Palestijnse Autoriteit neemt het niet zo nauw met persvrijheid

De politie van de Palestijnse Autoriteit heeft maandag opnieuw iemand aangehouden wegens uitingen die de machthebbers niet bevielen. Human Rights Watch meldt dat Jamal Hlaihel werd opgepakt wegens een post op Facebook waarin hij kritiek uitte op de Palestijnse Autoriteit. Hlaihel is de vierde in korte tijd die om de reden werd gearresteerd. Eerder werden twee journalisten en een docent aan de universiteit opgepakt. De docente, Ismat Abdul Khaliq, zit nog vast nadat ze op haar Facebook pagina een oproep had gedaan om de PA te ontbinden en president Abbas onder meer een 'verrader' en een 'fascist' had genoemd. De journalist Yousef al-Shayeb werd vorige maand aangehouden, in verband met het feit dat hij in januari  in de Jordaanse krant Al-Ghad een artikel had gepubliceerd waarin hij de ambassade van de PA in Parijs beschuldigde van corruptie en van het bespioneren van de Palestijnse en islamitische gemeenschap.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een universum van informatie

We doorleven een informatierevolutie, maar wat is informatie eigenlijk? Een boodschap? Nee, informatie kan ook betekenisloos zijn. Bits? Ook niet, een bit is een meeteenheid. De Amerikaanse schrijver James Gleick heeft een dappere poging ondernomen om informatie te duiden. Het resultaat, The Information, is indrukwekkend, een boek dat je meerdere keren moét lezen. Briljant, erudiet, op iedere pagina iets om je over te verwonderen, maar ook ingewikkeld (zeker voor een alfa als ik) en abstract. Ik heb ‘m twee keer gelezen, voordat ik mij aan een bespreking durfde te wagen. Zijn centrale stelling: informatie is net zo elementair als materie en energie.

The Information weeft drie verhalen vakkundig ineen. Het is een geschiedenis van informatie, het is een theoretische uiteenzetting over wat informatie is en het laat zien dat we al sinds het begin van ons menselijk bewustzijn – toen schrift dat bewustzijn openbaarde – al in een informatierevolutie leven: alleen nu gaat het net even wat sneller.

Gleick heeft wel de papieren voor zo’n ambitieuze onderneming. Hij is auteur van ondermeer het zeer lezenswaardige Chaos: making a new science, over de opkomst van de chaostheorie. Ook schreef hij biografieën over Isaac Newton en Richard Feynman.

De geschiedenis van informatie begint bij de ingenieuze berichtenservice van de boomstammenspelers in de Afrikaanse oerwouden, die de tonale talen nabootsen op holle stammen. Voor de leek lijken het ellenlange verhalen, maar de berichten zijn doorgaans kort. Inderdaad wordt er veel overbodig geouwehoerd, maar dat is expres, om ambiguïteit van de betekenis van het bericht te voorkomen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Romney wint dankzij kiessysteem

Bij de drie voorverkiezingen van gisteren haalde Mitt Romney het gros van de kiesmannen binnen. Hem kan de nominatie nu nauwelijks meer ontgaan. Door de grote voorsprong in kiesmannen die hij nu heeft, lijkt het alsof de republikeinen in ruime meerderheid achter de meeste gematigde kandidaat staan. Dat is echter schijn. Romney spint garen bij de verschillende kiessystemen die de staten hanteren.

Neem bijvoorbeeld de drie voorverkiezingen van gisteren, in Wisconsin, Maryland en Washington DC. Romney haalde 83 kiesmannen, zijn belangrijkste rivaal Rick Santorum 6 en de overige twee, Newt Gingrich en Ron Paul geen. Een duidelijke overwinning, zou je zeggen. Tot je kijkt naar de daadwerkelijk uitgebrachte stemmen.

  Romney Santorum Gingrich Paul Wisconsin 305.740 270.686 43.893 83.969 Maryland 116.922 68.848 25.967 22.649 Washington DC 3.122 0 477 535 Totaal 425.784 339.534 70.337 107.153 Percentage 0,45 0,36 0,07 0,11 Kiesmannen proportioneel 40 32 7 10

Wisconsin, Maryland en Washington DC hebben ‘winner take all’ voorverkiezingen, wat de uitslag in stemmen uitvergroot naar die in kiesmannen. Andere staten hanteren echter een proportioneel systeem. Rick Santorum heeft de pech gehad dat zijn achterban zich vooral in die staten bevindt. Helaas voor hem heeft de grootste staat, het relatief liberale Californië, ook een winner take all systeem. Dit is de tabel op basis van het totaal aantal uitgebrachte stemmen tot nu toe:

  Romney Santorum Gingrich Paul Totaal stemmen 4.554.764 3.190.167 2.282.385 1.187.050 Percentage 0,41 0,28 0,20 0,11 Kiesmannen proportioneel 458 321 230 119 Kiesmannen werkelijk 652 269 140 67

Het beeld is duidelijk: Romney heeft meer kiesmannen dan zijn drie rivalen samen, maar de achterban heeft in zeer ruime meerderheid niet op Romney gestemd. Voor zijn uiteindelijke verkiezing als kandidaat voor de Republikeinen is dat niet relevant, wel voor het vervolg. Romney heeft de achterban hard nodig in zijn campagne tegen Obama. Als die zo lauw is over zijn kandidatuur, krijgt hij het lastig om een grassroots campagne op te zetten. En in de money count loop hij ook al ontzettend achter.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hackers zijn noodzaak

Met één stem tegen nam het Europees Parlement vorige week een wetsvoorstel aan dat het bezit en verspreiden van hackertoolsstrafbaar maakt. Op aanvallen van IT-systemen komt minimaal twee jaar gevangenisstraf te staan. Auditbedrijven mogen de verboden vruchten blijven gebruiken. Zonder zulk gereedschap kun je IT-systemen niet testen en digitale criminaliteit niet opsporen, dat snapte het EP ook wel. Voor het overige betoonde men zich echter stoer: eindelijk gaan we de hackers eens flink aanpakken!

Politiek en technologie – het blijft een ramp. Datzelfde EP is een groot voorstander van boetes op datalekken en ziet daar liefst meldpunten voor. Maar wie hebben brakke databeveiliging aan de kaak gesteld, wie hebben bijna alle meldingen van datalekken op hun conto? Diezelfde hackers die het EP nu de middelen uit handen wil slaan. Wie verdoezelen datalekken? Dezelfde instanties die straks kunnen roepen: ‘Dat was een cyberaanval! Julie moeten ons niet beboeten, maar in plaats daarvan hun gevangenisstraf geven.’

Het EP scheert alle hackers over een kam. Met een hamer kun je dingen maken of breken, maar alles wat foute hackers ermee doen – fraude, diefstal, vandalisme, spionage – was al strafbaar. Waarom moet je dan ook de hamer nog verbieden?

Dat benadeelt juist de mensen wier technische kennis we hard nodig hebben, de mensen die de gaten en zwakheden aantonen in alle plannen die overheid en bedrijfsleven over ons uitstorten. Zonder hackers hadden we nooit geweten hoe brak de stemcomputers waren, hoe lek het landelijke EPD was, hoe onherstelbaar kapot de OV-chipkaart is die de overheid ons opdrong.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende