Je hebt soms van die mensen die zeggen dat ze niet zoveel hebben met het woord “links” en meer met de term “progressief”. Met links kunnen ze niet zoveel: ze willen over grenzen heen kijken, dynamiek, toch? Ik heb zelf een haat-liefde verhouding met de betekenisloze term “Progressief”. Maar een ding weet ik zeker: je kan je niet achter de term “progressief” verschuilen.
Onduidelijk is de term ‘progressief’ zeker. Progressief kan grofweg drie betekenissen hebben in de Nederlandse situatie: seculier (in tegenstelling tot religieus), multiculturalistisch (in tegenstelling tot monocultureel) of hervormingsgezind op sociaal-economisch terrein (in tegenstelling tot behoudend). Die drie dingen vallen niet samen: er is geen partij die verzorgingsstaat wil houden als hij is, monocultureel is en religieus. Aangezien er praktisch geen verschil tussen partijen die we traditioneel tot links rekenen en voorstander zijn van de multiculturele samenleving (SP, GL, PvdA, D66) is dit geen interessant verschil.
Laten we er ook vanuit gaan dat progressiviteit op religieus gebied, niet een vervanger is standpunten op een veel breder scala aan onderwerpen. Dan rest dus maar een interpretatie van progressief: het gaat om hervormingsgezindheid op sociaal-economische onderwerpen, combineer dat met een internationale, pro-Europese oriëntatie en individualisme op culturele onderwerpen, en dan heb je de progressieve ideologie.
Alleen ben je er dan niet: als je conservatief bent: zeg je ‘nee’ tegen Europa, zeg je ‘hou de verzorgingsstaat zoals hij is’ dan hoef je niet te kiezen tussen links of rechts. Dan zeg je: houden wat je hebt. Maar als je kiest voor een nieuwe bestuurslaag, als je kiest voor een hervorming van de verzorgingsstaat, dan ben je er nog niet: dan moet je kiezen welk beleid die bestuurslaag gaat uitvoeren, dan moet je aangeven welke kant die hervormingen op moeten gaan. Als je zegt “Europa moet meer doen”, dan moet je zeggen wat Europa moet doen: wordt het meer markt en munt, of meer mens en milieu? Krijgt Europa meer te zeggen over energiemarkt (moet die ook geliberaliseerd worden?) of krijgt Europa meer te zeggen over milieu (moet Europa groener?) Wordt Europa een vrije handelszone of sociaal model? Als je zegt “ik wil minder Europa” dan hoef je die keuze niet te maken. Als je zegt “De huidige verzorgingsstaat voldoet niet”, dan moet je zeggen wat voor’n alternatief je hebt: kies je voor ieder voor zichzelf of neem je het op voor outsiders die ook een eerlijke kans hebben? Verhoog je de AOW-leeftijd voor iedereen of verlaag je hem voor mensen die vroeg beginnen met werken? Wordt Nederland een nachtwakersstaat of krijgt het een vernieuwd sociaal model? Als je zegt “hou alles maar zoals het is” dan hoef je die keuze niet te maken. Als je conservatief bent, hoef je niet links of rechts te zijn. Maar als je progressief bent moet je kiezen tussen links of rechts.
[cmon]
Reacties (9)
De meeste mensen, zoals ik, die zichzelf progressief beschouwen zijn ook pragmatisch en technocratisch.
Doen wat werkt, niet doen wat niet werkt.
En dat is mijn probleem met links: ze zijn totaal niet pragmatisch.
Zie de versplintering van linkse partijen.
Ik ben pragmatisch voor dierenwelzijn. Dat betekent dat ik niet op een partij ga stemmen die gedoemd is altijd in de oppositie te zitten en nooit iets gedaan te krijgen.
Ik ga ook geen Joden en Moslims pesten, want ik vorm liever een coalitie met deze mensen tegen de bio-industrie en het grote, corrupte kapitalisme (niet te verwarren met eerlijke ondernemers).
Nu doet GroenLinks eindelijk eens iets pragmatisch door een coalitie te vormen in de provincie Utrecht, krijgen ze de linkse dieren brigarde over zich heen omdat ze een compromis hebben gesloten over megastallen.
Ik ben pragmatisch voor een opbouw van duurzame energie en tegengaan van klimaatverandering.
Maar dan heb je weer die de emotionele reflex tegen kernenergie, welke een de facto keuze voor fossiele brandstoffen inhoudt.
Daarom heb ik moeite met links. Te veel emotie, te weinig rationeel naar cijfers kijken.
