In 2009 begonnen de berichten naar buiten te komen: Iets ten noorden van Ramallah op de Westoever zou een nieuwe stad verrijzen, een Palestijnse stad, ontsproten aan het brein van de rijke Palestijnse zakenman Bashar al-Masri en gebouwd vooral met geld uit Qatar.
De stad zou Rawabi gaan heten, zo’n 40.000 mensen moeten huisvesten en vooral een stad worden voor de Palestijnse upper class. Israël vond het een goed plan. Al-Masry is van de school die meent dat ‘economische vrede’ met de Israëli’s uiteindelijk in ieders voordeel zal zijn, een visie die – hoe zal ik het zeggen – nou niet noodzakelijkerwijs meteen wordt gedeeld door Palestijnen die streven naar een eigen staat.
De eerste fase van het plan is intussen klaar. De appartementen kosten tussen de 65,000 en 110,000 dollar – niet veel voor Israëlische begrippen, maar ver boven de draagkracht van de gemiddelde Palestijn. Veel kopers zouden dan ook vooral appartementen uit beleggingsoverwegingen hebben gekocht. De eerste kopers zouden al in mei 2014 de sleutel hebben ontvangen. Maar dat ging niet door, want… uit de kranen van hun nieuwe fraaie huizen komt geen druppel water.
De oorsprong van het conflict, dat in oktober 2014 naar buiten kwam, is dat dat water moet worden geleverd door de Israëlische maatschappij Mekorot, die ook gaat over het water in de Palestijnse gebieden. En Israël vraagt aan de Palestijnse Autoriteit die de overeenkomst voor de leverantie moet tekenen, dat het dan tevens voor akkoord tekent dat Mekorot water levert aan de nederzettingen. Dat nu, weigert de Palestijnse Autoriteit. En dus komt er geen water.
Het conflict heeft intussen slapstick-achtige proporties aangenomen. De Israëlische autoriteiten zijn gaan beseffen dat aan de wereld moeilijk valt uit te leggen waarom de stad geen water krijgt en zijn voor een deel overstag. Generaal Yoav Mordechai, de baas van het militaire kantoor dat de Israëlische activiteiten in de bezette gebieden coördineert, en minister van Defensie Moshe Ya’alon, die de Westoever regeert, zouden intussen vóór de levering zijn. Gefluisterd wordt dat ook premier Netanyahu er intussen wel voor voelt de knoop door te hakken, schrijft de columnist Nanum Barnea.
Maar er is nóg een probleem: de pijpleiding vanuit Israël naar Rawadi loopt gedeeltelijk door de zogenoemde Area C van de Westoever, het gebied waar de kolonisten de dienst uitmaken. En de kolonisten zijn ertegen dat Rawabi water krijgt.
Nu, vlak voor de Israëlische verkiezingen, waarin Netanyahu onder meer in Hebron en andere nederzettingen campagne gaat voeren, zal er waarschijnlijk geen voortgang zitten in de zaak. Het wordt afwachten wat er na de verkiezingen gebeurt. En intussen ligt het werk in Rawabi al maanden stil, verliezen de investeerders geld en kunnen de nieuwe bewoners niets beginnen met hun huis.
Reacties (4)
> En intussen ligt het werk in Rawabi al maanden stil, verliezen de investeerders geld en kunnen de nieuwe bewoners niets beginnen met hun huis.
Euh… ?
Volgens mij is dat de eigen keus van de palestijnen? Ze kunnen toch gewoon dat papiertje tekenen? Wat is daar zo moeilijk aan?
Dit is net zon discussie als over de gaza strook. Als de hamas de staat israel erkent, ophoudt met het schieten van raketten op onschuldige burgers en in vrede en veiligheid met de israeliers samen gaat leven is het morgen vrede. Vandaag nog als ze een beetje doorpakken.
De PA kiest er voor om in een permanente staatvan oorlog met israel tezijn en dat heeft zo zijn consequenties.
Ik kan er niet mee zitten.
Die kolonisten kunnen de vinkentering krijgen, wat een verschrikkelijke lui zijn dat toch.
Een vreemde democratie in Israël:
Netanyahu en zijn regering moeten doen wat de kolonisten zeggen??? ;-)
Maar dan leggen ze die waterleiding toch een eind om? In Israël is dat heel gangbaar waar het buslijnen en autowegen betreft; dan moet het met een waterleiding ook lukken.