GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor vaste Volkskrant columnist Marcel van Dam.
Dinsdag stond er een artikel in de Volkskrant waarin de daling van het consumentenvertrouwen in de landen van de Europese Unie werd besproken. In Nederland is dat vertrouwen de afgelopen negen maanden het sterkst gedaald. Terwijl er, als je naar de economische feiten kijkt, voor Nederlanders reden zou zijn om zich het minst van iedereen zorgen te maken. Dat het vertrouwen daalt, is gezien de kredietcrisis te begrijpen. Dat het in vergelijking met andere landen zo sterk daalt in het geheel niet.
Ook het vertrouwen in het kabinet, in de bewindslieden en in de politiek staat op een dieptepunt.
Hoe groot het wantrouwen in het kabinet en de politiek in het algemeen is, kwam aan de oppervlakte bij de beschamende vertoning in de Tweede Kamer waar Wilders het kabinet voor een stelletje complotterende, vervalsende leugenaars uitmaakte. Dat statement werd door één op de drie Nederlanders onderschreven, zo bleek uit opinieonderzoek.
Vertrouwenscijfers in ondernemers ken ik niet, maar als ze zouden worden gemeten geef ik ze niet veel kans hoog te scoren. Door de exorbitante zelfverrijking waaraan zij zich schuldig blijven maken, hebben zij terecht hun krediet verspeeld. Ik denk dat ook het vertrouwen van burgers in elkaar is afgenomen, zij het, zo leert de ervaring, niet zo veel als in de instituties. Is er een verband tussen die fenomenen? Zo ja, wat is daar de oorzaak van?
Nederland verkeert in een permanente staat van crisis die in de jaren tachtig is begonnen en met golfbewegingen tot op de huidige dag voortduurt. Een groot deel van de bevolking voelt zich door allerlei ontwikkelingen bedreigd, is onzeker over de toekomst en gelooft niet dat onze politici in staat zijn het onheil af te wenden.
Het meest kenmerkende van het crisisgevoel is dat het in stand wordt gehouden door mensen die er belang bij hebben dat het voortduurt. Zo is begin jaren tachtig begonnen met de afbouw van de verzorgingsstaat tegen de zin van de grote meerderheid van de bevolking. Die afbouw gaat tot op de huidige dag voort onder de voortdurende bedreiging dat we anders achterop raken bij de rest van de wereld of de vergrijzing niet kunnen betalen.
Terwijl bijvoorbeeld de Scandinavische landen door het maken van andere keuzes er uitstekend in slagen in de voorhoede te blijven. Zonder de sociale bescherming af te bouwen. Gevoelens van onveiligheid worden voortdurend aangewakkerd en geëxploiteerd. Sinds de crisis in de rechtshandhaving in de jaren tachtig is het verlangen naar meer veiligheid een goede kapstok gebleken om heel veel beleidsmaatregelen aan op te hangen. Maar de kans dat iemand slachtoffer wordt van een ernstig misdrijf of van een terroristische aanslag, is te verwaarlozen. Niettemin is Nederland veranderd in een controlestaat.
Permanent wordt gesuggereerd dat de islam een bedreiging vormt voor onze rechtsorde en dat islamisering van de samenleving een kwestie van tijd is. Als je de relevante cijfers van het CBS bekijkt, zie je dat in 2004 het kerkbezoek onder katholieken was gedaald tot 7 procent, dat van alle protestanten samen tot 8 procent en dat van de overige godsdiensten, waaronder de islam, tot 4 procent. Ondanks alle betogen over oplevende religie en een dreigende invoering van de sharia.
Geen van de politieke partijen slaagt er in een coherent, ideologisch gefundeerd toekomstbeeld te schetsen waarin de bepleite oplossingen van huidige maatschappelijke problemen passen. In plaats daarvan laat men het CPB de toekomst uitrekenen. De onmacht de toekomst vorm te geven en daar mensen enthousiast voor te maken, was voor Rita Verdonk aanleiding die onmacht tot verkoopargument te maken.
Mensen zelf mogen via internet oplossingen aandragen. Maar zelfs in de benoeming van de problemen zijn de conflicten al ingebakken. Weg met de regels en weg met het gedogen. Verdonk schijnt niet in de gaten te hebben dat niet in de eerste plaats het aantal regels drukt, maar een obsessieve naleving ervan. Kijk maar naar de inkomsten van de staat uit boetes. Bij gebrek aan een wenkend toekomstbeeld regeert de waan van de dag, met de politicus van de dag, in de krant van de dag. Het narcisme is voor politici een gewilde persoonlijkheids- stoornis geworden. De beste opleiding voor volksvertegenwoordiger is de toneelschool.