En met cijfers bedoel ik niet alleen geld, maar ook stemmen (om coalities te vormen) en CO2 doelstellingen.
Hoe verklaar je dat Nederland een rechtse regering heeft, terwijl een meerendeel van de stemmers links is?
De SP heeft haar achterban aan de PVV overgeleverd, en anti-religieus links kan zich niet inleven met christenen, moslims en Joden en verliest hen zo aan de Christelijke partijen.
De meeste religieuze mensen zijn vrij links, als je ze maar vrijheid van godsdienst geeft en respectvol met hun en hun wensen omgaat i.p.v. ze als achterhaald weg te zetten en ze als vijand te beschouwen.
”Als je zegt “ik wil minder Europa” dan hoef je die keuze niet te maken.”
Dat zou toch eens wat vaker gevraagd mogen worden aan de mensen die dat roepen. Want minder Europa kan ook in verschillende richtingen (Minder macht voor de ER en EC? Minder steunfondsen? Minder Europese subsidies? Minder invoerheffingen? Minder wetgeving? Weg met de gemeenschappelijke munt? Waar doel je op met “minder Europa”?). Ik denk dat er in mijn regio bijvoorbeeld, ook onder de mensen die vinden dat er teveel EU is, weinig voorstanders te vinden zijn voor de afschaffing van de euro (vanwege de evidente voordelen van een gemeenschappelijke munt voor bewoners van grensregio’s).
Dat ben ik niet met je eens, of iig lang niet altijd. Neem het voorbeeld er vlak boven bijvoorbeeld, over kernenergie. Wij zijn allebei pragmatisch voor het opbouwen van duurzame energiebronnen, maar verschillen van mening over de manier, waarop we dat kunnen bereiken. Het lijkt heel pragmatisch om te stellen, dat we naar duurzame energie toe moeten, maar dat we dan eerst een poos lang kernenergie moeten accepteren, maar daarmee speel je volgens mij tegelijk de pro-kernenergie-lobby in de kaart, waardoor de ontwikkeling van duurzame energiebronnen zal stagneren, want er valt veel geld met de productie van kernenergie te verdienen en als het mis gaat, draaien de belastingbetalers toch voor de kosten op. Die hebben dan geen aanleiding om veel in duurzame energie te investeren, want ook zij denken pragmatisch.
Omdat het merendeel van de stemmers links is, maar het merendeel van de CDA politici niet.
De ontevredenen, die van SP naar PVV over zijn gestapt, zie ik niet als SP achterban.
En aan die versplintering werk je hier nu mee, door hier de nadruk te leggen op het verschil tussen pragmatisten en idealisten, in plaats van te kijken naar wat ons bindt. In grote lijnen hebben we dezelfde doelen voor ogen. Daar moeten we ons op concentreren. Pragmatisme en idealisme zijn dan 2 kanten van dezelfde munt, in plaats van 2 verschillende kampen.
M.b.t. kernenergie en het CDA zal ik alleen zeggen dat ik het oneens ben en jouw mening niet als rationeel en pragmatisch beschouw. Eerder als links.
En daarom noem ik mezelf liever progressief, technocratisch, pragmatisch of rationeel.
Niet omdat ik wil vechten voor deze labels, maar om mezelf te onderscheiden van mensen zoals jullie (pedro, Simon Otjes en de meeste auteurs op GC).
Ik wil best “links” zijn, maar ik ben niet hetzelfde als jullie. Dus als jullie “links” zijn, dan moet ik iets anders zijn. Noem me Foo als je dat wilt.
Ik prefereer de termen progressief en pragmatisch, maar ik ga er echt niet om vechten.
Ik ben net zo tevreden met elke geuzennaam die je kunt bedenken.
To the point: Ik denk niet dat ik ons splijt.
Splijten doe je niet door het oneens te zijn op een weblog, maar door niet samen te werken in de politiek.
Ik ben bereid samen te werken met de Christenen (CDA, ChristenUnie, SGP), de PVV-stemmers (maar niet dhr. Wilders) en de linkse partijen (D66, GroenLinks, SP, PvdA, PvdD).
Belangrijkste issue voor mij is de welvaartsverdeling, de Gini coëfficient en de rechtsstaat, zaken waar ik niet mee kan samenwerken met de VVD en dhr. Wilders, omdat we fundamenteel tegenstrijdige meningen hebben hierover.
Op de tweede plaats komen mensenrechten, het milieu en duurzaamheid.
