Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Struisvogelpolitiek
Iets wat struisvogels nu echt nooit doen is de kop in het zand steken. Dat is een hardnekkig misverstand dat misschien is ontstaan omdat het een beetje zo lijkt als zij hun kop naar beneden doen. Hetzelfde misverstand leeft ook voort als het over de spreekwoordelijke struisvogelpolitiek gaat. Wie van struisvogelpolitiek wordt beschuldigd, steekt zijn hoofd in het zand of sluit de ogen voor het naderende gevaar hoewel dit heel dom is, zo is het algemene idee. Dom, laf of zelfs gevaarlijk.
Toch hoeft dat niet noodzakelijkerwijs zo te zijn. Struisvogelpolitiek kan ook een vorm van passief verzet en als zodanig zeer zinvol zijn. Het beste voorbeeld lijkt mij het recente interview van Rutger Castricum met Andreas Kinneging. Had Kinneging struisvogelpolitiek toegepast door gewoon de deur weer dicht of niet eens open te doen toen Castricum onverwacht aanbelde, was er helemaal niets aan de hand geweest. Geen sensatie voor Pow News, geen gedoe. Castricum had er hooguit over kunnen klagen dat Kinneging of Naema Tahir hem geen interview wilde geven, maar daar was hij verder ook niets mee opgeschoten omdat daar inmiddels niemand meer raar van opkijkt. Politici zouden om dezelfde reden eveneens kunnen stoppen met het geven van interviews aan Castricum. Dan had Tahir haar vermoedelijk onhaalbare voorstel over een verbod van Castricum in de wandelgangen van de Tweede Kamer niet eens te hoeven uitwerken en was alles nog veel makkelijker geweest.
Saneren kan geen uitstel velen
Zoals verwacht zakt Europa steeds meer af in een recessie. Hierdoor lopen de tekorten op. Door ondertekening van het begrotingspact, waarin strenge regels staan om begrotingstekorten te voorkomen, hopen de leiders van de eurozone de zaak weer onder controle te krijgen. Men verwacht dat als men zich maar aan de regels van het groei en stabiliteitspact houdt de schulden niet verder zullen toenemen en een nieuwe crisis voorkomen kan worden. Met structurele hervormingen moet er voor gezorgd worden het groeipotentieel van de economie weer toeneemt.
Zelfs in landen waar geen grote tekorten zijn wordt bezuinigd. Het Duitse weekblad Der Spiegel (*) meldt dat ook de Duitse regering nieuwe bezuinigingen aan het voorbereiden is. Duitsland wil het goede voorbeeld geven:
Weniger Elterngeld, neue Eingriffe in die Sozialkassen: Um die skeptischen Euro-Partner zu überzeugen, wollen Kanzlerin Merkel und Finanzminister Schäuble daheim den Sparkurs verschärfen. Der Wahlkampfhit heißt Schuldenabbau.
In Nederland moet ook weer meer bezuinigd worden: zondag 4 maart was Van Rompuy te gast in Buitenhof om de Nederlanders te manen tot begrotingsdiscipline. Ik heb de voorzitter van de Europese Raad meerdere keren horen argumenteren dat een beetje bezuinigen toch niet zo erg is. Hij deed uitspraken als “het is maar anderhalf procent meneer” en “ach, kijk eens naar de Grieken, die hebben in 2010 5% bespaard”.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Begint atheïsme een gevaarlijke cultus te worden?
Terwijl veel atheïsten naar religie wijzen als een grote bron van ellende in de wereld, is er een groeiend aantal mensen dat begint in te zien dat ook atheïsme zelf fanatieke trekken begint te krijgen. Een verontrustend artikel van de Britse schrijver Bryan Appleyard in The New Statesman over de nieuwe God Wars lijkt dit vermoeden te bevestigen, constateert Taede Smedes.
Appleyard begint zijn artikel met de setting: een diner met twee atheïsten (John Gray en Alain de Botton) en twee agnosten (Nassim Nicholas Taleb en Appleyard zelf). Het gesprek begint gemoedelijk, maar na verloop van tijd komen er steeds meer ontboezemingen op tafel te liggen. Het blijkt dat behalve Taleb alle andere deelnemers aan het gesprek te maken hebben gehad met geweld door (mede-)atheïsten, hetzij verbaal, hetzij fysiek. Zo vertelt De Botton over doodsbedreigingen vanuit atheïstische hoek:
There have been threats of violence. De Botton has been told he will be beaten up and his guts taken out of him. One email simply said, “You have betrayed Atheism. Go over to the other side and die.”
De Botton finds it bewildering, the unexpected appearance in the culture of a tyrannical sect, content to whip up a mob mentality. “To say something along the lines of ‘I’m an atheist; I think religions are not all bad’ has become a dramatically peculiar thing to say and if you do say it on the internet you will get savage messages calling you a fascist, an idiot or a fool. This is a very odd moment in our culture. Why has this happened?”
Hoe de naaktscanner te omzeilen
De full body scans waren nodig om de wereld veiliger te maken. Straling, privacy-wetgeving – we zetten het overboord om ons te wapenen tegen terroristen die vliegtuigen willen opblazen. De technologie, miljoenen waard, heeft echter één belangrijke flaw. De beelden van mensen die er door worden gescand, onthullen niet alles. De beelden zijn wit tegen een zwarte achtergrond en daar maakt journalist/ingenieur/reiziger Jonathan Corbett (TSA Out of Our Pants)handig gebruik van. Hij plakt zijn contrabande aan de zijkant van zijn shirt. En loopt vervolgens, tot twee keer toe op twee verschillende Amerikaanse vliegvelden, door de poortjes. Tec journalism avant la lettre. Goed werk, helder uitgelegd, overtuigend gebracht. Zie video naar de doorlees.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
The Story of Keep Calm and Carry On
MOOI – Hoe een vergeten en nooit gebruikte Britse propaganda-poster uit WOII een enorm succes werd in 21ste eeuw. De poster was de derde uit een reeks die alleen gebruikt zou worden tijdens diepe crisis of invasie. Keep Calm and Carry On…