“Op de eerste vraag: ja. Op de tweede vraag: ja.”
En zo eindigt alweer een proces wat helpt noch oplost, maar integendeel alles weer in vertwijfeling doet belanden. Els Clottemans heeft waarschijnlijk de parachute van een medeminnares van ene Marcel Somers gesaboteerd. Waarschijnlijk.
Zoals het waarschijnlijk hoort in deze emocratische tijden, zwalkt de publieke opinie heen en weer in haar oordeel. En alweer staat ‘de rol van de media’ in de schijnwerpers, vooral in die van de media. Het is een over elkaar heen buitelen om toch maar als verstandig, beheerst of vervuld van rede de zaak te becommentariëren – door de andere actoren als emotioneel, hysterisch of verblind te benoemen. Iets wat ik in een Esherperspectief natuurlijk ook weer op mijn beurt doe.
Die existentiële vertwijfeling zet zich venzelfsprekend ook door via klassieke kritiek op de assisenjury: hoe kunnen 12 volksmensen oordelen, en zeker als er geen rokende revolver te vinden is? Niemand van de brulkuddes der onlinekranten die toegeeft dat ze haar netzogoed schuldig zouden verklaren daar op de jurybank.
Feit blijft, en dat heb ik nog niet veel gelezen in de analyses, dat de belangrijkste persoon op het proces er nooit bij was. Zij die een drietal minuten heel emotioneel, hysterisch en verblind heeft geprobeerd om haar parachute open te krijgen.
Zou zij beseft hebben wie het gedaan heeft?
Reacties (21)
het goede stuk op het goede moment, Crachat, ik zat me precies dit af te vragen. Blijf juryrechtspraak tricky business vinden.
Ik begrijp trouwens nooit goed, wanneer je in Belgie nou iets naar assisen kan brengen. Kun jij helderheid verschaffen?
Ja: hier.
Het is een laatste stap in een reeks rechterlijke stappen.
Mooi dat “emocratische tijden“.
Tja, die discussie over juryrechtspraak. Hoe vaak hadden lekenjury’s het mis? Hoe vaak zaten professionele rechters er naast?
Is elk misoordeel van een jury of een rechter reden om te stellen dat een jury of een rechter afgeschaft moet worden?
En wat je laatste zin betreft: is dat een pleidooi voor mediumrechtspraak? Had men Severien erbij moeten halen om de omgekomen vrouw te raadplegen?
Crachat, soms hebben gazetten gewoon gelijk: Juryrechtspraak heeft inherent een lagere professionaliteit dan rechterrechtspraak en is dus veel meer beïnvloedbaar. Juist in zaken als deze rolt daar al snel een verkeerd oordeel uit. Deze zaak vormt daar een keihard bewijs voor, schuldig had nooit de uitspraak kunnen zijn, bij objectieve weging van de bewijzen.
misschien komt ze er met een ’time served’ mee weg,net als die Engelse au-pair Louise Woodward
onze vrienden van GC houden zich er ook onledig mee…
http://www.geencommentaar.nl/2010/10/21/parachutemoord-bewijst-dat-juryrechtspraak-niet-deugt/
Mooi mooi geschreven!
voldoende gewichtige vermoedens…
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/parachutemoord/101020_gewichtige_vermoedens
hoe meer ik me er in verdiep, hoe dubieuzer ik het vind. men maakt ook gebruik van de immer betrouwbare polygraaftest…
dan kun je inderdaad net zo goed Severien inzetten
Paul Quirijnen, toch niet de meest tegen de borst stuitende advocaat, nam het in pre-Clottemanstijden op voor assisen.
Hier plaatst het Nieuwsblad de ’tien redenen waarom ze het gedaan heeft’ op een rij.
Dit artikel is natuurlijk van vòòr de switch – 4 jaar lang was de publieke opinie overtuigd van haar schuld, nu heeft die opinie medelijden en is er ‘gebrek aan materieel bewijs’.
Eigenlijk een les in nederigheid, maar ja, te laat.
Het is toch vijf nà twaalf, wat de opinie betreft.
Op basis van die 10 redenen lijkt het me meer dan logisch dat dat mens is veroordeeld. Mocht dit een (jury)gerechtelijke dwaling zijn, laat dat dan maar blijken.
