[qvdd] Hij delegeert de politiek aan de politici, om ze vervolgens te verachten.
Een journalist van Die Zeit zoekt een reaguurder op die al jaren boos reageert op alles wat met de EU te maken heeft. “Hoe langer je met M. spreekt, des te meer je gaat begrijpen dat hij überhaupt geen buitenstaander is. Eigenlijk is hij tamelijk mainstream, één van ons. Het gaat niet bijzonder slecht met hem, hij heeft werk, meerdere auto’s – zoals de meeste Duitsers.”
Volgt bovenstaand citaat. Hoe is het zover gekomen? Is er een aannemelijke verklaring voor te vinden, is het een geval voor de psychiatrie?
Reacties (6)
Het is voer voor psychologen, niet voor de psychiatrie ;-)
Verder is dit allemaal heel goed verklaarbaar vanuit de nieuwe politieke correctheid, de vrijheid van meningsuiting zonder verantwoordelijkheid. Dat geeft de ruimte om te gaan stemmen en zo doende de politiek te delegeren, maar dat betekent niet, dat je het met de beslissingen van die politici eens hoeft te zijn. En als je daar toch mee in het nauw wordt gebracht, kun je altijd nog gaan draaien en roepen, dat de beslissingen door ‘de overheid’ of ‘de ambtenaren’ genomen worden, die je niet mag kiezen. Zo lang je zelf maar geen verantwoording hoeft te nemen.
Dat zien we wel op meer terreinen hoor. De roep om meer politie en meer optreden gaat vaak ook gepaard met geklaag, dat de politie te veel doet (bekeuringen). De politie moet namelijk meer optreden tegen anderen, maar de klagers met rust laten….
Bij vrijheid van meningsuiting zien we hetzelfde: er wordt heel hard om vvm geroepen, maar dat gaat alleen maar om de vrijheid om de eigen mening te mogen uiten. Tegenspraak is niet geoorloofd.
Aardig artikel, geeft inicht in het ontstaan van de afstand tussne politiek en burger. Het gevoel van machteloosheid, één ker in de vier jaar een vakje aankruisen en waarna alles uithanden wordt genomen.
Sorry voor de typo’s:
Aardig artikel, geeft inzicht in het ontstaan van de afstand tussen politiek en burger. Het gevoel van machteloosheid, één keer in de vier jaar een vakje aankruisen en waarna alles uit handen wordt genomen.
ja inderdaad heel interessant. Ik zou alleen niet zeggen dat het inzicht geeft in de kloof tussen politiek en burger – eerder het omgekeerde: de politiek komt te dichtbij. De burger zit er wel met zijn neus bovenop zonder dat hij invloed kan uitoefenen. De gebruikelijke structuren daarvoor – kerk, vakbond, werkgeversvereniging, politieke partijen (door lid te worden dus) zijn verzwakt. Tegelijkertijd worden de gebeurtenissen breed uitgemeten op TV en in de krant en mensen kunnen hun frustratie niet meer kwijt.
eens met jouw analyse. dezelfde gedachten leidden bij ons tot een luchtig alternatief: rijp voor de gyp.
@3/4: Maar de burger heeft juist enorm veel meer invloed op de politiek en weet dat ook. In Den Haag wordt op elke poll van Maurice de Hondt gereageerd en in de Kamervragen heerst de waan van de dag. Het is juist daarom dat de burger zich graag laat horen, omdat (meestal) hij zich bijzonder bewust is van de invloed die hij via de media kan uitoefenen. Een belletje naar Hart van Nederland is tegenwoordig genoeg om Kamerleden namens jou vragen te laten stellen over wat incidenten in jouw straat.