Ik schrijf het al jaren, maar nu staat toch echt zwart op wit dat de IND een formulierenfabriek is en dat je van formulieren geen mensen moet maken. Het COA doet niet anders dan papieren mensen creëren en de pers blijft maar roepen dat het mensen zijn. En is de pers nu echt zo achterlijk of doen ze net alsof?
Meteen uitermate actueel vanwege alle drama’s met honderden vluchtelingen die omkomen op de Middellandse Zee:
VICE nam een kijkje in Libische detentiecentra waar illegale Afrikaanse immigranten worden opgesloten en kreeg videomateriaal onder ogen dat geschoten was door de Libische kustwacht.
Een waarschuwing vooraf: niet voor tere zielen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Blauw. Behalve één van de primaire kleuren in uw beeldscherm, is blauw alom aanwezig in beeldende kunst. Als water, lucht en in sneeuw en ijs. Als symbool voor harmonie, trouw, oneindigheid en ook voor kou of verdriet. Als het blauwe uur, favoriet dagdeel van fotografen.
Kunstenaars genoeg, die hun blauwe periode kennen. Van Vincent van Gogh (1889 – 1890) tot Picasso (1901 – 1904), van Yves Klein tot Jan Fabres Bic-kunst (de jaren van het uur blauw).
Vandaag kunst waarin blauw prominent aanwezig is.
Onder de honderden schilderijen die Claude Monet maakte van vijvers met waterlelies, komen vele tinten blauw voor.
Claude Monet – Waterlelies,1915.
Henri Matisse’s blik door het raam geeft uiteraard uitzicht op blauw, maar hij is ook bekend van zijn gestileerde, blauwe dames.
Henri Matisse – Blue nude skipping rope, 1952.
Joan Miró maake het drieluik Blue I, II en III. Hij had wel een ander kleurtje nodig om het blauw te laten knallen.
Joan Miró – Bleu III, 1961.
Misschien is met name Yves Klein er verantwoordelijk voor dat blauw steeds harder is geworden. Hij heeft lang gestoeid met de kleur, van de monochrome schilderijen tot de performances waarin levende modellen als verfgereedschap functioneerden. Zo gegrepen door de kleur zocht hij naar zijn ultieme blauw en dat werd IKB (International Klein Blue). Blauwe verf waar je niet om heen kan.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Een logische stap wel: 60% van het online verkeer geschiedt inmiddels via mobiele apparaten.
Maar het betekent wel dat kleinere ondernemers vermoedelijk het onderspit zullen delven in de race om online gezien te worden. Want die hebben vaak de tijd en het geld niet om hun website te stroomlijnen voor mobiel.
Hoe mobielvriendelijk is Sargasso eigenlijk?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Misschien wel 700 doden na zinken volgepropt bootje. EU onderneemt actie: we gaan overleggen!
Dit is het Sargasso-café van zondag 19-04-2015. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
We blijven even in Mediterrane sferen, deze keer met Luz Casal, die helemaal klinkt zoals je verwacht van een zangeres uit Asturië. Op dat trompetje na dan.
Louise Gunning vertrekt uit bestuur UvA.
HT Emile
What Bakr put on paper, page by page, with carefully outlined boxes for individual responsibilities, was nothing less than a blueprint for a takeover. It was not a manifesto of faith, but a technically precise plan for an “Islamic Intelligence State” — a caliphate run by an organization that resembled East Germany’s notorious Stasi domestic intelligence agency.
Begin 2014 kwam Samir Abd Muhammad al-Khlifawi (alias: Haji Bakr) om bij een vuurgevecht in de Syrische stad Tal Rifaat. In zijn bezit: nauwgezette plannen voor het opzetten van de Islamitische Staat, met uitgewerkte organogrammen en strategieën voor overname van Irak en Syrië.
So the rather diffident and wispy ex-Reverend Bryan, so recently my guest at dinner, had bloodily mudered my mother and then taken his own life. Beneath that scanty exterior had lain a raving psycho.
Christopher Hitchens leest voor uit zijn biografie ‘Hitch-22’, in deze thuisgemaakte docu van Kristoffer Hellesmark.
De in 2011 overleden Hitchens was een markante persoonlijkheid in het medialandschap. Hij kwam uit de radicaal-linkse, marxistische studentenbeweging, schreef voor the Times en the New Statesman, totdat hij in 1981 naar de VS verhuisde, om te gaan schrijven voor the Nation.
Hij gold lange tijd als journalistiek licht op Links, en klaagde in woord en geschrift Bill Clinton, moeder Teresa en Henry Kissinger aan. Na 9/11 ontpopte hij zich echter tot een liberale havik, die de islam als het grootste gevaar voor de wereldvrede beschouwde en de invasie van Irak toejuichte.
Het was in die hoedanigheid dat hij een breder podium kreeg. Tevens liet Hitchens zich kennen als uitgesproken atheïst, die de rol van de godsdienst in de Amerikaanse samenleving en wereldwijd scherp bekritiseerde.
Wat je verder ook over Hitchens kunt zeggen, hij was onmiskenbaar een begaafd redenaar en schrijver, breed belezen op het vlak van literatuur en politiek, en hij kon zijn standpunten en argumenten helder verwoorden. Als je ooit de kans ziet om ‘God is not Great’ (2007) op de kop te tikken, kan ik dat aanbevelen, al was het maar omdat het uitermate geestig is geschreven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
