De wekelijkse persconferentie na de ministerraad mag ondertussen wel de persconference van Rutte gaan heten. Totaalkunst. Een woordendans rond de hete brij. Puur poëzie door de kracht van herhaling. De laatste persconferentie was weer zo’n voorbeeld. Niet voor de eerste keer probeerde een van de journalisten bij Rutte een bekentenis te ontlokken dat hij een van de oorzaken is dat het vertrouwen in de politiek naar de knoppen is. Vorig jaar, 13 mei, waren we getuige van het spel tussen Sam Hagens (SBS) en Rutte: Hagens: "Ziet u uzelf nog als de premier die problemen oplost?" Rutte: "Dat is in ieder geval mijn ambitie, ja." Hagens: "Want als je kijkt naar de afgelopen twaalf jaar kun je ook zeggen dat u problemen veroorzaakt." Rutte: "Ook, ongetwijfeld. Als je bestuurt gaan er ook dingen niet goed, zeker. Maar ik ben ook trots op heel veel dingen die wel bereikt zijn." Hoe dat verder ging kunt u hier terugzien. Afgelopen vrijdag was het weer feest. Ook nu provoceerde een journalist van SBS (Merel Ek) de “opperbaas” (Ruttes eigen woorden) van Nederland. Merel Ek opende het bal met: Meneer Rutte, voelt u zich verantwoordelijk voor het vertrouwen in de politiek in Nederland? Rutte was meteen geïrriteerd: Dat soort algemene vragen die gaan naar een vraag die u wilt stellen. Stel gewoon de vraag. Want dit zijn van die open deuren. Ja natuurlijk voel ik mij verantwoordelijk voor het vertrouwen in de politiek in Nederland. Dat is toch logisch, ik bedoel… laten we nou op zo’n vrijdagmiddag ook een serieuze persconferentie hebben. Ik vind het geen serieuze vraag. Na nog wat gekissebis komt het gesprek op gang en vraagt Ek: (…)denkt u dat u een van de redenen bent dat het vertrouwen in Nederland zo laag is in de politiek? Zoals Ek haar collega Hagens herhaalt, zo herhaalt Rutte ook zichzelf: Ongetwijfeld. Wat later in het gesprek wil Ek toch een bekentenis van Rutte en dan wordt hij uiteindelijk echt woest. Ek: “(…)u denkt niet dat u een van de oorzaken bent bijvoorbeeld, neem even een ander ding, het 1 april debat, wissen van Sms’jes, dat soort dingen, dat het wantrouwen zo groot is op dit moment?” Rutte: “Wacht even, het 1 april debat heb ik een fout gemaakt. Ik zei ‘ik heb het niet over’…” Ek: “U zegt ‘het is een optelsom’.” Rutte: “Ja, sorry maar als je ‘m noemt, dan moet ik ook even de kans hebben uit te leggen wat er speelde voor de kijker. Op 1 april…” Ek: “Nou dat weten ze denk ik nog wel.” Rutte: “Wil je het antwoord?” Natuurlijk wil ze het antwoord en Rutte riedelt zijn gebruikelijke aalgladde ‘mea culpa’, nu over zijn aandeel in het ‘Omtzigt functie elders’-bedrog. En hij is helemaal klaar met de gewiste sms’jes: Dus we kunnen wel steeds, en dat accepteer ik, dat is uw goed recht, al die dingen blijven terughalen en optellen en zeggen zie je wel die Rutte die belazert alles, maar dat is gewoon niet waar. Ek herinnert Rutte er aan dat het onderwerp ‘het vertrouwen in de politiek’ is. Ook daar heeft Rutte wel genoeg van. Ek: "Nee ja maar het gaat niet daarom, het gaat meer om het feit dat het vertrouwen zo laag is in de politiek." Rutte: "Ja maar als u het steeds herhaalt dan wordt het ook niet groter, nu moet u wel de dingen…" Ek: "O ja nee nu ligt het bij mij dat ik dit soort dingen blijf oprakelen." Rutte: "Nee maar u kunt wel een klein beetje helpen door misschien niet die sms’jes er weer bij te halen, want dat is echt onzin, dat is echt onzin." Dat is echt onzin, dat is echt onzin. Het rollenspel met Merel Ek en Mark Rutte is hier te bekijken.
