Er zijn mensen, aan de linkerkant van het politieke spectrum, die meenden een kat in de zak gekocht te hebben toen Barack Obama onlangs aankondigde de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afghanistan op te schroeven. Op het gevaar af een open deur in te trappen kan ik zeggen dat ze zich beter hadden moeten informeren.
Henry Kissinger, traditioneel gezien een bete noire van progressief links, liet zich in een interview ooit ontvallen dat hij zich wel kon identificeren met de figuur van de eenzame cowboy, de stereotiepe held uit western-films. Obama heeft een vergelijkbare passie. Hij heeft zijn ‘fascinatie‘ uitgesproken voor het personage Omar uit de serie The Wire. Hij formuleerde het weliswaar voorzichtig, maar hij heeft gezegd dat het zijn lievelingspersonage is.
Omar is een misdadiger, maar één die zich uitsluitend richt op het beroven van drugsdealers. Hij vermijdt het zorgvuldig om onschuldige slachtoffers te maken. Er zijn natuurlijk wel wat verschillen tussen deze Omar en de ‘eenzame cowboy’. Anders dan de typische cowboy-held is Omar zwart, homoseksueel, heeft hij een toch wat islamitisch klinkende naam, en opereert hij niet in het wilde westen maar in de achterbuurten van Baltimore. De gelijkenissen zijn echter treffender. Net als de eenzame cowboy staat Omar buiten de wet, houdt hij er een strikte morele code op na, heeft hij een buitengewoon talent voor het gebruiken van grof geweld, en een misschien wat overdreven bereidheid dan ook geweld te gebruiken. Hij heeft de neiging om, als hij een probleem ziet, dat middels moord en doodslag op te lossen. Dat een president die dit personage als rolmodel heeft niet vies zal zijn van unilateraal militair optreden is niet meer dan logisch.
