Net? 5 uur daarvoor. Ik ken mensen die al veel sneller hun mobiel erbij pakken om het nieuws aan vrienden, bekenden, familie en collega’s te melden. En als je denkt dat bidden helpt en veel bidden meer, dan is twitteren heel logisch, want je bereikt veel mensen in weinig tijd. Dit is dus niet vreemder dan het feit dat ze vraagt om te bidden.
#2
JW
Beter lezen Bismarck: ‘De jongen werd door de oudste zoon van Shellie nog uit het bad gehaald en hij belde de hulpdiensten, maar de poging om Bryson te reanimeren was tevergeefs. Intussen bleef Ross maar twitteren. ‘Bid voor mijn zoontje! Hij is in het zwembad gevallen’, luidde haar boodschap via Twitter.’.
Tijdens de (tevergeefse) reanimatie twitterde ze dus al/nog.
#3
BP
Een “twat”?
#4
Bismarck
@2: Ja logisch, dat was het beste dat ze naar eigen inzicht op dat moment kon doen (zie mijn uitleg). Maar de eerste zin gaat over de titel. Ze twitterde pas 5 uur later dat haar zoontje dood is. Dat valt in het niet bij de hele volksstammen die tegenwoordig hun mobieltje gebruiken om ter plekke te bellen en/of filmen als er ergens mensen in nood zijn.
#5
Birdman
Kan me ook wel vinden in Bismarck’s uitleg. Als je idd denkt dat zoveel mogelijk bidden je zoontje redt, dan is Twitter een goed medium dat doel te bereiken.
#6
S’z
Hm, toch niet ongenuanceerd … Twitter is in principe een prima kanaal voor emergency communication (daarom niet voor de georganiseerde crisiscommunicatie van overheden, die niet afhankelijk mag zijn van systemen die overbelast geraken zoals telefonie en internet). Bv. een 112 of andere meldingspunten en infolijnen zouden best ook een Twitterkanaal beschikbaar stellen. Veel mensen hebben het in de vingers, dus in hun gebruiksgemak ontbreken, is geen goed idee. Probleem blijft wel de registratie.
Wat dan vijf uur later betreft: Twitter wordt inderdaad gepercipieerd als een kanaal voor positieve shouts van een bepaalde community, en dit was een ongeschreven inbreuk tegen hun code, zo zou je het ook kunnen zien. Nochtans, rouw en noodkreten, da’s heel individueel.
En je hebt altijd mensen die zo opgaan in een kanaal of “verslaving” …
#7
Bismarck
“Twitter wordt inderdaad gepercipieerd als een kanaal voor positieve shouts van een bepaalde community”
Oh kijk, van die ongeschreven wet was ik nog niet op de hoogte. Nee, dan is het een ander verhaal. In de kerk laat je immers ook geen boer.
#8
S’z
OK misschien wat z/w kort door de bocht maar denk wel dat deel van de verontwaardiging daar mee te maken heeft: “toch niet op Twitter, dat nieuwe ding daar, waar gaat het naartoe” … oder ?
#9
S’z
8bis waar ik in #6 op alludeerde : “shout je vraag en krijg een antwoord” is waar het prima voor kan dienen, dus ook in nood, alleen was er aan de andere kant van de lijn ook een heel publiek aan het meekijken, met gemengde gevoelens over die “nood”. Maar die gevoelens zie je ook in de media bij de zoveelste opgeklopte berichtgeving over een steekpartij hier of een ander misdaadbericht daar.
Ja die associatie met positiviteit, volgens mij ben ik op mijn manier daarin ook een twitter sinner? Heb soms het idee dat mijn sneren en welgemikte rotschoppen naar klimaatontkenners en andere PVV-ers op dit medium als ongepast worden ervaren, alleen blijft de reactie van de mede-twitteraars vooralsnog uit zoals op een verjaarspartijtje waar opeens een aangeschoten buurman net iets te luid foute grappen begint te maken en iedereen beschaamd de andere kant op kijkt. Maar ik zal het in mijn oren knopen, twitter = positiviteit.