Mezzoforte is IJslands meest bekende fusion band die jazz en funk combineert. Het muziekgezelschap timmert alweer sinds 1977 aan de weg. In 1983 had de groep een wereldwijde hit, ‘Garden Party‘ genaamd.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het is duidelijk dat de huidige periode de geschiedenis, behalve als het tijdperk van Vladimir Poetin, en de zoveelste stap in de opwarming van de aarde, de geschiedenis zal ingaan als de tijd van de kunstmatige intelligentie. Dat blijkt onder andere uit de waarschuwingen die ons om de oren vliegen over de gevaren van die kunstmatige intelligentie.
Het zijn niet de minsten die waarschuwen. Zo verliet onlangs een van de belangrijkste ingenieurs bij Google, Geoffrey Hinton – iemand die decennia heeft gewerkt aan de technologie die nu zo succesvol is – zijn baan, naar eigen zeggen om zo beter te kunnen waarschuwen voor wat er allemaal gebeurt. Eerder hadden al duizend vooraanstaande technologen in een open brief dringend gevraagd om een moratorium van zes maanden op de verdere ontwikkeling van Kunstmatige Intelligentie. (Dat is al meer dan een maand geleden: aan dat moratorium laat niemand zich iets gelegen liggen.)
De gebruikte taal is soms behoorlijk heftig. Ook Hinton suggereert, bijvoorbeeld in het onderstaande recente interview, dat als we niet uitkijken, deze kunstmatige intelligentie weleens het einde van de mensheid kan betekenen. Niet omdat die kunstmatige intelligentie energie slurpt in onvoorstelbare hoeveelheden of omdat het alle ongelijkheden van het kapitalisme nog eens vele malen versterkt – die argumenten hoor je deze technologen nooit gebruiken – maar omdat we met de huidige kunstmatige intelligentie een monster hebben gecreëerd.
ACHTERGROND - De funeraire cultuur van ‘het volk’, vooral op het platteland, is (in tegenstelling tot de cultuur van midden- en hogere klassen in de steden) altijd doorspekt geweest met volks- en bijgeloof. De kerk maakte een strikte scheiding tussen het ‘geestelijke’ hiernamaals en het materiële hier en nu, maar voor het ‘gewone volk’ was dit onderscheid zo logisch niet. Ondanks de verkondigingen van de dominee of de pastoor dat de dode nu in het hiernamaals verkeerde, werd de ziel van de overledene, ook al behoorde die toe aan een dierbare, per definitie als een probleem gezien.
Ook een dierbare werd bij leven altijd wel eens onheus bejegend en de ziel van de dode mocht eens op wraak zinnen. Na het sterven werden de ogen gesloten. De ziel had via de ogen het lichaam verlaten en het moest koste wat kost voorkomen worden dat de ziel via diezelfde weg zou terugkeren in het lichaam. De dode moest in verwarring gebracht worden zodat hij of zij vanaf het kerkhof of de weg daar naar toe, de weg naar huis niet zou kunnen terugvinden.
De weg die de begrafenisstoet naar de begraafplaats volgde, was daarbij één van de essentiële elementen. Hiervoor werden speciale wegen gebruikt, de doden- of lijkenwegen. Ze waren van geslacht op geslacht voor ieder gehucht overgeleverd en zelfs voor iedere hoeve vastgelegd. Het waren vaak niet meer dan paden of karrensporen. Het was wel éénrichtingsverkeer, want de terugweg van de nabestaanden ging via een andere route: de lichaamloze ziel mocht ze immers eens achterna komen. Om de overledene in verwarring te brengen werd bovendien bij aankomst driemaal (voor de Vader, de Zoon en de Heilige Geest) een rondje om de kerk c.q. het kerkhof gemaakt.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Yves Tumor werd geboren in Miami, groeide op in het oerconservatieve Tennessee, en gebruikte de muziek om aan deze saaie, repressieve omgeving te onstnappen.
