Deze week waren de zwarte voorspellingen van het CPB uitgebreid in het nieuws. Hoewel het nog niet echt slecht lijkt te gaan, is er toch zwaar weer op komst. Met dat in het hoofd moest ik ineens denken aan een paar recente gesprekken die ik heb gevoerd met kleine ondernemers en ZZP-ers. Het ontbrak over het algemeen niet aan werk en opdrachten, hoewel ze er wel wat meer energie in moesten stoppen om ze te krijgen. Tevens gaven ze aan dat de tarieven en prijzen wel onder druk stonden. Maar er werd meerdere malen een ander belangrijk signaal afgegeven. Hun opdrachtgevers/klanten betalen later dan gebruikelijk. De betalingstermijn wordt maximaal opgerekt, verlengd of vaak zelfs ruimschoots overschreden. En dat veroorzaakt ernstige problemen. Want als je zelf wel netjes alles wilt betalen en je werknemers (of jezelf) maandelijks een salaris wilt geven, heb je cash nodig. Maar als het geld dat je van anderen krijgt steeds langer op zich laat wachten, zit je met een gat.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Aangezien wij ze niet in hechtenis hebben, noch dat ze onder onze controle staan, verplicht de wet u niet in te grijpen om marteling te voorkomen.”
Aldus een geheime beleidsregel die verspreid werd onder Britse geheim agenten. De Engelse krant met de toepasselijke naam The Guardian onthult dat Tony Blair op de hoogte was van dit beleid dat ertoe leidde dat meerdere Britten gemarteld zijn.
Blair heeft diverse malen betoogd dat het afzetten van Saddam Hoessein een morele verplichting was. Dit beleid kan je echter moeilijk als moreel hoogstaand betitelen. Valt Blair hier door de mand als hypocriet?
Vorige week ontstond er een klein beetje beroering toen Kaj Leers ontdekte dat het internet in de Tweede Kamer werd gecensureerd. GeenStijl werd geblockt.
Het filteren van internet gebeurt in het bedrijfsleven al regelmatig. Alhoewel ik denk dat een bedrijf dat filteren nodig denkt te hebben grotere problemen heeft dan ongewenst ge-internet en aan symptoombestrijding doet, moet dat kunnen. Het bedrijf betaalt de lonen en bepaalt welke faciliteiten de werknemers hebben.
Maar in de Tweede Kamer ligt dat anders. Het lijkt me fout en gevaarlijk dat er een externe organisatie is die indirect bepaalt wat onze parlementariërs en ook de bezoekende journalisten mogen zien. Beide groepen zijn immers verantwoordelijk voor hun eigen tijdsbesteding. Er is dan ook geen enkel belang gemoeid met het filteren van het internet. Sterker nog, zo’n filter frustreert mogelijk de democratie, omdat onze parlementariërs misschien belangrijke informatie wordt onthouden.
Uiteraard zijn er in dat pand ook ambtenaren aanwezig. Als je hen zonodig af wilt schermen, ga je gang. Maar creëer dan wel een een apart, ongecensureerd netwerk voor onze volksvertegenwoordiging en de pers.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Amsterdamse wethouder Vos weer onder vuur
Maar de aloude politieke wetmatigheid zegt dat de eigen fractie altijd het mes trekt…..
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
“Telkens als ik nieuwe foto’s maak, worden die op mijn site geplaatst. Daar kan iedereen, zowel particulieren als media, ze in hoge resolutie downloaden en vrij gebruiken”.
En ook: “Er wordt tegenwoordig geen geld meer voor foto’s betaald. Er zijn steeds minder kranten die nog 100 dollar willen betalen voor een foto.”
Aan het woord: Carl De Keyser, Belgisch Magnumfotograaf. Ironisch genoeg komt het citaat uit een weekendbijlage van de Morgen, en is het digitaal onbestaande. Ik weet niet wat u ervan denkt, maar dat een krant – en dan spreken we over wereldbekenden – niet eens een paar honderd dollar overheeft om de teksten van hoogwaardig materiaal te verzien is schrijnend te noemen. Ligt dat enkel aan de digitalisering, aan het onder druk staan van de papieren uitgaves? Van alle belanghebbende partijen in de krantenwereld (redacteurs, uitgevers, lezers, …) lijkt maar één soort gevrijwaard van de recessie: de aandeelhouder. Want schaamtelozer dan ooit draait de brengen van nieuws rond winstcijfers en balansen. En de flinkste saneerder, hij die op een enkel A4tje kan uitleggen hoe en waar en hoeveel er geschrapt kan worden, die heet gezond te zijn.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.