Door een noodlottige samenloop van omstandigheden en een noodlottige afwezigheid van markante politici die een noodlottige afwezigheid van visie met elkaar delen, zijn we met zijn allen gevangenen geworden van onmacht en wantrouwen. Wie bevrijdt ons uit de permanente crisis?
Reacties (18)
Jezus redt!
Nederland zit niet in een crisis. Nederland wordt een crisis aangepraat, voornamelijk door ons zelf. Nog steeds is Nederland een van de beste plekken op de wereld om te leven en nog steeds zijn Nederlanders een van de gelukkigste volkeren ter wereld.
Ja, er zijn problemen en het kan altijd beter en het streven zal ook moeten zijn het altijd beter te maken, maar we moeten – zonder de problemen te negeren – ook eens vaker stilstaan bij het feit hoe goed het hier wel niet gaan.
Een perfecte samenleving is een nobel streven maar tevens onhaalbaar. Door telkens overdreven te reageren op alle imperfecties in onze sameleving creëer je een selffulfilling prophecy waardoor je inderdaad in een crisis zou kunnen belanden.
Het gras bij de buren is altijd groener en op bijna elk vlak is er wel een land te vinden waar het op dat vlak beter gaat dan in Nederland. Is dat erg? Natuurlijk niet. Middelen zijn nu eenmaal beperkt, dus verbetering op een bepaald terrein betekent dus vaak een verslechtering op een ander terrein. Zoals gezegd: een perfecte samenleving bestaat niet. Het gaat erom de meest ideale balans te vinden. Iets waar Nederland nog steeds wonderwel in slaagt. ALLEEN (dus niet “Bijvoorbeeld”) Scandinavische landen en enkele veel kleinere staten lijken hierin consistent beter te scoren. Maar met een ‘goede tweede’ zijn is niets mis. Bovendien is het één op één vergelijken van landen vaak simpelweg niet mogelijk.
Moeten we wat leren van landen waar het (op welk vlak dan ook) beter gaat dan in Nederland? Natuurlijk, we moeten altijd blijven leren en gebruik maken van voorbeelden en kennis van anderen. Moeten we het ‘beste land ter wereld’ worden? Nee, we moeten het land steeds beter en zo goed mogelijk maken en tevens blijven realiseren dat we het al erg goed hebben.
Ik kan langdradig zijn, maar waarom? Beste analyse van de huidige staat van Nederland in dit opzicht die ik in tijden gelezen heb. Hulde aan Marcel van Dam!
“Bij gebrek aan een wenkend toekomstbeeld (…)”
Hoe groter de geschiedenis, hoe lastiger het wordt een inspirerend toekomstbeeld te creëren.
“Het narcisme is voor politici een gewilde persoonlijkheidsstoornis geworden“
Dat geldt niet voor politici die faam hebben verworven met tv-programma’s en krantencolumns?
“Vertrouwenscijfers in ondernemers ken ik niet, maar als ze zouden worden gemeten geef ik ze niet veel kans hoog te scoren. Door de exorbitante zelfverrijking waaraan zij zich schuldig blijven maken, hebben zij terecht hun krediet verspeeld.”
Een zin beginnen met het vermelden dat je iets niet weet en er vervolgens TOCH een oordeel over vellen. Zo heb ik dit niet geleerd. Laat je vooral niet hinderen door kennis!
@5: Of je kan zeggen: toegeven dat je het niet zeker weet, maar vervolgens wel je verwachting er van geven.
Is maar hoe je het bekijkt.
Wij hebben tegenwoordig OOK ruimte voor gastloggers!
@7: Oh? En wanneer komt Marcel van Dam bij jullie er op?
Ik vind trouwens dat er zat eigenaardige gasten schrijven op PF.
Exorbitante zelfverrijking… Hm, laat ik nu vaak als voorbeeld daarvan Marcel van Dam noemen, als een van meerdere omhooggevallen PvdA bestuurders.
Of het wel of niet een crises is is “in the eye of the beholder”.
Als je naar de econoimie kijkt dan draait ie eigenlijk nog uitstekend.
