Oorlogstaal vanuit China richting de Verenigde Staten. In een opiniestuk in een onder auspiciën van de Chinese Communistische Partij uitgegeven krant roept een strategisch analist van het China Energy Fund Committee op om “de VS en haar vriendjes in de Zuid-Chinese Zee (kaart) eens een lesje te leren”. Volgens deze analist “provoceren de VS met hun aanwezigheid in de oliesector aldaar en stoken ze landen in de regio op tegen China. Een beperkte oorlog tegen Vietnam en de Filipijnen moet de VS op haar plek zetten. De honderden olieplatforms in de Zuid-Chinese Zee (waarvan er geen één van China is) moeten allemaal platgebrand worden zodat de Westerse invloed verdwijnt. Lang genoeg heeft de Chinese olifant irritante muggen geduld, maar nu is het tijd om hard uit te halen”.
Deze ongebruikelijke teksten die onder goedkeuring van de Chinese Communistische Partij gisteren naar buiten zijn gebracht hebben direct effect in de regio. Taiwan heeft haar soevereiniteit bij monde van het Ministerie van Buitenlandse Zaken nog eens herbevestigd. Het wachten is op de volgende stap vanuit Beijing: fluit het ‘haar’ strategisch analist terug of laat het bewust de schrikreactie voortduren? Het oorlogszuchtige opiniestuk van gisteren staat niet op zich zelf. Eerder deze maand botste China en India ook over olie- en gaswinning in het Vietnamese deel van de Zuid-Chinese Zee. Vooralsnog lijkt het erop dat de Amerikaanse journalist Robert Kaplan op termijn gelijk krijgt in zijn voorspelling dat de 21ste eeuw gekenmerkt zal worden door conflicten tussen China en de Verenigde Staten. Alleen hield Kaplan, toen hij in 2006 deze theorie ontvouwde, waarschijnlijk geen rekening met het effect van de huidige economische crisis op de Amerikaanse slagkracht?
Reacties (10)
Met het oog op het enorme aandeel van “defensie” in de Amerikaanse begroting, mag je eigenlijk verwachten dat de Amerikaanse slagkracht nog wel overeind staat. Anders is er toch wel heel erg veel geld door het putje verdwenen. Het is immers zo’n beetje de oorzaak van de zwakke Amerikaanse financiën.
Klinkt bijna meer als: Chine vs. De Rest vd wereld.
Maar hopelijk komt het tot niet veel meer dan wat geblaf – en is de economische verwovenheid veel te groot.
Ondertussen gaat Europa zich weer in stadsstaatjes opdelen en wat zitten jammeren dat de boze wereld daarbuiten hen niet ernstig neemt.
Ik mis de tag Spratly(-eilanden). Verder had Maleisië er ook wel bij gemogen als je de andere conflictanten ook noemt. Het conflict is overigens niet bepaald nieuw. Al decennia lang wordt er daar op kleine schaal geschermutseld en er vallen af en toe ook doden, bij de bestorming van zo’n koraalrif door deze of gene, of als de Filipijnse luchtmacht op oefening gaat en dan Chinese “visserhutten” als oefendoelwit gebruikt.
Er zijn ook wel foto’s die laten zien tot hoever in het belachelijke de bezettingen op de eilandjes (het grootste eiland is nog niet half zo groot als Rottumeroog) gaan.
China begint zich meer en meer te gedragen als de pestkop van Azië. Als ze zo blijven doorgaan dan zal dat leiden tot een versterking in de militaire alliantie tussen landen als India, Vietnam, Filipijnen, Zuid-Korea, Japan, Taiwan en Amerika als tegenwicht voor China. China zal dan omcirkeld worden door niet al te welwillende buurlanden.
Conflicten als de Spratly-eilanden gaan dat eigenlijk juist tegen. Daar staan Vietnam, Maleisië, de Filipijnen en Taiwan (ik laat Brunei voor het gemak even buiten beschouwing) niet alleen tegenover China, maar ook tegenover elkaar (ze hebben allemaal overlappende claims met elkaar) en vormen dus niet bepaald een alliantie.
De regering in Taipei staat trouwens een echte alliantie met veel van de landen die China omringen behoorlijk in de weg door zelfs nog meer gebieden van de buurlanden te claimen dan de regering in Peking.
China heeft grond- en brandstoffen nodig. En zij hebben militaire aspiraties. Kijk naar de VS de laatste honderd jaar. Vrijwel al het buitenland handelen was doorspekt van economische motieven.
Je kunt alleen maar hopen dat de de Chinese machthebberts één en ander niet aangrijpen om de aandacht van hun binnenlandse problemen af te leiden. De kans daarop is verre van fictief. De machtsbasis van de Chinese Communistische Partij is wankeler dan ze op het eerste gezicht misschien mag lijken. De sociale ontevredenheid in China is net zo groot als in het Midden-Oosten. Het aantal protesten groeit met de dag. Onrust zou zomaar uit kunnen groeien tot een massabeweging. De apparatsjiks beseffen dat beter dan wie dan ook. Ze hebben voortreffelijke inlichtingendiensten.
Volgens, een Sun Liping, een professor aan de Tsinghua University, waren er in 2010 180.000 ‘massa-incidenten’. Zo plegen de de bureaucraten in Beijing demonstraties en opstootjes te noemen. In 2005 waren dat er nog maar 80.000. Let wel, dit zijn de officiële cijfers en die zijn niet echt betrouwbaar in China. Het werkelijke aantal ‘massa-incidenten’ ligt daarom hoogstwaarschijnlijk vele malen hoger.
Daarbij komt dat het model dat wordt gehanteerd voor de Chinese economische groei onverantwoord en onhoudbaar is. De problemen dreigen de Chinese overheid boven het hoofd te groeien en aan de horizon tekenen zich dramatische economische en sociale catastropes af. De lijst met problemen lijkt eindeloos: steeds grotere afhankelijkheid van buitenlandse grondstoffenbronnen, afnemende vraag in de export, een instortende onroerend goed markt, enorme inflatie, de steeds dieper wordende kloof tussen rijk en arm, exploderende voedselprijzen en voedseltekorten, ecologische rampen zoals watertekorten, watervervuiling, ontbossing, oprukkende woestijnen en over-bevissing. En dat alles gecombineert met het ontbreken van een betrouwbaar (regionaal) bestuur, rechtelijke macht, eerlijke eigendomsrechten en een strijd tegen corruptie die mislukt lijkt te zijn.
en de problemen met etnische minderheden mogen in deze opsomming natuurlijk niet ontbreken.
Even op het boringenkaartje terugkomende (in de Spratly’s wordt om begrijpelijke reden nog door helemaal niemand naar olie of gas geboord). Op wiens licentie wordt er eigenlijk ten westen van Pratas/zuiden van Hong Kong geboord? Als ik me niet vergis heeft Taiwan een militaire basis op Pratas, maar wordt het gebied (uiteraard) door China geclaimd.