PVV-Kamerlid Dion Graus zegt in Heerlen te wonen en vangt daardoor een forse onkostenvergoeding voor logies in Den Haag, maar buren zeggen hem nooit te zien. Op het desbetreffende adres blijkt zijn moeder te wonen, zo onthulden Volkskrant en EenVandaag dinsdag. Zelf heeft Graus (volgens eigen zeggen óók) een ruim appartement in Voorburg. Hij trachtte de Volkskrant nog van publicatie af te doen zien door de krant te dreigen met een rechtszaak. De PVV'er heeft de schijn echter tegen. Het verschil in vergoeding bedraagt zo'n €11.000,- per jaar. Over een periode van twaalf jaar kamerlidmaatschap zou Graus dan meer dan honderdduizend euro teveel hebben ontvangen. Verscheidene partijen willen nu het naadje van de kous weten. Wat niet helpt is dat er op dit moment géén controle plaatsvindt waar Kamerleden daadwerkelijk wonen, en dat de criteria voor de vaste woon- en verblijfplaats in de regels voor de vergoeding ontbreken.
De gedachten zijn vrij. Of is dat meer een gebaar?
Meer na de ‘lees verder…’
Ook popmuziek kent covers door ‘sign language interpreters’. En ja, dan blijkt tolken ook een kwestie van interpretatie. Vergelijk deze twee ‘covers’.
“TRY” Musical performance by PINK ASL Interpretation by Amber G
en
“Try” by Pink in ASL
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
RECEPT - Deze aardappeltortilla is ook weer een bijgerecht (zie het vorige recept), en voor mij de basis van een tapas-maaltijd, want hij vult goed en is erg lekker. Het is op zich niet moeilijk te maken, maar je bent er wel even zoet mee. Je hebt vooral een koekenpan nodig met een goede antiaanbaklaag. Eventueel kun je dit gerecht een dag van tevoren maken, maar dan moet je het wel koud eten. Opwarmen is geen succes, omdat het dan veel te droog wordt.
Toen ik dit ging maken voor dit recept, heb ik het eerste deel thuis gedaan en het bij mijn vriend afgemaakt. Jammer genoeg had ik bij hem niet zo’n goede pan, waardoor de tortilla aan de pan bleef plakken en half uit elkaar flikkerde bij het omkeren. Maar ach, het gezegde “het gaat toch niet heel naar binnen” gaat ook hier op, want het doet niets af aan de smaak. Gelukkig bleef een helft heel voor de foto.
Ingrediënten:
4 aardappels (of een zakje voorgekookte schijfjes, scheelt werk)
1 grote ui of 2 kleine
6 kleine of 4 grote eieren
olie om in te bakken
Verder nodig: snijplank en mes, een flinke kom of schaal, een grote koekenpan, groot bord dat over de koekenpan past, spatel.
ACHTERGROND - In het gaswinningsgebied in Groningen leven nog altijd vele Groningers in onzekerheid. De Nationale Ombudsman roept inmiddels op tot een noodplan voor Groningen. Ondertussen wachten een jaar na de aardbeving in Zeerijp nog altijd vele Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. In de serie Ik wacht portretteert het Dagblad van het Noorden die Groningers. Elke dag eentje. Ze vertellen over het gesteggel met de instanties, over hun angsten, over hun teleurstellingen. Op Sargasso plaatsen we quotes uit en links naar deze verhalen. Maximaal zeven verhalen per keer.
Wacht sinds 2015 op de uitkering en het herstel van Euro 50.000 aan schade. Elke woensdagochtend trekt ze de aardbevingsmap uit de kast. Een dikke binder waar ze sinds 2012, toen ze de eerste schade meldde, álles in bijhoudt. Het contact met de deskundigen, de deadlines, de mailtjes die ze moet versturen. Inmiddels is ze zelf expert. Maar niet vrijwillig.
Je moet je inlezen en je moet leren. Anders word je om de tuin geleid. Het is gewoon crimineel.”
