Objectivering

COLUMN - De Christenunie heeft deze komkommertijd het pornofilter op de agenda weten te plaatsen, en dit heeft in combinatie met de verkrachtingsbedreigingen aan het adres van een Britse activiste de objectivering van de vrouw in het middelpunt van de belangstelling gezet. En hoewel de terminologie een beetje schuurt omdat ze wel heel erg geurt naar het radicale feminisme uit de jaren tachtig, kan ik daar een eind in meegaan.

De Christenunie stelt dat porno een verkeerd beeld geeft van seksualiteit. Maar porno is voor veel mensen een onderdeel van hun seksuele beleving; een aanvulling, een verrijking. Dat zet de gedachte dat het een verkeerd beeld zou geven, op losse schroeven. Ik geloof niet dat we de CU nodig hebben om ons te beschermen tegen onze eigen fantasie. En de feministen schijnen te denken dat porno het summum is van objectivering van de vrouw. Mag ik vragen wat je ziet als je een close-up bekijkt van een penetratie? Zit ik naar een pratend, intelligent, driedimensionaal wezen te kijken dat een willoos voorwerp neemt, of zie ik een lul een kut binnen gaan? En is dat nu objectivering van de vrouw, of van de vrouw en de man?

Maar al die blootblaadjes en -sites dan, zult u zeggen. Dat klopt, heteromannen kijken graag naar blote vrouwen. Dat is de natuur; ik geloof werkelijk niet dat je daar iets aan kunt doen, als je dat al zou willen. En als ik een foto zie van een mooie naakte vrouw, dan fantaseer ik dat ze is zoals ik zou willen dat ze is. Dat betekent sowieso al dat ze niet dom is in mijn gedachten. (Dat was de afknapper van Veronica’s TV-programma Pin-Up Club: zodra de dames hun mond open deden, kwam er meestal een grootstedelijk achterbuurtdialect uit, en hadden ze niets te melden, behalve dat ze meer medellewerrek wilden doen) Maar misschien zien de meeste mannen een blootmodel inderdaad wel als willoos voorwerp, als neukpop. De vraag is of blootfoto’s daar de oorzaak van zijn. Ik denk het niet. Ik denk dat er een maatschappij kan bestaan waar zowel blootsites bestaan als respect voor vrouwen is.

Wat in zo’n maatschappij in ieder geval niet kan bestaan, zijn websites waarop mensen privéfoto’s van hun ex kunnen zetten. Een naaktmodel en een pornoster kiezen ervoor om publiekelijk uit de kleren te gaan. Een vrouw die haar vriend of man foto’s laat maken, kiest er wel voor om voor de camera uit de kleren te gaan, maar niet altijd (ik vermoed: meestal niet) om die foto’s vervolgens op internet te zetten. Toch zijn er heel veel sites waarop je overduidelijk niet-professionele blootfoto’s kunt vinden. Soms met medeweten van de vrouw in kwestie geplaatst, maar vaak is dat helemaal niet duidelijk. Schrijnend zijn de beelden van jonge meisjes die verliefd in een cameralens blikken terwijl ze bloot op hun studentenkamer poseren. Je weet: hij heeft haar vertrouwen geschaad, en diep ook. Eenmaal ergens geüpload, blijven die foto’s jarenlang rondgaan.

En als u denkt dat er alleen maar Russische hoertjes op die foto’s staan, heb ik slecht nieuws voor u. Foto’s met zichtbare Nederlandse kentekens, of in NS-treinstellen, of van vrouwen die Nederlandstalige boeken lezen zijn geen uitzondering. Ik ga zulke foto’s natuurlijk niet herpubliceren en ik geef ook geen links. U moet me maar geloven. Dergelijke fotoseries krijgen titels mee als stupid whore, fuck slut en ex girlfriend exposed. Een Nederlandse site die van dit fenomeen leeft, draagt de veelzeggende naamwraakfoto. Een titel die druipt van de zelfrechtvaardiging van mannen die een vrouw als bezit ervaren, en waar ze op deze vreselijke wijze wraak op mogen nemen als zij daar anders over denkt.

Als mensen iets tegen de objectivering van de vrouw willen doen, begin dan alsjeblieft daar waar onschuldigen geslachtofferd worden. Ik wil ook nog wel een handreiking geven om de wetgever te pushen: professionele naaktfotografen moeten de leeftijd van hun modellen kunnen aantonen. De gebruikers en beheerders van deze websites kunnen dat helemaal niet. Dus voor hetzelfde geld staan er foto’s tussen van vijftienjarige meisjes. En dan hebben we het niet meer over vage morele kwesties, maar over criminaliteit.