Tegenwoordig resideert hij in Turijn waar hij muziek componeert en produceert.
Nederland biedt de kinderen van vluchtelingen momenteel onvoldoende onderwijs aan. Het kabinet overweegt noodmaatregelen: ook ongediplomeerden mogen voor de klas staan. Dat is des te gênanter omdat Nederland een welvarend land is dat, ondanks alle publiciteit, geen werkelijk vluchtelingenprobleem kent. De overgrote meerderheid van de vluchtelingen blijft immers in de regio en hoopt snel terug te kunnen keren.
Onlangs luisterde ik in Libanon, een land met ruim vier miljoen inwoners en anderhalf miljoen vluchtelingen, naar een lezing over het onderwijs dat men daar verzorgt voor ongeveer 600.000 Syrische kinderen. Los van het feit dat onderwijs simpelweg een mensenrecht is, is het belangrijk kinderen, al is het maar voor enkele uren per dag, weg te halen uit een vluchtelingenomgeving. Gebeurt het niet, dan worden de kinderen ingezet als goedkope arbeiders. Of te jong uitgehuwelijkt.
De onderwijzers staan voor diverse uitdagingen, waarvan de eerste financieel is. De Syriërs konden al nauwelijks betalen voor transport en leermiddelen; de economische crisis in Libanon heeft die problemen verder verscherpt. De gezinnen zullen eerst moeten betalen voor het eten en pas daarna voor het onderwijs. Aan de Libanese zijde is nauwelijks geld om de docenten te betalen, al heeft een recente staking wel geleid tot een verbetering van hun inkomen. Gedurende die staking was het onderwijs natuurlijk onderbroken.
Waarheen leidt de weg. Waar gaat dat heen, hoe zal dat gaan. Een vraag zo oud als de weg naar Rome.
Annibale Carracci (1560 – 1609) – Christus verschijnt aan Petrus (Domine, Quo Vadis?), 1601 – 1602
De apostel Petrus vluchtte uit Rome om aan de christenvervolgingen door keizer Nero te ontsnappen. Op de Via Appia, even buiten de stad, zag hij Jezus die met een groot kruis liep te sjouwen. Petrus vroeg hem: “Waar gaat dat heen, Heer?”. Jezus zei: “Ik ga naar Rome, om opnieuw gekruisigd te worden”. Petrus interpreteerde dit visioen als opdracht om terug te keren naar Rome. Dat liep slecht met hem af.
Heine Semke – Quo Vadis Victor, 1942
Keramieken tegel, tegen de verschrikkingen van W.O. II
Kitawaki Noboru – Quo Vadis?, 1949
Kunsthistoricus Milo Cleveland Beach legt hier uit:
“Quo Vadis (1949) van kunstenaar Kitawaki Noboru beeldt een man af die niet zeker weet welke kant hij op moet; een lange rij mensen roept herinneringen op aan rijen soldaten of gevangenen, terwijl het blauw van de lucht eindeloze leegte suggereert. Dit schilderij weerspiegelt de boeiende problemen waarmee beeldend kunstenaars werden geconfronteerd die niet alleen te maken hadden met tegenslagen tijdens de oorlog, maar ook met fundamentele waardenverwarring in de nasleep ervan”
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Nina Hagen heeft het heet. En dan wordt ze hitsig, zo legt ze hier uit. Net als de mannen in haar omgeving.
Is het jazz? Is het een musicallied? Het is in ieder geval strak geproduceerd.
Rapper en bassiste Meshell Ndegeocello werd in 1968 geboren in West-Berlijn als Michelle Lynn Johnson.
U raad het al: een Checkpoint Charlie-kindje. Haar vader was echter niet alleen sergeant in het Amerikaanse leger, maar ook jazzsaxofonist. De appel valt niet ver van de stam.
Nostalgiecowboy Gregory Alan Isakov komt in augustus met een nieuwe plaat. Hier is alvast een single om u lekker te maken.