Zo had Ubels schade aan twee schoorstenen op het dak. De een viel onder versterking, de ander onder schade. Twee dossiers. Twee procedures.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Nostalgie lijkt terug van nooit weggeweest. In de vlammenzee van de Notre-Dame in Parijs ontwaarden vele rechtse stemmen een symbool van een Europese beschaving in verval. Maar ook links laat zich niet onbetuigd in de hunkering naar een mooi verleden.
Nostalgische denkers vergeten vaak dat de competitie tussen heden en verleden bijzonder oneerlijk verloopt. Wat ons bereikt uit vervlogen tijdperken, is geen representatieve staalkaart. Enkel de meest sublieme kunstwerken worden bewaard, enkel de meest vernuftige denkers worden door het nageslacht gelezen.
Voor elke Homeros, Cicero of Wagner zijn er talloze middelmatige prutsers die door het nageslacht vergeten zijn, omdat niemand het de moeite waard vond hun werk te bewaren. Er valt een epische geschiedenis te schrijven van alle kneusjes, klunzen en klungels die de geschiedenisboeken niét haalden, om geheel begrijpelijke redenen.
Ik ben altijd geneigd de Notre-Dame van Parijs in kwantitatieve en niet in kwalitatieve termen te beschrijven. De kerk mag dan een uniek voorbeeld zijn van vroeg-gotische bouwkunst, verder is alles gewoon alleen maar groot. De kerk zelf is groot, het hoofdorgel is groot maar klinkt niet echt mooi en er is in de loop der tijd het nodige aan gesleuteld, net als aan de kerk zelf.
In 1845 heeft de thans omstreden architect Eugène Viollet-le-Duc de kathedraal volgens de mode van die tijd behoorlijk opgeleukt, bijvoorbeeld met de vieringtoren, de ‘Flèche’, die bij de recente brand zo dramatisch brandend neerstortte en die tot mijn persoonlijke voldoening niet als zodanig herbouwd zal worden.
Daarnaast is de Notre-Dame naast een enorme toeristische trekpleister (gemiddeld 10 miljoen bezoekers per jaar) symbool van Parijs – alsof de Eiffeltoren nooit gebouwd is – of zelfs van geheel Frankrijk, een stuk Frans chauvinisme waar wij Nederlanders, op de francofielen na, toch weinig mee hebben. Er zijn diverse kerken in Parijs en kathedralen in Frankrijk die als gebouw fraaier en interessanter zijn en belangwekkender kunstschatten en orgels bevatten. Voor mij schuilt de waarde van de Notre Dame van Parijs in heel andere dingen en daarvoor ga ik terug naar zijn tijd van ontstaan, de Middeleeuwen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Laat ik beginnen met de disclaimer: mij ontbreekt echt de technische kennis om te beoordelen of wat meneer Gregory Travis zegt geloofwaardig is. Mocht hij echter een punt hebben, dan is dit een prachtig (doch lang) verhaal over onder andere 1) de zegeningen van de deregulering van kwaliteitscontroles; 2) de vraag wat in grote bedrijven belangrijker is, mensenlevens of het grote geld (goh, wat zou het antwoord zijn!!?!? SPANNEND!!!); en 3) het dystopische toekomstvisioen waarin de mens zijn lot in handen legt van een computer, omdat die het beter weet.
Dit is het Sargasso-café van maandag 22-04-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De Egyptisch-Amerikaanse feministe zou deze week een lezing verzorgen, maar heeft afgezegd nadat Nederlandse twitteraars haar er op wezen dat de Balie ook podium biedt aan rabiate islamofoben.
Ik heb een hele tijd gedacht dat dit een gozer met een heeeele hoge stem was. Pas vandaag kwam ik erachter dat ik het mis heb, omdat ik voor deze Closing Time wat research deed. LP staat voor Laura Pergolizzi en ze is ook op andere vlakken best wel mysterieus. Zo weet Wiki blijkbaar niet of ze in 1981 of 1968 is geboren. Holy moly, dat is nogal een verschil. Maar ze ziet er zo apart, androgyn en bijna tijdloos uit dat ik het in dat opzicht wel kan begrijpen. Eigenlijk is het ook helemaal niet belangrijk. Ze maakt originele en vooral prachtige muziek.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