Ze heeft 30 jaar gekregen.
@10, nu heb ik weliswaar de ballen verstand van rechtsspraak, maar als dit de 10 redenen zijn die onomstotelijk moeten bewijzen dat ze schuldig is… Vooral bij punten 6 (‘Wie onschuldig is, hoeft niet te liegen, wie liegt, heeft iets te verbergen.’) en 7 (‘Een bewijs dat ze tot alles in staat is.’) gaat het een beetje jeuken bij me.
Het doet me trouwens ook een beetje denken aan het proces Lucia de B. die zo ongeveer veroordeeld is door haar blik.
Afgezien daarvan: alleen al omdat ik vind dat je niet specifiek daarvoor opgeleide mensen niet zulke verantwoordelijkheden hoort te geven, ben ik geen voorstander van juryrechtspraak.
Veel heeft ook te maken met de openheid van zulk een gebeuren.
Als het een cirkus is met camera’s en foto’s en de voelbare druk van de hele maatschappij die meekijkt, denk ik dat juryleden zich makkelijker laten beïnvloeden.
In wezen is het niet zo ondenkbaar dat 12 mensen tot een oordeel kunnen komen, zonder bewijs. Een professionele rechter zal even vaak gewetenswroeging hebben achteraf, of met heel veel twijfel toch een beslissing treffen, en ik vraag me af of zij niet even vaak zich laten leiden door emoties of de publieke opinie.
In the end blijven rechters natuurlijk ook gewoon mensen. Ik hoop alleen dat ze beter onderlegd zijn in het kunnen onderscheiden van emoties en feiten en beter door de truukjes van advocaten heen kunnen kijken…
En hoewel rechters natuurlijk gewetenswroeging kunnen hebben, neem ik aan dat ze daar professioneler mee om kunnen gaan dan een leek. Net zo goed als een arts veel beter om kan gaan met iemand die in zijn handen overlijdt, dan ik dat zou kunnen.
Wat bedoel je trouwens met “In wezen […] zonder bewijs.”?
De penibele kwestie of iemand die bijzonder goed voorbereid, dus zonder bewijzen na te laten en overal een verklaring voor bedacht te hebben, dan ook steeds vrijuit zal gaan bij gebrek aan bewijs.
juste..ik weet het niet, ook na nadenken.
@14
Is het niet zo dat je onschuldig bent tot het tegendeel is bewezen? Nou ja, in Belgie dus niet.
Het Belgische hof komt in wezen niet verder dan dat Clottemans een naar mens is. Deze zaak is in mijn ogen te bizar voor woorden. Een westerse rechtsstaat onwaardig.
In België verschijn je best helemaal niet voor de rechter.
Bewijs moet in Nederland aan bepaalde minimale eisen voldoen. Dan nog belanden er ook hier x tallen onschuldig in een cel (door b.v. een reeks van verwarrende DNA- sleepsporen e.d. in een recente zaak). De aanklager mocht ook al een hele waslijst van karakterologische defecten van Clottemans oplezen (om de jury te paaien), iets wat eigenlijk pas van belang is bij een resocialisatie. Aan de andere kant heeft het wel iets, juryrechtspraak, soms liegt de gut- feeling bij betrokken rechercheurs en betrokkenen ab-so-luut niet (zodat honderden moordzaken in Nederland zijn blijven dooretteren met vrijspraak als gevolg). Best wel eens willen meemaken, uiteraard dan een aanklager en advocaat die van wanten weet zodat je de oogopslag van verdachte kan observeren. Ik was er niet bij, daarom, maar haar reactie na het horen van het vonnis…emotieloos, en geen beroep mogelijk.
Brandt maar in de Hel en waar is het schaartje….
Voila, en treedt binnen in de onbekende en vreemde wereld van de Belgische parachuterij. Waar mooie jonge vrouwen wegens de illusie van liefde met de benen wijd emotionele steun komen zoeken die ze thuis niet kunnen vinden. 2 jaloerse vrouwen om een toy boy van een parachuteleraar en rarara politiepet wie-o-wie heeft in een onbewaakt moment toch die 4 touwtjes doorgeknipt snipsnip…
RECHTSPRAAK wij eisen RERCHTSPRrrAAK…heel dat land door de war.