Dat heeft ‘ie toch al eens eerder gedaan, min of meer, in ‘de man die zijn vrouw voor een hoed hield’ ?
#2
larie
soort van..maar een heel boek?..ik kijk er naar uit..zoveel geleerd van de schrijver. Een wetenschapper en journalist optima forma.
#3
larie
Van die zinnen die blijven plakken ..ik weet van niets maar de mensen denken dat er iets mis is met mijn ogen. (zoiets dan) en visuele herkenningstekens.
#4
knelistonie
Ik ben dan toch wel benieuwd naar de factoren frequentie, tijd(en) tussen ontmoetingen en hun tijdsduur. Na een keer of drie ‘oja’ ken ik iemands gezicht en zijn/haar naam wel.
Het gegeven ‘nul gezichten onthouden’ wil er bij mij toch niet meteen in.
#5
larie
Het gaat hier over het “oordeel” knelistonie…niet in staat zijn een cognitief oordeel te vellen vanwege een gebrek een verwerking van visuele informatie. Schopenhauer is daar zowat zijn hele leven mee doende geweest.
Ik koop dat boek gelijk.
#6
ijsbrand
Beluister Sacks en de schilder Chuck Close ook en public over hun onvermogen gezichten te herkennen:
Vorig jaar “the man who mistook his wife for a hat” gelezen. Ik kocht toen wat boeken met short stories…or so I thought!
Het zijn op zich ook wel short stories, maar het was totaal anders dan ik dacht. Ik kende de man niet, zit ook niet in de medische wereld. Het zijn eigenlijk beschrijvingen van bepaalde neuro-aandoeningen.
Best interessante dingen gelezen alhoewel de terminologie me soms te medisch was als leek.
Reacties (8)
Dat heeft ‘ie toch al eens eerder gedaan, min of meer, in ‘de man die zijn vrouw voor een hoed hield’ ?
soort van..maar een heel boek?..ik kijk er naar uit..zoveel geleerd van de schrijver. Een wetenschapper en journalist optima forma.
Van die zinnen die blijven plakken ..ik weet van niets maar de mensen denken dat er iets mis is met mijn ogen. (zoiets dan) en visuele herkenningstekens.
Ik ben dan toch wel benieuwd naar de factoren frequentie, tijd(en) tussen ontmoetingen en hun tijdsduur. Na een keer of drie ‘oja’ ken ik iemands gezicht en zijn/haar naam wel.
Het gegeven ‘nul gezichten onthouden’ wil er bij mij toch niet meteen in.
Het gaat hier over het “oordeel” knelistonie…niet in staat zijn een cognitief oordeel te vellen vanwege een gebrek een verwerking van visuele informatie. Schopenhauer is daar zowat zijn hele leven mee doende geweest.
Ik koop dat boek gelijk.
Beluister Sacks en de schilder Chuck Close ook en public over hun onvermogen gezichten te herkennen:
http://www.radiolab.org/blogs/radiolab-blog/2010/jun/15/strangers-in-the-mirror/
dank je wel.
Vorig jaar “the man who mistook his wife for a hat” gelezen. Ik kocht toen wat boeken met short stories…or so I thought!
Het zijn op zich ook wel short stories, maar het was totaal anders dan ik dacht. Ik kende de man niet, zit ook niet in de medische wereld. Het zijn eigenlijk beschrijvingen van bepaalde neuro-aandoeningen.
Best interessante dingen gelezen alhoewel de terminologie me soms te medisch was als leek.