgens mij echter het beste zijn, als de afstand tot de school een van de belangrijkste keuzefactoren zou zijn, er van uit gaande dat de gemeentes een goed (inkomens)spreidingsbeleid hebben gevoerd, en rijk en arm redelijk door elkaar wonen. Op dit moment is de afstand naar de school echter alleen een issue voor de armeren, omdat die de reiskosten naar scholen op grotere afstand niet op kunnen brengen.
Ik ben ook niet specifiek voor een selectie op inkomen, maar die selectie vind nu ook al plaats. Vrijwel iedereen weet welke scholen in zijn of haar stad of omgeving als kakscholen bekend staan, waar de kinderen van rijke ouders naar toe gaan.
Hee, dat is al genuanceerder dan je eerder was. De school mag nu iig al mee praten. Dat betekent, dat de overheid toch al mee bepaalt in de eisen, die ze aan de scholen stelt. Een representatieve inkomensverdeling lijkt mij geen volledig waanzinnige wens. Net zo min als ik het vreemd vind, dat bij sommige beroepen en bedrijven quoteringen zijn gebruikt om een wat meer representatieve verdeling tussen mannen en vrouwen te krijgen.
“Dat betekent, dat de overheid toch al mee bepaalt in de eisen, die ze aan de scholen stelt.”
Dat betekentr dat helemaal niet. Dat betekent of de docent denkt dat het kind goed zal aarden, of wellicht beter ergens anders zijn heil moet zoeken. Heeft met name met het karakter van het kind zelf te maken, niks met overheidsregelgeving. Docenten weten dit soort dingen vaak veel beter dan een minister.
De overheid stelt eisen aan scholen (leerplicht, curriculum, enz). Die eisen wegen mee in het oordeel van de docenten 8of een kind het niveau wel aan kan, bijvoorbeeld).
Docenten weten dat idd beter dan een minister. Daarom bemoeit een minister zich ook niet met individuele gevallen, maar stelt algemene regels, die overal gelden.