“De tijd is gekomen om de grenzen in Afrika behoorlijk en nauwkeurig af te lijnen. De precieze afbakening van de grenzen zal het cement voor integratie in Afrika zijn.”
De Afrikaanse Unie is van plan om een van de schadelijkste overblijfselen uit de koloniale tijd aan te pakken: de lompe grenzen zoals die op de conferentie van Berlijn zijn vastgesteld en die al sinds de dekolonisatie een bron van conflicten zijn, zowel op nationaal als tribaal niveau.
Een lovenswaardige ambitie, me dunkt. Het zou de Europese Unie sieren als zij dit streven met alle middelen zou ondersteunen, want het zal geen eenvoudig proces worden.
Reacties (11)
Het is een nobel plan, toch stel ik me vragen bij de uitvoerbaarheid. Zal men aan elke etnische groep een staat toekennen? Immers mag men niet vergeten dat er er ook nog eens een gelaagdheid bestaat binnen de Afrikaanse staten: bepaalde etnische groepen werden vaak gepriviligieerd behandeld ten opzichte van andere. Zo gebeurde dit bv. met de Tutsi’s in Rwanda tov. de Hutu’s. Beide volkeren zijn door oorlogen, diaspora’s en het opbouwen van een staat echter door elkaar verspreid over het land. Ik vraag me af hoe men een zulk kluwen uiteen wil halen…
Doe mij maar eerst een lekker kaartje met hoe de grenzen er dan uit moeten zien. Geheid dat dat nog meer problemen gaat opleveren.
De nieuwe grenzen zullen toch een minimalisatie van de problemen zijn. Ik denk niet dat er iemand is die verwacht dat de Afrikaanse problemen binnen menselijk zichtveld zullen worden opgelost. Maar terugdringen van die problemen moet zeker mogelijk zijn.
En het opnieuw vastleggen van de grenzen lijkt me een prima eerste stap. Ben benieuwd wat er van terecht komt.
Als het überhaupt mogelijk zal blijken…
Is het probleem niet juist dat de grenzen te serieus genomen zijn? Zou het in veel Afrikaanse gebieden niet nuttiger zijn om de grenzen wat vager vast te stellen, met een soort “bufferzones”?
Natuurlijk zouden de betrokken buurlanden dan goed moeten overleggen over het beheer van zo’n bufferzone. Maar wellicht is dat juist weer productief!
In Europa is elke grens eeuwenlang bevochten en/of valt samen met een duidelijke geografische scheiding. In Afrika lopen kaarsrechte lijnen door woestijngebied. Dat vereist een andere aanpak.
Dit gaat meer om de ‘kleine’ geschillen en onduidelijkheden die er zijn over grensgebieden. Het geschil tussen Nigeria en Kameroen recentelijk over een olie rijk gebied bijvoorbeeld. Maar zo zijn er nog veel meer gebieden waar de grens (erg) vreemd loopt.
Neem de Caprivistrook waar Boudewijn Buch ooit nog eens heen wou. Of het hardnekkige gerucht dat Koningin Victoria de Kilimanjaro aan haar kleinzoon Kaiser Wilhelm heeft gegeven voor zijn verjaardag (dit is naar mijn weten niet waar). Maar ook de Ilemi Triangle in Noord-Kenia (of zuid-oost Soedan of zuid-west Ethiopië) waar zelfs google-earth geen uitspraak over durft te doen.
Het zijn voornamelijk dit soort gebieden waar duidelijkheid over moet komen. De absurditeit van de grenzen zoals die op de conferentie van Berlijn zijn afgesproken zullen niet veranderen.
@5: Op de Kongoconferentie in Berlijn zijn de grenzen (op een paar uitzonderingen na) helemaal niet vastgelegd. Afgezien van de toewijzing van Kongo en Leopold II, zijn daar vooral de regels vastgelegd op welke wijze koloniale landen zich gebieden in Afrika mochten toe-eigenen.
De grenzen zoals ze in Afrika zijn, zijn grotendeels later op bilaterale wijze vastgelegd, of ook vaak willekeurige lijnen die koloniale machten trokken, om administratieve grenzen binnen hun koloniale rijken aan te geven (denk aan de grenzen tussen Mali, Mauretanie, Algerije, Niger en Tsjaad, allen Franse kolonien).
6bis : en in de jaren ’60 was er geen (maturi)tijd om te doen wat nu op de agenda staat.
Hombre..Hora est ;?
De grens tussen de Westelijke Sahara en Marokko is feitelijk heel anders dan in theorie. Volgens de Marokkanen bestaat er geen afzonderlijke West Sahara maar de Republiek West Sahara is wel lid van de Afrikaanse Unie – en dat is de reden dat Marokko geen lid van de unie wil zijn.
Het voorstel van de unie om nog eens over de grenzen na te denken zou dus een handreiking aan Marokko kunnen wezen.
Gevaarlijk is het misschien wel omdat het vuur van de Groot-Marokkaanse gedachte aangewakkerd kan worden.
@8: Heej, ik mag mijn conferentie toch wel even uit het wel erg kwade daglicht halen, waarin het gezet werd met dit topic? ;-)
Vergeet niet dat op de conferentie ook besloten werd om slavenhandel internationaal te verbieden en dat alle ondertekenaars zich verplichtten met alle middelen de slavenhandel te bestrijden.
Misschien wordt het tijd om de natie staat met zijn strak gestelde grenzen als een 19e eeuwse koloniale uitvinding te zien, inclusief het plekje in het museum dat het verdient.
Overal in Afrika wonen verschillende etnische groepen naast en vooral door elkaar. Het zou de Afrikanen sieren als ze een geheel eigen oplossing voor dat fenomeen vinden, en niet weer proberen een westerse uitvinding op te dringen aan een Afrikaanse realiteit.