Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dibi en Diepenhorst
In 1993 wandelde ik op een mooie zomeravond door de lommerrijke lanen van Zeist. Toevallig kwam ik langs het huis van prof. mr. dr. I.A. Diepenhorst. Het was een grote vooroorlogse villa met meerdere erkers, loggia’s en groot balkon. De diepe voortuin was opvallend sober: veel groen en witte kiezelpaden. Het kwam mij voor alsof de jaren zeventig en tachtig aan de bewoner voorbij waren gegaan; de sfeer was zó jaren vijftig. Er was geen enkele frivoliteit aan het huis te bekennen, alles was zo degelijk als wat. Gereformeerd is misschien het beste woord, want prof. Diepenhorst was ARP-politicus. Hij woonde er op dat moment alleen, zijn moeder was enkele jaren eerder gestorven.
Deze kleine privégeschiedenis schoot mij vorige week te binnen toen ik een aflevering zag van het televisieprogramma Oog in Oog. In dat programma werd Tofik Dibi voor de voeten geworpen dat hij scheef zou wonen. Het ging ongeveer als volgt:
Kockelmann: ‘U bent 31. Woont u nog steeds bij uw moeder?’
Dibi: ‘Mijn moeder woont bij mij’
Kockelmann: ‘U moeder woont bij u, maar u woont nog steeds wel met z’n allen toch in datzelfde huis waar u bent opgegroeid in Amsterdam Slotervaart …Daar hebt u met z’n allen geleefd met een bijstandsuitkering…dat was niet makkelijk, u had het niet breed en nu wel, want u hebt een goed salaris als kamerlid met alle toelagen tot 120.000 euro bruto per jaar. U woont nog steeds in dat huis. In uw verkiezingsprogramma lees ik dat u tegen scheefwonen bent. Dat is toch geen voorbeeld?’
634 m hoge Skytree blijkt ijzersterke wortels te hebben
De Tokyo Skytree mag zich met trots ’s werelds hoogste vrijstaande toren noemen. Nog voor oplevering slaagde het namelijk voor de zwaarste stresstest. Dat was op 11 maart 2011, toen Japan door zijn sterkste aardbeving werd opgeschrikt. De toren en de mensen die er op 600+ meter de laatste metertjes op zetten, bleven ongedeerd. Daarom, en alleen daarom mag de Tokyo Skytree trots op zichzelf zijn. Dat dankt de Skytree aan zijn speciale – 50 meter diepe – wortel-heipalen-structuur. Op het moment van de aardbeving waren twee andere aardbevingvoorkeringen nog niet aangebracht. De toren was dus voor zijn stabiliteit volkomen aan zijn wortels overgeleverd. Geen slechte prestatie.
De nieuwe zendmast voor Tokyo en omgeving – want dat is de Tokyo Skytree – telt 634 meter boven de grond. Vanaf 22 mei is hij voor het publiek toegankelijk. Nee, hij is niet het hoogste gebouw! Dat is en blijft de wolkenkrabber in Dubai. De hoogste toren is een veel slankere constructie dan een wolkenkrabber, en dat stelt andere technische eisen. En bouw je zo’n toren in een land dat elke dag meer of minder wakkelt op de breukvlakken van de continentale platen, en dat zijn eigen telsysteem heeft voor de tyfonen die er overwaaien (zo’n 30 per jaar), dan ga je als bouwer een enorme uitdaging aan.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Piraterij schaadt de filmindustrie nauwelijks
Het illegaal downloaden en kopieëren van films zou de filmindustrie om zeep helpen. Het was dan ook makkelijk scoren toen deze week bekend werd dat het bioscoopbezoek in Europa ondanks de crisis nog steeds licht stijgt. Hoezo schade?
Maar de reacties waren terecht. Te korte periode om iets over te zeggen en hoe zit het met de verkoop- en verhuurmarkt?
Dus op zoek naar data.
Eerst maar eens het langjarige verloop van het bezoek aan de bioscoop in Europa:
Lijkt me duidelijk dat het bioscoopbezoek in Europa niet merkbaar te lijden heeft onder piraterij. Maar hoe zit het dan met de verkoop en verhuur? Een andere bron bracht uitkomst:
In deze cijfers is, zover ik kan nagaan, geen rekening gehouden met de speciale tv-kanalen met films die diverse kabelmaatschappijen tegenwoordig tegen extra betaling aanbieden. Wel met video-on-demand.
Het wekt dan toch wel de indruk dat er na het topjaar 2004 significant minder in films wordt omgezet. Vooral de huurmarkt moet het ontgelden.
Daar staat tegenover dat de omzet nog altijd meer dan 50% hoger ligt dan eind vorige eeuw.
Maar er ontbreekt een stukje van de puzzel. De eerste grafiek ging namelijk alleen over aantallen bezoekers, de tweede over geld. Dat maakt moeilijk vergelijken.
Helaas heeft het instituut van de eerste grafiek alleen van de laatste jaren ook omzetcijfers. Daar valt echter wel ongeveer ontwikkeling van het gemiddelde prijskaartje uit af te leiden. Als we die trend gebruiken om bezoekcijfers uit het verleden in geld uit te drukken, geeft dat in ieder geval een indruk. Vervolgens combineren we die cijfers met de verkoop/verhuurcijfers van hierboven:
De geschiedenis van mijn middelmatigheid
ESSAY – De zesjescultuur heeft een slechte naam in Nederland. Helaas. Ik ben zelf de vleesgeworden zesjescultuur. De zesminnetjescultuur zelfs: met zo min mogelijk inspanning een net goed genoeg resultaat behalen. Zo lang als ik mij kan herinneren heb ik overal zo min mogelijk moeite voor willen doen. Maar wel net genoeg moeite om ervoor te zorgen dat ik het niet nog een keer moest doen.
Een dergelijke levensinstelling wordt door velen als zeer kwalijk gezien. Alsof ik een wandelend vat vol met gemiste kansen ben. Er wordt toch van je verwacht dat je eruit haalt wat er in zit. Dat je voor het hoogst haalbare gaat. Er is weinig waar meer minachting voor bestaat dan voor de middelmaat.
Luiheid is, in onze op Calvinistische leest geschoeide maatschappij, de ergste doodzonde. Erger dan gulzigheid. Erger dan ijdelheid. Erger dan jaloezie. Erger dan gramschap. Erger dan lust. Erger dan hebzucht. Wie lui is, wie zijn talenten verspilt, is geen knip voor de neus waard. Ik, die nooit ergens moeite voor deed, die zich altijd mee liet voeren door de wind, die kansen enkel pakte als ze zodanig voor het oprapen lagen dat het meer moeite kostte om er overheen te stappen, heb me daarover wel schuldig gevoeld.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bedreiger Wilders mag toch vervolgd worden
Apocalyptisch afvaleiland
Bah. Vies. Bij die prachtige Maldiven drijft een smerig afvaleiland.
Dank Hans Verbeek.
Foto Flickr cc Balazsgardi