ANALYSE - De dag na de dag na de verkiezingsuitslag van de Midterms 2014: de Democraten likken hun wonden en de Republikeinen vragen zich af of ze Obama gaan blokkeren of zullen meeregeren. Een mooi moment om eens wat beter naar de uitslag te kijken. De GOP won niet alleen de slag om de Senaat; de Democraten verloren ook veel Gouverneurs en zetels in het Huis van Afgevaardigden, ook in traditionele Democratische gebieden. Welke verschuivingen in het electoraat zitten daar volgens de exit polls achter? Welke issues waren belangrijk voor de kiezers en welke campagnestrategie werkte?
Senaat
De Slag om de Senaat eindigde in een regelrechte oorwassing van de Democraten. Op Alaska na zijn de resultaten binnen. Van de 36 Senaatszetels in deze verkiezingen winnen de Republikeinen er in totaal 24, waarvan zeven op Democraten, waarvan vijf van zittende Democratische senatoren. De Democraten winnen geen enkele Republikeinse zetel. De peilingen hadden deze uitslag min of meer voorspeld, hoewel een aantal nek-aan-nekraces uiteindelijk ruim gewonnen werd door de Republikeinen en een aantal Democraten het onverwacht moeilijk kreeg; de peilingen waren dus wat te gunstig voor de Democraten.
Historisch
De uitslag wijkt ook niet af van het verleden. Op Clinton na verloren alle regerende partijen halverwege de tweede termijn van hun president zeven of acht zetels in de Senaat. Clinton vormt om twee redenen een uitzondering: hij verloor halverwege zijn eerste termijn al acht zetels en er kwamen weinig betwiste zetels van Democraten vrij bij zijn tweede midterms. De GOP verloor halverwege Reagans tweede termijn acht zetels, ondanks vijf procentpunt stemmenwinst; onder Eisenhower waren dat er maar liefst dertien. De Democraten doen het nu met een verlies van zeven zetels natuurlijk niet goed, maar ook weer niet slechter dan gemiddeld.
Netto verkiezingsresultaat regerende partijen in zetels
| Verkiezing | Eerste midterms | Herverkiezing | Tweede midterms | |||||
| President | Huis | Senaat | Huis | Senaat | Huis | Senaat | Huis | Senaat |
| Eisenhower (R) | +22 | +2 | -18 | -2 | -2 | 0 | -48 | -13 |
| Reagan (R) | +3 | +12 | -26 | 0 | +16 | -2 | -5 | -8 |
| Clinton (D) | -9 | 0 | -54 | -8 | +2 | +2 | +5 | 0 |
| Bush (R) | -2 | -4 | +8 | +2 | +3 | +4 | -30 | -6 |
| Obama (D) | +21 | +8 | -63 | -6 | +8 | +2 | -14* | -7* |
*Voorlopige uitslag
Huis van Afgevaardigden
Alle ogen waren vanwege de Republikeinse meerderheid in het Congres gericht op de Senaat. Maar het Huis van Afgevaardigden is een betere graadmeter voor electorale prestaties, omdat alle zetels elke twee jaar verkiesbaar zijn. Ook hier verliezen de Democraten nu veel zetels, maar niet meer dan halverwege de tweede presidentstermijn gebruikelijk is. Alleen onder Clinton wonnen de Democraten, hoewel hun kiezersaandeel een procentpunt daalde. De GOP deed het onder Reagan relatief goed met 2,6 procentpunt en vijf zetels verlies, maar onder Bush en Eisenhower verloren de Republikeinen meer dan vijf procentpunt: veel slechter dan de Democraten nu onder Obama.
Geografisch
De Republikeinen veroveren overal zetels op de Democraten. In het zuiden van de Verenigde Staten sterven de traditionele Dixiecrats langzaam uit; de Republikeinen winnen bovendien een aantal districten met veel Spaanstaligen in Texas en Florida. Maar ook in de Democratische bastions aan de Noordoostkust, het Lake District en de Westkust krijgen de Republikeinen meer voet aan de grond. In Maine was de GOP vanouds al sterk, maar nu veroveren ze zetels van Afgevaardigden in New York, Illinois en Californië. Ook in de Gouverneursverkiezingen is dat zichtbaar: in Arkansas, Maryland, Illinois en zelfs in Massachusetts verovert een Republikein het gouverneurschap op een Democraat.
Opkomst
De opkomst voor de Midterm Elections was lager dan ooit. Niet meer dan 83 miljoen kiezers namen de moeite om naar de stembus te gaan; dat is iets meer dan een derde van de kiesgerechtigden. In een aantal Battleground States was de opkomst wel hoger, maar in Washington, Delaware, Missouri, South Dakota, California and Indiana daalde de opkomst met meer dan tien procentpunten ten opzichte van de vorige Midterms. Vooral jonge, arme en zwarte kiezers blijven weg. Dat kost de Democraten veel stemmen, en dus profiteren de Republikeinen. Maar het is vooral een teken dat kiezers zich afkeren van de politiek.
