[D]e zorgverzekeraars zijn gebaat bij intransparantie, want dan kun je als verzekerde de verschillende polissen niet goed vergelijken en kunnen de verzekeraars doen wat ze willen. Daarom hebben verzekeraars aanvullende polissen die allemaal van elkaar verschillen. Ik vind het bezopen dat mensen nu de feestdagen doorbrengen met het vergelijken van polissen.
Aldus Chris Oomen, topman van zorgverzekeraar DSW.
Het échte doel van het optioneel maken van de vrije artsenkeuze is volgens Oomen dan ook niet om de kosten in de hand te houden, maar om verschillende zorgverzekeringen in feite onvergelijkbaar te maken. En dan hoeven zorgverzekeraars minder hard met elkaar de concurrentie aan te gaan over harde zaken als prijzen en uitgebreidheid van het aanbod.
Overigens is Oomen niet de enige die zich zorgen maakt over het gebrek aan transparantie op de markt voor zorgverzekeringen. Groenlinks wil daarom bij wet regelen dat zorgverzekeraars nog maar twee polissen mogen aanbieden: de naturapolis, waarbij alleen gecontracteerde zorg volledig wordt vergoed, of de restitutiepolis, die de verzekerde het recht geeft op volledige vergoeding van alle zorg:
Volgens [GroenLinks-Kamerlid] Ellemeet hebben zorgverzekeraars nu veel te veel soorten polissen in de aanbieding. “Ook mensen die goed ingevoerd zijn in de zorg, komen er niet uit. Er is een wirwar aan mogelijkheden, informatie is bijna niet te vinden, het is allemaal weinig transparant. Patiënten worden gelokt en gepaaid met cadeautjes. Dat is geen keuzevrijheid, dat is misleiding.”
“Wij willen dat de verzekerde echt op kwaliteit kan kiezen. Ik wil een beperking van het polisaanbod, zodat de verzekeraars worden gedwongen om de beste polissen te presenteren. Als ze weten dat ze door de patiënten op de huid worden gezeten, zal dat een prikkel zijn om aantrekkelijke polissen aan te bieden.
“Die polissen moeten worden gepresenteerd op een onafhankelijke vergelijkingssite. Dus weg met de commerciële sites die er belang bij hebben dat patiënten overstappen, omdat ze daarvoor worden beloond. Er moet een provisieverbod komen in de zorgverzekeringswet.”
Lijkt me een goed plan. Als we dan toch verplicht aan de marktwerking moeten, laten we dan in ieder geval voor transparantie zorgen.
Uiteraard is de kans nihil dat dit voorstel wordt aangenomen. Want marktwerking is mooi, maar niet als de consument ervan profiteert.
Reacties (8)
Maar als je de markt dan zo tot in detail wilt reguleren, dan is het toch geen markt meer?
Kunnen we dan niet veel beter dat hele rare marktidee gewoon in de steek laten, en een nationale basisverzekering als uitgangspunt nemen? Laat dan hooguit de aanvullende verzekeringen aan de markt.
Met wat ik van Oomen en DSW weet: Chris Oomen is een held.
Beste lezer, waarom zit *jij* (nog) niet bij DSW?
@2: Heb er serieus naar gekeken, maar uiteindelijk gaf toch de portemonnee de doorslag en was ik ruim voordeliger uit bij een andere (kleine) verzekeraar. Het siert me niet maar kennelijk maar was dit principe me te duur …… *sorry*
Ziedaar het zoveelste bewijs dat linkse partijen beter door hebben hoe markten voor burgers kunnen werken dan rechtse. Ik ben zelf trouwens van mening dat rechtse partijen het ook wel weten, maar liever de burger het vel over de ogen laat trekken door grote marktpartijen.
Wel een kanttekening bij het plan van GroenLinks, op dit moment zit ook bij meeste restitutiepolissen een bovengrens aan de vergoedingen (meestal 100% marktconform) waarmee het strict genomen geen absolute restitutiepolissen zijn. En terecht. Over de hoogte valt te debatteren, maar als de restitutiepolis een blanco cheque aan zorgverleners wordt die daarop geheel naar eigen wens een willekeurig bedrag kunnen invullen, is dat uiteraard problematisch. Dan weet ik wel wat er gebeurt…
Mijn idee is om een staatsalternatief te bieden voor zaken die wij als nutsvoorzieningen zien. Als de markt het écht beter kan, laat ze het dan maar doen, maar er is een ijkpunt van hoe goed de staat het kan. Dit idee zou volgens mij geïmplementeerd kunnen worden in allerlei pseudo-markten: internet, telefonie, energie, post, openbaar vervoer… Soms werkt de markt beter. Soms werkt de staat beter. Het beste van twee werelden?
@1 Een van de aannames voor een vrije markt is dat er vraag en aanbod geschiedt aan de hand van volledige informatie (of in ieder geval, symmetrische). (Zou jij een product kopen, als je wist, zoals de verkoper dat wél weet, dat het elk moment kapot kan gaan?)
Reclame is één manier om tot volledige informatie te komen: de consument kijkt, vergelijkt en koopt. Maar veel acties van bedrijven zijn erop gericht om de consument verdraaide informatie aan te bieden: een merknaam kan iets zeggen over het product, maar identificatie ermee wordt ook gebruikt om consumenten ‘in te kapselen’. Geef mensen een blind vergelijkend warenonderzoek, en Aldi-cola en Lidl-chips doen het net zo goed of beter dan Pepsi, Cola, Lays enzo.
En bij een gedwongen verzekering en commerciële verzekeringsmaatschappijen zullen zij zeker de Paradox of Choice proberen uit te melken.
Op zich sta ik positief tegenover je idee, maar besef wel dat de spreiding van risico’s (over verschillende ‘verzekerbare’ risico’s) ook de spreiding van kosten betekent. Oftewel: wie verleent die ‘basisverzekering’, en hoe specifiek mag een commerciële verzekeraar zijn aanvullend pakket maken?
@1: Gekke vergelijking. Een auto moet van de wetgever aan verschillende eisen voldoen. Om e.e.a. voor de consument vergelijkbaar te maken zijn er verplichte crashtests, is er een meting van het brandstofverbruik. Een consument kan ondanks dat vele verschillende soorten auto’s kopen en toch weten wat hij koopt. Wat ik wil zeggen: Iets tot in detail regelen in wetgeving hoeft niet tot minder keuze of een verminderde marktwerking te zorgen.