#12
Rene
Twitter = communicatie, meer. Erg verleidelijk om schande te gaan spreken maar in panieksituaties moet je toch verkeren om te weten wat je dan doet.
Om hulp roepen is de prototypische primaire reactie van het vrouwelijke brein — zie ook “gillen” — en dat iemand, hoe dom ook, in paniek het meest direct voor de hand liggende communicatiemiddel grijpt om om hulp te roepen is waarschijnlijk minder een teken des tijds als een alletijds teken der mens.
Meestal zie je dat ook zodra zo’n berichtje voorbij het nerdy, internet-addict incrowd publiek genuanceerd wordt en toch weer niet speciaal blijkt.
Vast weer “nothing to twitter here, move along” dus.
#13
JW
@12: ‘in paniek het meest direct voor de hand liggende communicatiemiddel grijpt om om hulp te roepen is waarschijnlijk minder een teken des tijds als een alletijds teken der mens.’
En luidkeels om hulp roepen zodat eventueel de buren komen ligt minder voor de hand dan berichtjes intoetsen op Twitter?
#14
Rene
@ JW:
“voor de hand liggende” was bedoeld als “bij de hand zijnde”.
Paniek is paniek, en ratio is dan niet een gegeven.
#15
Rene
… primair komt zoiets op mij vaak, en nu, over als een vrouw die zichzelf net voor het leven heeft getraumatiseerd, zichzelf jaren en jaren lang voor het hoofd zal schoppen, en die dan ook nog eens wat trappen na krijgt door de verzamelde wijsheid van de onuitwisbare internots.
Beuh. Maar goed. Niet dat ze specifiek hier zal gaan lezen dat het allemaal haar eigen schuld is dus laat mij verder het reageer plezier niet bederven. Ik ga wel weer plaatjes van lieve konijntjes met roze strikjes bekijken. Lolbunnies.
#16
S’z
#11 zal wel met adaptiestadium + yankee roots te maken hebben.
Reacties (16)
Net? 5 uur daarvoor. Ik ken mensen die al veel sneller hun mobiel erbij pakken om het nieuws aan vrienden, bekenden, familie en collega’s te melden. En als je denkt dat bidden helpt en veel bidden meer, dan is twitteren heel logisch, want je bereikt veel mensen in weinig tijd. Dit is dus niet vreemder dan het feit dat ze vraagt om te bidden.
Beter lezen Bismarck: ‘De jongen werd door de oudste zoon van Shellie nog uit het bad gehaald en hij belde de hulpdiensten, maar de poging om Bryson te reanimeren was tevergeefs. Intussen bleef Ross maar twitteren. ‘Bid voor mijn zoontje! Hij is in het zwembad gevallen’, luidde haar boodschap via Twitter.’.
Tijdens de (tevergeefse) reanimatie twitterde ze dus al/nog.
Een “twat”?
@2: Ja logisch, dat was het beste dat ze naar eigen inzicht op dat moment kon doen (zie mijn uitleg). Maar de eerste zin gaat over de titel. Ze twitterde pas 5 uur later dat haar zoontje dood is. Dat valt in het niet bij de hele volksstammen die tegenwoordig hun mobieltje gebruiken om ter plekke te bellen en/of filmen als er ergens mensen in nood zijn.
Kan me ook wel vinden in Bismarck’s uitleg. Als je idd denkt dat zoveel mogelijk bidden je zoontje redt, dan is Twitter een goed medium dat doel te bereiken.
Hm, toch niet ongenuanceerd … Twitter is in principe een prima kanaal voor emergency communication (daarom niet voor de georganiseerde crisiscommunicatie van overheden, die niet afhankelijk mag zijn van systemen die overbelast geraken zoals telefonie en internet). Bv. een 112 of andere meldingspunten en infolijnen zouden best ook een Twitterkanaal beschikbaar stellen. Veel mensen hebben het in de vingers, dus in hun gebruiksgemak ontbreken, is geen goed idee. Probleem blijft wel de registratie.