Ik ben bereid tot elk compromis, zolang de VVD en Wilders hun zin niet krijgen mbt de welvaartstverdeling en de rechtsstaat.
Grappig, welvaartsverdeling op 1, en mensenrechten op 2.
@4:
Dat kan ik over jouw mening ook zeggen. Zonder onderbouwing zegt zo iets verder niets.
Ik heb iig aangegeven, waarom ik niet zonder meer akkoord ga met kernenergie. Mijn doel is duurzame en schone energiebronnen en ik ben dus pas bereid met kernenergie in te stemmen, als daar voldoende gegarandeerde investeringen in duurzame energie tegenover staan. Dat is iig rationeel beredeneerd, en voor mijn doel ook heel pragmatisch. Hoewel… over kernenergie hoeven we ons de komende 300.000 jaar geen zorgen meer te maken, want de laatste 25 jaar zijn er al 3 ongelukken gebeurd, die maar eens in de 100.000 jaar plaats konden vinden.
En wat het CDA betreft, kan ik alleen maar zeggen, dat het links of rechts vinden van het CDA, haar stemmers, of haar politici niet rationeel of pragmatisch is, maar een waardeoordeel.
Jammer, denk ik dan. Ik denk niet zo in hokjes over mensen. Hooguit over onderwerpen. Ik heb ook geen zin me te onderscheiden van jou, want ik werk liever samen met je op de onderwerpen, waar we het over eens zijn. Ik heb niets met de SP, en zou populistisch links net zo min aan de macht willen zien als populistisch rechts, maar op een heleboel onderwerpen kan ik heel goed met hen samenwerken.
Splijten gebeurt wanneer mensen het fundamenteel met elkaar oneens zijn. Als je niet meer met elkaar samen werkt, is de splijting al een feit. Versplintering is voor mij ook niet hetzelfde als splijting. Versplintering maakt het moeilijker om op een eensgezind standpunt uit te komen, maar is intrinsiek veel democratischer dan allemaal verenigd achter een en dezelfde vlag aan te lopen (en daarmee en daardoor dissidente meningen te onderdrukken).
PS: bij mij is de verdeling tussen de door jou genoemde onderwerpen afhankelijk van tijd en plaats. We zijn daarbij hier in Nederland in de allereerste plaats afhankelijk van wat op de politieke agenda terecht komt. Ik kan welvaartsverdeling minder belangrijk vinden, maar als bedrijven grote winsten maken en niet investeren, of enorme bonussen uitkeren, terwijl de lonen gelijk blijven, wordt de welvaartsverdeling door die bedrijven op de politieke agenda geplaatst, omdat hun acties wijzigingen in die verdeling aanbrengen.
Jij kan welvaartsverdeling heel erg belangrijk vinden, maar als anderen islamisering hoog op de agenda weten te krijgen, gaat dat ten koste van jouw agenda.
En wanneer ik naar Libië kijk (bijvoorbeeld), dan staan mensenrechten op de eerste plaats.
@5
Dat is weer mijn ‘pragmatisme’. Bij grote welvaartsongelijkheid en rechtsongelijkheid hebben mensenrechten (en milieu, duurzaamheid, dierenrechten) geen schijn van kans.
Het betekent niet dat ik bereid ben hele volkenstammen uit te moorden in ruil voor afschaffing van de HRA.
Maar ik geloof dat als mensen zich zorgen maken over hun primaire levensbehoeften (eten, kleding, onderdak) ze geen aandacht zullen hebben voor de mensenrechten van hun minderheden.
Daarom krijg je dat relatief arme mensen op Hitler en de PVV stemmen, terwijl de middenklasse op GroenLinks stemt en geld doneert aan Amnesty International.
@6 Ik ben duidelijk geweest.
Op een gegeven moment moet je het standpunt van je medemens accepteen en besluiten of je samenwerkt of niet.
“En wanneer ik naar Libië kijk (bijvoorbeeld), dan staan mensenrechten op de eerste plaats.”
Serieus?
@7: die medemens moet ook mijn standpunt accepteren.
Ik geloof niet, dat er in Nederland anderhalf miljoen mensen in die situatie verkeren, en dat de mensen, die zich zorgen maken, dat ze in die situatie terecht kunnen komen, zich inmiddels realiseren, dat ze niks aan de PVV hebben, wanneer ze dat willen vermijden. De aanhang van AH en vergelijkbare partijen kwam bovendien vooral uit de middenklasse, ambtenaren en kleine boeren (niet wat ik direct onder ‘relatief arme mensen’ versta).