In 1990 was het aantal armen 50 procent op een wereldbevolking van toen 5,3 miljard mensen. Dat waren 2,65 miljard mensen. Nu is dat 45 procent van 7 miljard mensen of 3,15 miljard. In absolute getallen zijn er juist 500 miljoen armen bij gekomen. In 1990 consumeerde de armste helft van de wereldbevolking 3 procent van het wereld-bbp en de rijkste helft 97 procent. In 2008 consumeerde de armste helft van de wereldbevolking 2,7 procent van het wereld-bbp en de rijkste helft 97,3 procent. De armste helft heeft zijn bestedingen dus met 10 procent zien teruglopen.
Volkskrantcolumnist Peter de Waard legt uit dat het wel meevalt met de juichverhalen over ‘de halvering van de extreme armoede’ sinds 1990.
Reacties (9)
Extreme Armoede framen als ongelijkheid is onzin. Extreme Armoede is een absoluut iets.
In aantallen gaan rekenen is al helemaal complete onzin. Dan kunnen we alle slechte statistieken in Nederland wel laten toenemen. Analfabetisme, moorden, verkrachtingen, etc.
Er is helemaal niets mis met wat de Waard ‘commercialisering van ontwikkelingshulp’ noemt. Sterker nog, de enge definitie van ontwikkelingshulp omvat een zekere commerciële insteek. Het is niet de bedoeling om mensen oneindig te ondersteunen en in leven te houden, maar ervoor te zorgen dat ze zelfvoorzienend worden. Daarvoor moet geld stromen en niet in een bodemloze put gegooid worden. Dat er geld terugvloeit naar Nederland lijkt me daarom een uitstekende zaak. Het kan hier makkelijk uitgegeven worden, zodat er weer belasting over wordt geheven en de overheid het in ontwikkelingshulp kan steken. Prima iteratie me dunkt.
@2:
Het lijkt me toch veel beter voor de ontwikkeling van een ontwikkelingsland, dat de winst van het geïnvesteerd ontwikkelingsgeld in het land zelf blijft.
Ligt er wel een beetje aan hoe het geïnvesteerd wordt natuurlijk.
Maar het oprichten en steunen van plaatselijke coöperaties, die de hele productlijn (grondstof t/m kant en klaar product) beheren lijkt mij beter dan de godvergeten egopolitiek, die door veel landen wordt toegepast.
Het financieren van plantages en mijnen om de grondstoffen naar de industrielanden te halen is gewoon een vorm van uitbuiting.
Vooral de Chinezen zijn daar de laatste tijd zeer bedreven in geworden.
En onze regering kan zich natuurlijk niet laten welgevallen, dat we rechts worden ingehaald.
Dus vercommercialiseren de boel ;-)
Geld moet rollen. Dat is de basis van elke economie. Als het geld er gerold had, hadden wij geen ontwikkelingshulp hoeven geven. Er zal dus roulatie geforceerd moeten worden. En aangezien wij middels ontwikkelingshulp aan de basis van een cyclus staan, lijkt het me gezond dat een deel ervan ook weer terugvloeit, zodat wij de cyclus in leven kunnen houden totdat er daar sufficiënte cycli ontstaan.
De inflatie tussen 1990 en 2013 is geen 250%, dus de daling van het percentage armen is nog meer dan de 5 procentpunten waar Peter de Waard het over heeft. Ook moet je meenemen dat heel wat landen die enorme aantallen mensen uit de armoede hebben gehaald dit hebben gedaan via subsidies. Reken maar dat een Egyptenaar met een inkomen van 2,5 dollar per dag gewoon een mobieltje heeft en geniet van gesubsidieerde elektrcitieit, brandstof en voedsel. Juist de wat minder extreme armoede is hard afgenomen (elektriciteit, auto’s, schoon water, telefoon/internet, tv, koelkast, allemaal geexplodeerd sinds 1990 en niet omdat Europeanen ineens 8 koelkasten in huis gingen halen) dus de extreme armoede is helemaal niet het topje van de ijsberg maar de ijsberg zelf.
De geldstroom van Nederland naar armere landen is best groot als je bedenkt dat vrijwel alles dat “we” hebben verloren of zijn misgelopen tijdens de crisis, die nu al 5 jaar duurt, naar armere landen is gegaan.
Officiele ontwikkelingshulp is iets heel anders, dat is meer een soort aflaat/hobby voor bepaalde mensen in rijke landen om zich beter te voelen, de vorm is daarbij belangrijker dan de inhoud.
“In 1990 consumeerde de armste helft van de wereldbevolking 3 procent van het wereld-bbp en de rijkste helft 97 procent. . In 2008 consumeerde de armste helft van de wereldbevolking 2,7 procent van het wereld-bbp en de rijkste helft 97,3 procent. De armste helft heeft zijn bestedingen dus met 10 procent zien teruglopen.”
Rekenen met debielen.
@2:
Helemaal mee eens. Investeren in de mensen en bedrijven daar dus.
Nee dat is het niet, dat is geld in een put gooien, daarna de put leeg scheppen, en vervolgens gaan lopen klagen, dat het een bodemloze put is.
@7
“Nee dat is het niet, dat is geld in een put gooien, daarna de put leeg scheppen, en vervolgens gaan lopen klagen, dat het een bodemloze put is.”
Wat jij beschrijft is slavernij en dat is denk ik niet wat rmn in gedachten had. Geloof het of niet maar als je iemand anders betaalt om iets voor je te doen zijn jullie allebei beter af.
@8: dat is jouw interpretatie. Ik heb het niet over slavernij gehad. Ik heb het slechts over het feit, dat heel veel ontwikkelingshulp alleen dient om de eigen positie te versterken, en dat die hulp niet gegeven als wij er niet beter van worden (als er geen geld terug vloeit dus).
Dat is korte termijn denken. Als je naar ontwikkelingshulp kijkt, en we betalen anderen om wat voor ons te doen, maar de winst vloeit naar ons land toe, dan groeien de verschillen tussen de landen en is het ontwikkelingsland op de lange duur slechter af, want dat land kan daardoor minder goed (met ons) concurreren. Op korte termijn zijn een paar mensen in dat land beter af. Op de lange termijn is iedereen in dat land slechter af.