Wat dan vijf uur later betreft: Twitter wordt inderdaad gepercipieerd als een kanaal voor positieve shouts van een bepaalde community, en dit was een ongeschreven inbreuk tegen hun code, zo zou je het ook kunnen zien. Nochtans, rouw en noodkreten, da’s heel individueel.
En je hebt altijd mensen die zo opgaan in een kanaal of “verslaving” …
“Twitter wordt inderdaad gepercipieerd als een kanaal voor positieve shouts van een bepaalde community”
Oh kijk, van die ongeschreven wet was ik nog niet op de hoogte. Nee, dan is het een ander verhaal. In de kerk laat je immers ook geen boer.
OK misschien wat z/w kort door de bocht maar denk wel dat deel van de verontwaardiging daar mee te maken heeft: “toch niet op Twitter, dat nieuwe ding daar, waar gaat het naartoe” … oder ?
8bis waar ik in #6 op alludeerde : “shout je vraag en krijg een antwoord” is waar het prima voor kan dienen, dus ook in nood, alleen was er aan de andere kant van de lijn ook een heel publiek aan het meekijken, met gemengde gevoelens over die “nood”. Maar die gevoelens zie je ook in de media bij de zoveelste opgeklopte berichtgeving over een steekpartij hier of een ander misdaadbericht daar.
Spamfilterrrr + http://www.demorgen.be/static/FOTO/pe/5/8/8/album_medium_3091628.jpg
Ja die associatie met positiviteit, volgens mij ben ik op mijn manier daarin ook een twitter sinner? Heb soms het idee dat mijn sneren en welgemikte rotschoppen naar klimaatontkenners en andere PVV-ers op dit medium als ongepast worden ervaren, alleen blijft de reactie van de mede-twitteraars vooralsnog uit zoals op een verjaarspartijtje waar opeens een aangeschoten buurman net iets te luid foute grappen begint te maken en iedereen beschaamd de andere kant op kijkt. Maar ik zal het in mijn oren knopen, twitter = positiviteit.
Twitter = communicatie, meer. Erg verleidelijk om schande te gaan spreken maar in panieksituaties moet je toch verkeren om te weten wat je dan doet.
Om hulp roepen is de prototypische primaire reactie van het vrouwelijke brein — zie ook “gillen” — en dat iemand, hoe dom ook, in paniek het meest direct voor de hand liggende communicatiemiddel grijpt om om hulp te roepen is waarschijnlijk minder een teken des tijds als een alletijds teken der mens.
Meestal zie je dat ook zodra zo’n berichtje voorbij het nerdy, internet-addict incrowd publiek genuanceerd wordt en toch weer niet speciaal blijkt.
Vast weer “nothing to twitter here, move along” dus.
@12: ‘in paniek het meest direct voor de hand liggende communicatiemiddel grijpt om om hulp te roepen is waarschijnlijk minder een teken des tijds als een alletijds teken der mens.’
En luidkeels om hulp roepen zodat eventueel de buren komen ligt minder voor de hand dan berichtjes intoetsen op Twitter?
@ JW:
“voor de hand liggende” was bedoeld als “bij de hand zijnde”.
Paniek is paniek, en ratio is dan niet een gegeven.
… primair komt zoiets op mij vaak, en nu, over als een vrouw die zichzelf net voor het leven heeft getraumatiseerd, zichzelf jaren en jaren lang voor het hoofd zal schoppen, en die dan ook nog eens wat trappen na krijgt door de verzamelde wijsheid van de onuitwisbare internots.
Beuh. Maar goed. Niet dat ze specifiek hier zal gaan lezen dat het allemaal haar eigen schuld is dus laat mij verder het reageer plezier niet bederven. Ik ga wel weer plaatjes van lieve konijntjes met roze strikjes bekijken. Lolbunnies.
#11 zal wel met adaptiestadium + yankee roots te maken hebben.