Er zijn heel veel mensen die profiteren van de huidige status quo. Anderen profiteren weer van een andere status quo, die ervaren de huidige toestand waarschijnlijk als een crisis.
Je moet wel een (moderne) socioloog zijn om die ‘permanente crisis’ van NL in geen enkel verband te brengen met de massa-immigratie (NMI) die het land ondergaat.
Inderdaad legt de NL economie dd 2007/8 het recent gedaalde consumenten niet direct uit. Maar nu lijkt het erop dat MvD deze onverklaarbaarheid gebruikt om er andere oorzakelijkheden en hun onaangename gevolgen mee aan het zicht te onttrekken.
Ad Comment 11: In 2e alinea, 2e regel, is het woord ‘vertrouwen’ weggevallen. Excuses.
Dat er een permanente crisis is sinds de jaren ’80 kan ik wel inkomen. De oorzaken die schrijver noemt zijn echter lachwekkend.
de afbouw van de verzorgingsstaat, het missen van een coherent, ideologisch gefundeerd toekomstbeeld … Wat een onzin allemaal.
De crisis wordt in stand gehouden en vergroot door een steeds wurgendere overheid met zijn prachtwijken, duistere en asociale subsidieregelingen, zijn wirwar aan banale verboden en geboden, ideologische belastingmaatregelen, liegende regering en achterbakse politici …
De strijd tussen overheid en burgers, de afkeer van de overheid en tegelijkertijd de afhankelijkheid van diezelfde overheid zorgt al zo’n 30 jaar voor de genoemde permanente crisis.
@13: “De strijd tussen overheid en burgers, de afkeer van de overheid en tegelijkertijd de afhankelijkheid van diezelfde overheid”???
Je haalt oorzaak en gevolg door elkaar en noemt de dientengevolge de gevolgen van de crisis de oorzaak en de mogelijke oorzaken van de crisis onzin: “de afbouw van de verzorgingsstaat, het missen van een coherent, ideologisch gefundeerd toekomstbeeld … Wat een onzin allemaal”.
Maar je kunt in een volgende bijdrage misschien jouw visie op de oorzaken van de strijd van de burgers tegen en het wantrouwen van de burgers in de overheid eens uitleggen. Als je dat niet doet, hebben we heel wat meer aan de bijdrage, die Marcel van Dam aan het debat levert.
Hpax doet tenminste een poging een andere oorzaak voor het wantrouwen aan te geven, hoewel hij in de direct daarop volgende regel toegeeft, dat de door hem aangegeven oorzaak voor de crisis niet op economische cijfers is gebaseerd. En dat is nu precies de stelling van Marcel van Dam. De economische crisis, waarvoor de laatste jaren allerlei maatregelen zijn genomen, die de sociale zekerheid af hebben gebroken, zijn niet gebaseerd op economische cijfers, maar op angstgevoelens. Hpax voegt aan het door Marcel opgesomde rijtje van bedreigingen de ´massale immigratie´ toe. Of we het daar (immigratie als oorzaak van een niet bestaande economische crisis) mee eens zijn of niet, Hpax onderschrijft daarmee feitelijk het betoog van Marcel van Dam.
De permanente crisis in Nederland is begonnen met Marcel van Dam’s eigen Fitna in de jaren ’70: Exota.
@15: je bedoelt dus te zeggen, dat er van Fitna ook vrijwel niets waar is? Een storm in een glas Exota?
Dit ter verduidelijking voor de mensen, die niet weten waar de Exota affaire van toenmalig ombudsman Marcel van Dam over ging.
@14: toch nog maar even.
Je haalt oorzaak en gevolg door elkaar en noemt de dientengevolge de gevolgen van de crisis de oorzaak …
Eh nee hoor, ik heb ’t alleen maar over oorzaken, niet over gevolgen.
@17: Nou dat is dan duidelijk. De oorzaken van de crisis worden door de crisis veroorzaakt. Zei ik al dat je oorzaak en gevolg door elkaar haalde? Of wil je proberen ons (de burgers) de schuld van de crisis in de schoenen te schuiven (“De strijd tussen overheid en burgers, de afkeer van de overheid en tegelijkertijd de afhankelijkheid van diezelfde overheid”)? Als wij burgers niet zo onverantwoordelijk zouden zijn om de overheid waar het maar kan te bestrijden, zou er geen crisis zijn?