Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
KSTn | Zomaar wat stemmingen
Het zomerreces nadert. Traditioneel een periode waarin de Tweede Kamer er nog een hele reeks stemmingen doorheen jaagt. Goed moment om eens te kijken wat er nou zoal voorbij komt bij dat soort stemmingen. We nemen daartoe de stemmingen van vorige week dinsdag (pdf alert) als voorbeeld. Het is wel even doorbijten hoor, zo droog is het wat nu voorbij komt.
Drie moties over het klimaatbeleid sneuvelen onmiddelijk. Natuurlijk gaat NL de klimaatdoelen halen, een motie aannemen zou nu al falen toegeven zijn. Dat kan niet.
De stemming over het Lanzaroteverdrag over bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting wordt alweer uitgesteld.
Een motie van de Krom (VVD) om de toestroom van importbruiden in te dammen haalt het ook niet.
Weer uitstel stemming over wijziging van de Mediawet 2008 en de Tabakswet ter implementatie van de richtlijn Audiovisuele mediadiensten (geen flauw idee wat de tabak hierbij voor een rol vervult).
Ook uitstel voor de stemming over het eigen functioneren van de Tweede Kamer. Typisch.
Een reeks moties naar aanleiding van het jaarverslag van Defensie wordt aangenomen. Alleen de motie van Brinkman (PVV) over blokkeren externe inhuur haalt het niet.
Dan twee moties die goedgekeurd worden bij het voorstel van van der Staaij (SGP) tot in overweging nemen van het aanpassen van de grondwet zodat Europese verdragen altijd door tweederde meerderheid goedgekeurd moeten worden. Een vergaand voorstel dat nog weinig in de publiciteit is gekomen.
Bernie Madoff, de Don Juan van de hebzucht

In het voorwoord bij Les Cenci geeft Stendhal een analyse van de figuur van Don Juan. De dwangmatige vrouwenversierder wordt gedreven door meer dan alleen lust. Minstens zoveel genoegen ontleent hij aan de wetenschap dat hij al de conventies met voeten treedt, en dat hij ongestraft een spoor van schade achterlaat. Gewoon omdat het kan.
Vergelijkbare drijfveren lijken in het spel bij Bernie Madoff, de Ponzi-fraudeur die tot honderdvijftig jaar gevangenis veroordeeld is. Zoals Casanova verontwaardigd geweest zou zijn wanneer men het aantal van zijn veroveringen onderschatte, protesteerde Madoff dat hij dertien miljard dollar verduisterd zou hebben. Wel vijftig miljard had hij erdoorheen gejaagd!
Bij alle verontwaardiging over alle ontmaagde beleggers (die zich op het moment zelf maar al te graag lieten verleiden) is echter ook het begin van heldenverering waarneembaar. Madoff heeft de zwakheid en de hypocrisie van het burgerlijke systeem blootgelegd. Die schaamteloosheid levert ook bewondering op, zij het van het besmuikte soort.
Met Francesco Cenci, die zich zelfs aan zijn eigen dochter vergreep, liep het erg slecht af in de geschiedenis van Stendhal: hij werd door zijn vrouw en kinderen vermoord. Madoff werd door zijn eigen zoons aangegeven. Buiten persoonlijke ethiek is het vooruitzicht van minachting en straf waarschijnlijk de belangrijkste morele hindernis die potentiële Don Juans moeten nemen. Als ze ermee weg konden komen, zouden miljoenen mensen graag Bernie Madoff zijn.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Generatiekloof blokkeert verduurzaming”
Het lichtgroene toekomstgerichte blog WorldChanging ziet een generatiekloof bij het onderkennen van de urgentie van milieuproblemen. Juist nu er snel geschakeld moet worden ‘staan de ouwe lullen in de weg…’ zo stelt het blog. In de komende twee decennia zullen bij ongewijzigd gedrag verschillende cruciale planetary boundaries worden overschreden waardoor het leven op aarde ernstig gevaar loopt. Hieronder vallen voor de atmosfeer een CO2-concentratie hoger dan 350 ppm en een grotere daling dan 5% van het ozon gehalte en voor de verzurende oceanen is de ondergrens 80 µmol CO3 per kg-1. Verder zijn er cruciale grenzen aan ontbossing, zoetwatergebruik en biodiversiteitsverlies.Terwijl jongere generaties pleiten voor een snelle transitie zijn het vooral de oudere heren die roepen dat dergelijke veranderingen tijd kosten en onnodig vertragen aldus Worldchanger Alex Steffen (1968).
Eerlijk gezegd vind ik Steffen’s generatiekloof nogal ver gezocht. Zo kan de stokoude milieuactivist Lester Brown (1934) toch behoorlijk drammerig danwel urgentie-bewust overkomen. Dichterbij huis stelt milieumastodont Wouter van Dieren (1941) dat we nog maar 20 jaar hebben om over te schakelen op een duurzame economie. Wubbo Ockels (1946) promoot al jaren vurig een snelle toepassing van duurzame technologieën. Hoezo generatiekloof? Het verschil wordt niet bepaald door leeftijd maar of mensen begrijpen dat de problemen urgent zijn en bereid zijn er iets aan te doen. Maar desalniettemin het blijft een goude leus: Ouwe lullen moeten weg, ouwe lullen staan alleen maar in de weg…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
dagsluiting | Tanzania tanz
H1N1 pandemie update 4
Weer even een korte visuele update van het verloop van de H1N1 pandemie tot nu toe op basis van de gegevens van de WHO.
Het aantal gevallen neemt nog steeds gestaag toe. Nu met meer dan 3000 per dag.
De verhouding infecties per dode lijkt zich nu te stabiliseren ergens rond de 235.
Kromme komkommer nieuws
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.