'roselinde'

COLUMN - Renate heeft maar één doel: haar zwemdiploma halen. Dertien is ze.

Zeker voor kinderen in de jeugdzorg is het belangrijk een doel te hebben. Dat ze weten waaróm ze dingen doen. En dat ze weten dat de dingen die ze doen zin hebben. Dat ze een reden hebben om iets van hun toekomst te maken. En dat ze een reden hebben om bepaalde dingen juist níet te doen. Dat kan net het verschil maken tussen het goede pad op gaan, of het verkeerde.

Renate heeft al een lange weg achter zich. Haar moeder is zwakbegaafd. Er zijn drie mogelijke vaders. Op haar achtste kreeg ze door dat ze verbaal sterker was dan haar moeder. Met alle gevolgen van dien. Renate regelde de boodschappen. De ene keer bakte ze een ei, de andere keer at ze chips als avondeten. Ze was thuis als ze honger had, en buiten als ze daar zin in had. Op haar elfde bleek ze zwanger.

De leerkracht van groep 8 trok aan de bel. Renates moeder vond het allemaal niet zo’n probleem. Ze vond het zelfs wel gezellig, een kleinkind erbij. De zus van moeder hield een oogje in het zeil. Het liefst had zij Renate in huis genomen, maar dat kon ze fysiek niet aan. Er volgde een uithuisplaatsing. En een abortus. Renate kwam in een gesloten project terecht waar ze intensieve begeleiding kreeg. Ze leerde wat wel en wat niet ‘normaal’ is als je elf bent. Ik heb een hekel aan dat woord. Want wie bepaalt wat normaal is? Maar iedereen zal het er over eens zijn dat zwanger worden op je elfde daar niet onder valt.