Procentuele verschillen in opkomst tussen de Midterms 2010 en 2014
Electoraat
Kiezers die wel stemden, waren overwegend blank, (hoger) opgeleid, rijk en vooral ouder: slechts 13% van de kiezers is jonger dan 30. Dat is nadelig voor de Democraten, die het relatief goed onder jonge, zwarte, Spaanstalige en vrouwelijke kiezers. De GOP profiteert van oudere, witte en gelovige — vooral conservatieve — kiezers die trouw komen stemmen. Maar de overwinning van de GOP is geen prestatiebeloning: het sentiment onder de kiezers is negatief over de Party of No, en met name over de partijleiding. De kiezer is de gridlock en de shutdown nog niet vergeten. 80% vindt dat ze er in Washington een potje van maken; slechts 20% van de kiezers vindt dat het Congres zijn werk goed doet.
It’s the economy, stupid
Obama doet het ook niet best, maar wel twee keer zo goed als het Congres. Zijn slechte prestaties vormen een motief om Republikeins te stemmen, maar het valt op dat Obama voor krap de helft van de kiezers helemaal geen factor is en voor één op de vijf juist reden om Democratisch te stemmen. Wel van belang is Obamacare, waar vooral Republikeinse kiezers tegen zijn, evenals tegen abortus, het homohuwelijk, legalisering van drugs en naturalisatie van immigranten. Veel kiezers waren ook bang voor een terroristische aanslag en voor Ebola. Maar deze verkiezingen gingen toch vooral over de economie. De meeste kiezers zijn somber over de economie en over de toekomst en vinden dat Obama daar te weinig aan gedaan heeft.
Campagne
Door in te spelen op de emoties van de kiezer en diens zorgen over Ebola, ISIS en de economie en door de impopulariteit van Obamacare uit te buiten, hebben de Republikeinen veel conservatieve kiezers naar de stembus gekregen en veel gematigde kiezers overgehaald om een stem uit te brengen tegen de regering. Waar zetels in gevaar kwamen, investeerden ze astronomische bedragen in aanvallen tegen de regering en probeerden ze de Democratische kandidaat zoveel mogelijk in één adem met Obama te noemen. De Democraten waren daar niet tegen bestand. Obama en de Senatoren waren onderling verdeeld en er zat weinig coherentie in de boodschap. De strategie om meer kiezers te registreren en naar de stembus te trekken die eerder zo goed werkte, heeft volkomen gefaald. De Democraten moesten boven verwachting presteren, maar waren daar niet toe in staat.
Reacties (6)
Niet meer dan 83 miljoen kiezers namen de moeite om naar de stembus te gaan; dat is iets meer dan een derde van de kiesgerechtigden.
In hoeverre hebben alle volgende beschouwingen over het sentiment onder de kiezers eigenlijk nog nut met dit gegeven? De kiezers zijn immers een kleine (en zoals verderop beschreven wordt, niet representatieve) minderheid onder het Amerikaanse volk.
Een andere analyse; De grote winnaar is Hillary Clinton
http://eaworldview.com/2014/11/us-analysis-big-winner-congressional-elections-hillary-clinton/
Ebola en ISIS zijn nu juist 2 punten die eigenlijk zo goed als nul effect hebben op interne Amerikaanse zaken, maar blijkbaar goed verkopen als angstopwekker.
@2: Dank voor de analyse van de politieke strategie. Dat is weer iets anders dan de electorale analyse. Ik betoog dat deze verkiezingen voor de Dems een uphill battle waren die ze naar verwachting verloren. Dat wil niet zeggen dat de Republikeinen ook gewonnen hebben. De GOP moet kiezen of ze de komende twee jaar verder gaan met blokkeren en treiteren — en nog minder populair worden — of gaan samenwerken met Obama en de Dems aan… ja, aan wat eigenlijk? Ik zal er nog een stukkie aan wijden!
VS is niet democratisch. Verkiezingen zijn theater, toneel van ‘Electioneering’ – manipuleren van de publieke opinie.
Zo geraffineerd anno nu – mbv. alle multimedia mogelijkheden. De uitslag wordt tevoren bepaald. Overigens, worden alle kandidaten – van beide kanten – met miljoenen $ kostende verkiezingsbudgetten op dat toneel gezet.
In ons land spelen burootjes als van Maurice de Hondt, met hun diarree van ‘peilingen’ cq. stemmingmakerij – in concert met de omroepen en dagbladen – die anti-democratische, fascistische rol (er wordt kennelijk dik voor betaald, door wie?)
M.n. Amerikaanse presidenten zijn slechts boegbeelden, ‘Talking Heads’.
Zouden ze toch eerlijk willen proberen te zijn/worden ……. in ’t rijtje Jackson, Jefferson, Lincoln, JFK.
De JSA zijn de grootste bedreiging voor de welvaart, vrijheid en vrede in de wereld.
NORMAN DODD The Hidden Agenda for World Government:
http://www.youtube.com/watch?v=FgYglW9fU_M
The Corporation The Pathological Pursuit of Profit and Power:
https://www.youtube.com/watch?v=s6zQO7JytzQ
De dirigenten achter de Amerikaanse presidenten: http://politicalvelcraft.org/2013/04/06/obama-hitler-from-no-where-thats-how-rothschild-likes-it/
No business like showbusiness dat blijkt wel weer als er verkiezingen zijn bij the home of the brave and land of the free, behalve als je arm bent natuurlijk.